Άγγελος Κεχαγιάς: "Η ζωή μας δεν είναι δεδομένη, πρέπει να τη ζούμε στο έπακρο με ουσία αλλά και λίγη τρέλα."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

To«φως» είναι ο απώτερος σκοπός, το ποθούμενο αποτέλεσμα. Προηγείται η σκληρή δουλειά, η μελέτη και η άσκηση. Μελέτη του ρόλου, του θεατρικού έργου και οτιδήποτε γύρω απ' αυτό και άσκηση των εκφραστικών μέσων, όπως είναι η φωνή και η κίνηση. Τέλος, η οξυδερκής παρατήρηση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Κι όλα αυτά για να επικοινωνήσουμε, να γίνουμε πιο πλούσιοι πνευματικά και να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Με σωματική άσκηση, διάβασμα, μουσική, παρακολούθηση ταινιών, μαγειρική, τακτοποίηση συρταριών, των ρούχων της ντουλάπας, των αρχείων του υπολογιστή και άλλες πολλές δραστηριότητες που μπορεί να φανταστεί κανείς.

'Αριστοφάνη, όρνιθες, Θέατρο Τέχνης, σκην. Κάρολου Κουν, 1986. 

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Μέσα από τη φαντασία. Η τέχνη προκαλεί εικόνες, συναισθήματα, αισθήσεις, σκέψεις, που μπορούν να μας φωτίσουν, έστω και προσωρινά, μέσα π.χ. από τη θέαση ενός πίνακα, την ακρόαση ενός μουσικού κομματιού, την ανάγνωση ενός ποιήματος. Αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να συμβεί με την τέχνη του θεάτρου, που απαιτεί τη φυσική παρουσία του θεατή σε συγκεκριμένο χωροχρόνο. Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι lifestreamingπαραστάσεις δεν μπορούν ούτε κατ' ελάχιστον να μεταδώσουν τους κραδασμούς και την επικοινωνία σκηνής - πλατείας μιας «κανονικής», ζωντανής παράστασης.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία; Και πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Δεν ήμουν και δεν είμαι σε κάποιο θεατρικό σχήμα πριν και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. 

Σοφοκλή, Οιδίπους επί Κολωνώ, Εθνικό Θέατρο, σκην. Αλέξη Μινωτή, 1989. 

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ίσως επειδή δεν έχει επίγνωση των δυσκολιών; Αστειεύομαι. Οι λόγοι μπορεί να είναι διαφορετικοί για τον καθένα. Κάποιος, ίσως επειδή γοητεύεται από τον «λαμπερό» κόσμο της σκηνής και της δημοσιότητας, κάποιος άλλος, επειδή θέλει να εμβαθύνει μέσα στα μυστήρια της ανθρώπινης ύπαρξης με «όχημα» τους θεατρικούς χαρακτήρες και κάποιος για να διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες, όπως ανέφερα και παραπάνω. Τέλος, ίσως, κάποιος, επειδή το θέατρο είναι ψυχοθεραπευτικό.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Σε χορό αρχαίου δράματος την ώρα που εγώ και οι συνάδερφοι μου τραγουδούσαμε κάποιο χορικό, κόπηκε το ρεύμα. Ούτε προβολείς, ούτε φυσικά και το playback. Εμείς όμως συνεχίσαμε να τραγουδάμε απτόητοι χωρίς το playbackμέσα στο σκοτάδι, ώσπου κάποια στιγμή η βλάβη αποκαταστάθηκε και συνεχίσθηκε η παράσταση. 

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ο κύκλος με την κιμωλία, ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, σκην. Κώστα Φαρμασώνη, 1998. 

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Δυσκολεύομαι να κάνω σχέδια υπό το καθεστώς της πανδημίας αλλά και γενικότερα. Η επιθυμία μου για την καινούργια χρονιά είναι να τελειώσει το συντομότερο η πανδημία και να επιστρέψουμε στις καθημερινές μας δραστηριότητες. Να συνεχιστεί η ζωή μας από εκεί που την αφήσαμε όταν ξέσπασε η πανδημία, με την επίγνωση πλέον ότι η ζωή μας δεν είναι δεδομένη και ότι μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να τη ζούμε στο έπακρο, με ουσία - αλλά και λίγη τρέλα - με ότι αυτό σημαίνει για τον καθένα. 

Χουάν Μαγιόργκα, Νυκτόβια ζώα, Θίασος Συνθήκη, σκην. Κωστή Καπελώνη, 2008. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να είναι πρώτα απ' όλα υγιείς και πάντα να επιδιώκουν να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες και την κριτική τους σκέψη, μέσα από μια τέχνη αληθινή, ουσιαστική και αφτιασίδωτη. Κι όταν επιτραπεί, να σπεύσουν όλοι στα θέατρα!!!