Αναστασία Πίπη: "Η μουσική είναι μια γλώσσα με αμέτρητες διαλέκτους, που δεν φτάνει μια ζωή για να πεις ότι την έμαθες."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Η επαφή με τη μουσική ξεκινάει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μέσω των γονιών μου που τρέφουν μεγάλη αγάπη για αυτήν. Προσωπική ασχολία και σε πλαίσιο μελέτης γίνεται περίπου στην ηλικία των 9 ετών, ξεκινώντας μαθήματα πιάνου και συμμετέχοντας στην παιδική χορωδία του Δήμου Μυτιλήνης. Μέχρι την ηλικία των 25 η μουσική με συντροφεύει σταθερά, ενώ επαγγελματικά έχω πάρει μια διαφορετική πορεία, στην οποία βλέπω ολοένα και λιγότερο τον εαυτό μου. Νιώθωντας πλέον καθαρά ότι αυτό στο οποίο θέλω να αφοσιωθώ είναι η μουσική, εισάγομαι στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής της Άρτας που μου παρέχει ένα δομημένο και πολύτιμο πλαίσιο μάθησης, για το κανονάκι που επιλέγω να μελετήσω αλλά και για μια ευρύτερη θεώρηση της μουσικής (μουσικολογική, ιστορική, ανθρωπολογική, επιχειρηματική).

Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείσαι;

Σαν ακροατής βρίσκω ενδιαφέρον σε ποικίλα είδη. Για την ακρίβεια, η έννοια του είδους δεν με αφορά τόσο, όσο με αφορούν οι άνθρωποι μέσα στο έργο των οποίων βρίσκω κάποια αλήθεια. Έχοντας πει αυτό, την παρούσα περίοδο ασχολούμαι με το αστικό λαϊκό ρεπερτόριο του Μεσοπολέμου, κυρίως με τον κλάδο που αποκαλούμε σμυρνέΐκο, έναν από τους «φυσικούς χώρους» του οργάνου μου. Παράλληλα, εξερευνώ τρόπους ένταξης/προσαρμογής του κανονιού σε ρεπερτόρια όπου δεν εντοπίζεται πρωτογενώς, όπως το έντεχνο-λαϊκό. Η διαχείριση του οργάνου της φωνής και η προσαρμογή του στις προαναφερθείσες υφολογίες είναι επίσης κάτι στο οποίο βρίσκω μεγάλο ενδιαφέρον στην παρούσα φάση.

Μουσική… Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα;

Για'μένα η μουσική είναι μια γλώσσα με αμέτρητες διαλέκτους, που δεν φτάνει μια ζωή για να πεις ότι την έμαθες. Θα συμφωνήσω ότι, όπως κάθε άλλη γλώσσα, αποτελεί όχημα έκφρασης και δημιουργίας. Σε πιο προσωπικό επίπεδο η μουσική είναι ένας τρόπος να έρχομαι σε επαφή με τον συναισθηματικό μου κόσμο. Πολύ σημαντικό επίσης είναι ότι ως γλώσσα αποσκοπεί στην επικοινωνία, κάτι που ίσως ακούγεται αυτονόητο αλλά δεν είναι, ιδίως στον σημερινό κόσμο της συνεχούς δια-δικτύωσης και των δυσβάσταχτων ταχυτήτων που ευνοούν περισσότερο τη διόγκωση της ατομικότητας και λιγότερο τη σύναψη δεσμών που χρειάζονται χρόνο για να ανθίσουν (μεταξύ καλλιτεχνών αλλά και με το κοινό).

Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχουν τυχόν καλλιτέχνες οι οποίοι λειτουργούν ως πρότυπο για σένα;

Μεγάλες αγάπες σε διάφορες φάσεις της ζωής μου έχουν υπάρξει οι: Queen, Beatles, LoreenaMcKennitt, RufusWainwright, TigranHamasyan, JanGarbarek, Μάνος Χατζιδάκις, Δήμος Μούτσης, Άκης Πάνου, Βαγγέλης Παπάζογλου, Μανώλης Μητσιάς, Βασίλης Λέκκας, για να αναφέρω αυτούς που έρχονται στο νου μου τώρα. Είναι αναμφισβήτητα πολλοί άλλοι και άλλες από ποικίλες εποχές και «μουσικά είδη».

Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό ζυμωνόμαστε μουσικά με τον Λευτέρη Ναβροζίδη (ούτι, τραγούδι) και την Αλεξάνδρα Χρυσικοπούλου (πολίτικη λύρα, τραγούδι). Θα μας ακούσετε την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στο πάλκο της μουσικής σκηνής «Πριγκηπέσσα» (Φιλικής Εταιρείας 5, περιοχή Λευκού Πύργου, τηλ: 2310 273542) σε ένα πρόγραμμα με αγαπημένα αλλά και λιγότερο γνωστά σμυρνέϊκα. Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει επίσης μουσικά διαμαντάκια από τον τόπο μου, τη Λέσβο. Μπορείτε να ενημερώνεστε για εμφανίσεις βρίσκοντάς με στο Facebook (AnastasiaPipi).

Στην σημερινή εποχή του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας καλλιτέχνης; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα φαίνεται να βιώνουν αλλεπάλληλες κρίσεις σε σχεδόν όλους τους τομείς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι τέχνες συχνά να αντιμετωπίζονται ως «ψιλά γράμματα», με όποιες προεκτάσεις μπορεί αυτό να έχει (οικονομικές, κοινωνικές, αισθητικές κ.α.). Παράλληλα, αρχίζει να επικρατεί μια μετατόπιση πάρα πολλών δραστηριοτήτων και ανθρώπινων εμπειριών από τον φυσικό χώρο (ας μην πω πραγματικό γιατί ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο) στον ψηφιακό. Ο ψηφιακός χώρος σαφώς δίνει στους καλλιτέχνες πολλές νέες δυνατότητες να επικοινωνήσουν την τέχνη τους. Παρόλα αυτά, τα viewsκαι τα likeδεν συγκρίνονται με ανθρώπους που σε κοιτούν, τραγουδούν μαζί σου, εκφράζουν τη συγκίνηση ή το κέφι τους. Μακάρι οι άνθρωποι αυτοί να γίνονται ολοένα και περισσότεροι και μακάρι εμείς να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό ώστε να συμβεί αυτό.

Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;

Αναμφίβολα το internetπροσέφερε αλλά και αφαίρεσε πολλά από τον χώρο. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι επηρέασε αρνητικά το μουσικό βίωμα, είτε της ιδιωτικής ακρόασης ενός ολοκληρωμένου έργου, είτε της εμπειρίας μιας ζωντανής επιτέλεσης. Οι εμπειρίες αυτές παλαιότερα είχαν μια βαρύτητα που σήμερα λείπει, δεδομένου του τεράστιου όγκου πληροφορίας σε άμεση διαθεσιμότητα. Σαφώς, η ίδια η διαθεσιμότητα δεν είναι από μόνη της αρνητική, απαιτεί όμως μια ικανότητα φιλτραρίσματος και εστίασης που οι περισσότεροι από εμάς δεν διαθέτουμε. Για να έρθω και στο ζήτημα των καλλιτεχνών, το διαδίκτυο δίνει την αίσθηση της ευκολίας της δημιουργίας και της δημοσιοποίησής της. Η ευκολία αυτή όμως «πληρώνεται» καθώς το έργο απελευθερώνεται σε έναν ωκεανό πληροφορίας, όπου είναι πολύ δύσκολο να μην χαθεί. Επιπλέον, η εποχή των socialmedia, των εντυπώσεων και του φαίνεσθαι, κάνει εξαιρετικά εύκολο κάποιος να «επιπλεύσει» για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία του δημιουργήματός του.

Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;

Θα έλεγα ότι είναι ένας εξαιρετικά δύσκολος χώρος στην Ελλάδα του σήμερα για πάμπολλους λόγους που δεν αφορούν μόνο την οικονομική κρίση, αλλά και μια γενικευμένη σύγχυση σε ζητήματα πνευματικά, ανθρωπίνων σχέσεων, ρόλου των τεχνών στην κοινωνία κ.α. Παρόλα αυτά δεν θα τους απέτρεπα από το να πέσουν με τα μούτρα στην αγκαλιά της. Θα ήθελα απλά να ελπίζω ότι ο λόγος που το κάνει κανείς αυτό είναι για να προσφέρει τον εαυτό του στη μουσική και όχι για να την θέσει υπηρέτη του Εγώ του.

Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Θα ήθελα να πω στους αναγνώστες να επιβραδύνουν τους ρυθμούς τους και να εστιάσουν σε ότι κάνουν κι αγαπούν. Η ταχύτητα και η διάσπαση της προσοχής που μας επιβάλλονται συνεχώς και από παντού, καθιστούν αδύνατη τη σύνδεση με το οτιδήποτε, συμπεριλαμβανομένης της μουσικής και των αμέτρητων δώρων που έχει να δώσει.

Ευχαριστώ θερμά τους αναγνώστες για τον χρόνο τους και το duendeartγια τη φιλοξενία!