Ανδρομάχη Δαυλού: "Η Τέχνη είναι ανάγκη!!!"

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Αυτό που έχω ανάγκη να επισημάνω στην φράση που ερμήνευσε ο Δημήτρη Χορν είναι την έννοια της λέξης «φως».Το φως της τέχνης είναι εκείνο, που όχι μόνο επικοινωνεί αμφίδρομα τον ηθοποιό με το κοινό, αλλά φωτίζει άπλετα και την εσωτερική διάθεση του ηθοποιού. Ο χώρος μας, έχει εκτυφλωτικό φως. Ο ηθοποιός σαν παρατηρητής της κοινωνίας καλείται να σχολιάσει, αποδίδοντας τον θεατρικό ή τηλεοπτικό ήρωα ερμηνεύοντας τα καλώς ή κακώς κείμενα του κοινωνικού περίγυρου. Ο Δημήτρης Χορν μιλάει επίσης για έναν καημό πολύ μικρό, για έναν στεναγμό πολύ βαθύ σαν «ανάσα» που απορρέει από τις αλήθειες των ηρώων, που ενσαρκώνουμε. Ο ηθοποιός πρέπει να συνδυάσει τις εμπειρίες του με τα στοιχεία του θεατρικού ήρωα, για να βρει μία καινούρια αλήθεια. Την αλήθεια αυτή καλείται να αποδώσει στο κοινό του. Στους μαθητές μου, προσπαθώ να δώσω αυτήν την ικανότητα, του να συνταιριάζουν δηλαδή τα στοιχεία, που βοηθούν στην ερμηνεία της αλήθειας των ηρώων, ώστε χωρίς ψευτιές να ενσωματώνουμε την αλήθεια στις αποδώσεις μας. Μέσα από μια τέτοια πορεία οι ηθοποιοί έχουμε την ευκαιρία, να ξεπερνάμε τον εγωισμό μας και να κατανοούμε καλύτερα τον εαυτό μας, αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας. Έτσι λοιπόν, το αμφίδρομο φως της υποκριτικής τέχνης κάνει καλύτερο τον ηθοποιό και προσφέρει υπηρεσίες στην κοινωνική εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε την θέση του άλλου, προσφέροντας την «γέφυρα», που ενώνει την υποκριτική τέχνη με την ευρύτερη κοινωνία.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία; Και πού σας βρίσκουμε τώρα επαγγελματικά;

Η πανδημία με έκανε τρισυπόστατη, από τη μια τα διαδικτυακά εκπαιδευτικά σεμινάρια που διδάσκω ορθοφωνία και υποκριτική τέχνη, από την άλλη, η σκηνοθεσία της διαδικτυακής παράστασης των μαθητών μου. Συμπληρώνω την ενασχόλησή μου λοιπόν, με τον υπέροχο γιο μου. Έτσι αυτό τον καιρό μεταξύ της διαδικτυακής εκπαίδευσης, της σκηνοθετικής μου δημιουργίας και της οικογενειακής μου ενασχόλησης, όποτε βρίσκω χρόνο ασχολούμαι με την αναζήτηση συναισθημάτων και ανθρωπίνων σχέσεων μέσα από τα έργα του Σαίξπηρ, για μελλοντική παρουσίαση.

Ενδιάμεσα πάντως στις δυο καραντίνες , στην παύση που έγινε το καλοκαίρι, δημιουργήσαμε μαζί με τον αγαπημένο μου συνεργάτη, αξιόλογο μουσικό και σολίστα πιάνου, τον Άρη Γραικούση την μουσικοθεατρική παράσταση «Η Σπείρα του Έρωτα». Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από την έρωτα της μουσικής για το θέατρο και από το αρχέγονο σύμβολο ζωτικής δύναμης, αναγέννησης και ανανέωσης της ύπαρξής μας την «σπείρα». Με παρότρυνση την έλλειψη που υπάρχει στις ανθρώπινες επαφές, μας γεννήθηκε η επιθυμία να δουλέψουμε σε μια διαδρομή της τέχνης με διαχρονικά κείμενα και μουσικά κομμάτια, συνδεδεμένα όλα με την παρουσία μια διαχρονικής, οικουμενικής γυναίκας. Η ενθουσιώδης αποδοχή της παράστασης από το κοινό ήταν για μας η αμοιβή, που μας συντρόφευσε όλο το καλοκαίρι.

Σήμερα, συνεχίζω τα διαδικτυακά μου μαθήματα. Η πρόταση του Αλέξανδρου Ρήγα να συμμετάσχω στην επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ «Η τούρτα της μαμάς» με τιμά και θα βάλω τα δυνατά μου να αποδώσω ολοκληρωμένα την ηρωίδα.

Γνωρίστε μας την ηρωίδα σας. Ποια κοινά στοιχεία και ποιες διαφορές έχει με την Ανδρομάχη;

Η ηρωίδα μου είναι μια ωραία σαρανταπεντάρα, πολύ δυναμική. Επιλογή της είναι η μονογονεϊκή οικογένεια μεγαλώνοντας μόνη της τον γιό της. Έχει φιλελεύθερες απόψεις. Μέσα από την πολύ έξυπνη και εύστοχη γραφή του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου, αγγίζονται κάποια ιδιαίτερα και ευαίσθητα θέματα της κοινωνίας, όπως είναι οι ομοφυλόφιλες σχέσεις και οι εθνικιστικές απόψεις. Η ηρωίδα μου, σχολιάζει τις ακραίες συμπεριφορές των υπολοίπων καλεσμένων, ούσα και η ίδια καλεσμένη στο αγαπημένο τραπέζι της σειράς που συνυπάρχουν πρόσωπα, ιστορίες, καταστάσεις και συναισθήματα.

Με την «Έλενα» έχουμε κοινά στοιχεία. Είμαι δυναμική και πιστεύω όπως και εκείνη, ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να διαχειρίζεται όπως θέλει την ζωή του. Αντίθετα με την ηρωίδα, δεν ανήκω σε μονογονεϊκή οικογένεια, γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά είναι καλύτερο να ζουν και με τους δύο γονείς όταν φυσικά η σχέση αυτή είναι υγιής.    

Έχοντας ζήσει στιγμές σε θεατρικές στιγμές και τηλεοπτικά πλατό, το σανίδι ή η κάμερα προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία στον ηθοποιό;

Ο ηθοποιός πρέπει να κατανοεί και να αποδέχεται, ότι το θέατρο και η τηλεόραση έχουν δύο διαφορετικούς δρόμους έκφρασης. Αλλιώτικη είναι η ένταση και η προσπάθεια απόλυτης επικοινωνίας με το κοινό στο θέατρο, ώστε να πείσεις τους θεατές, ότι βιώνεις τον ήρωα που υποδύεσαι, μέσα από τα αισθήματα, αλλά και την θεατρική τεχνική. Διαφορετική είναι η αντιμετώπιση της ερμηνείας στην τηλεοπτική - κινηματογραφική κάμερα, που χρειάζεται αμεσότητα, απλότητα και αφαίρεση... Πάντως η διαδικασίες του ηθοποιού ώστε να «χτίσει» τον ήρωά του είναι ίδιες.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια αστείαστιγμή που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Οι αστείες σκηνές στο σανίδι κατά την διάρκεια της παράστασης, διογκώνονται όταν τις βιώνεις και είναι διασκεδαστικές.Στην συνέχεια όμως παύουν να είναι αστείες. Η ένταση που έχεις πάνω στην σκηνή, μεγαλοποιεί τα γεγονότα που ζεις.

Αστείες αντιδράσεις έχω ζήσει όταν δούλευα στην παιδική σκηνή με την Κάρμεν Ρουγγέρη. Τα παιδιά αντιδρούν ενστικτωδώς έτσι που μπορούν να σου απαντούν και να σε αποστομώνουν με ένα μαγικό τρόπο. Είναι αστείες καταστάσεις και δημιουργούν ευφορία εκείνη την στιγμή.

Μια περίεργη στιγμή, ήταν όταν σε μια παράσταση με τον κύριο Χατζάκη, γλίστρησα επί σκηνής. Ανεβάζαμε το «Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού». Κουβαλούσα μια λεκάνη με νερό, έπεσε μια σταγόνα, την πάτησα με την φτέρνα μου και απογειώθηκα. Έπεσα κάτω και γέμισε όλη η σκηνή με νερά. Σηκώθηκα λες και είχα ελατήριο. Εννοείται πως συνεχίσαμε κανονικά την παράσταση. Οι συνάδελφοι βέβαια σκάσαν σε μουλωχτά γέλια!

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες; Η Τέχνη πώς μπορεί να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Μόνο η Τέχνη μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι της απομόνωσης! Η μουσική, τα βιβλία που έχουμε στο σπίτι μας φωτίζουν τις μέρες μας και αυτή την περίεργη καθημερινότητα που βιώνουμε. Η τέχνη είναι ανάγκη!!!

Ζούμε σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη, η οποία δεν είναι εύκολη για κανένα. Έχουμε χάσει ανθρώπους, επικοινωνία, δουλειές. Οι άνθρωποι είναι μαθημένοι στην κοινωνική ζωή.

Το θέατρο που είναι μια ολοκληρωμένη τέχνη, το καταφύγιο της ψυχής, λείπει σαν εκδήλωση σε όλους μας. Οι διαδικτυακές παραστάσεις, δεν μπορούν να καλύψουν κατά την γνώμη μου αυτό το κενό. Το θέατρο είναι ανταλλαγή συναισθημάτων και ενέργειας, των ηθοποιών με το κοινό. Χωρίς θεατές το θέατρο χάνεται. 

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για το 2021;

Πάντα κοιτάζω την ζωή και το αύριο με αισιοδοξία και θετικές σκέψεις. Στα μελλοντικά προγράμματα είναι η επιθυμία να συνεχίσουμε με τον Άρη την «Σπείρα του έρωτα». Επίσης, έχουμε καινούριες ιδέες που θέλουμε να υλοποιήσουμε. Βρίσκουμε, πολύ δημιουργική τη συνομιλία θεατρικού κειμένου και μουσικής επί σκηνής.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Αισιοδοξία και θετική σκέψη για την ζωή. Πρέπει όλοι να ενδιαφερόμαστε για τον συνάνθρωπό μας.