Άννα Δημάκη: "Η τέχνη αποτελεί κοινή γλώσσα και είναι ένας συνδετικός δεσμός μεταξύ των ανθρώπων αλλά και ολόκληρων λαών."
Πότε αρχίσατε να ζωγραφίζετε;
Θυμάμαι τον εαυτό μου να ζωγραφίζω από πολύ μικρή ηλικία.Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι να προσπαθώ να ζωγραφίσω σε μια κόλα χαρτί.Στο δημοτικό όταν ο δάσκαλός μου ανακάλυψε το ταλέντο μου μου ζήτησε να κάνω την προσωπογραφία του Ερρίκου Ντυνάν. Το έργο αυτό υπάρχει ακόμη στο δημοτικό σχολείο Δορίσκου Αλεξανδρούπολης και είναι μεγάλη τιμή για μένα. Στη συνέχεια ο δάσκαλός μου με βοήθησε να συμμετάσχω σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό ζωγραφικής στην Αμερική. Μου φαινόταν τόσο μαγική η όλη διαδικασία στα παιδικά μου μάτια. Είναι πολύ σημαντικό το να υπάρχουν εκπαιδευτικοί που μπορούν να δουν ένα ταλέντο σε ένα μικρό παιδί και να το ωθήσουν στο να το αναπτύξει.
Ποιες είναι οι προθέσεις σας όταν ζωγραφίζετε;
Για
μένα δεν έχει σημασία η πρόθεση αλλά το τί κατάφερα να ανακαλύψω και να
δημιουργήσω. Δίνω σημασία σε αυτό που ανακάλυψα, δημιούργησα και αν μπορώ με
αυτό να περάσω στον θεατή τα μηνύματα που θέλω.
Τι σημαίνει για σας «έμπνευση» ;
Όλα όσα είναι γύρω μας αποτελούν μέρος της έμπνευσής μας χωρίς να το επιδιώκουμε συνειδητά και φυσικά πολλές φορές μπορεί να μη βασίζεται στη λογική.
Σαν καλλιτέχνης πως βλέπετε το σήμερα; Με τι χρώματα θα ζωγραφίζατε την Ελλάδα;
Ο καλλιτέχνης δεν ζει μόνο στο στο σημερα. Ζει στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον. Ο Καλλιτέχνης θα πρέπει να διευρύνει και να αναζητά καθετί που υπάρχει πίσω από αυτά που υφίστανται. Βρισκόμαστε σε μια κοινωνία με χαλαρές ηθικές αξίες όπου μέσα από τα τηλεπαιχνίδια κυριαρχεί ο Ναρκισσισμός. Μεσα από την οικονομική κρίση και τον εργασιακό μεσαίωνα είμαστε υπεύθυνοι για το ότι οδηγεί ένα μέρος της νεολαίας στην έξοδο από τη χώρα για μια αξιοπρεπή διαβίωση και από την άλλη είμαστε εξίσου υπεύθυνοι για ένα μέρος της νεολαίας χωρίς ιδανικά και οράματα, που αγνοούν την ιστορία της χώρας μας.
Θα
ζωγράφιζα την Ελλάδα με όλες τις αποχρώσεις του μπλε.Το μπλε είναι το χρώμα του
κύρους και της δύναμης.Και η Χώρα μας με την πολιτιστική της κληρονομιά έχει τη
δύναμη να αναγεννηθεί και να πάρει ξανά τη θέση που της αξίζει.
Τι έχει να προσφέρει η τέχνη, η ζωγραφική εν προκειμένω, σε ένα κοινό που προσπαθεί απεγνωσμένα να κερδίσει το ψωμί του, τη χαμένη αξιοπρέπειά του, την κουλτούρα, τον πολιτισμό του;
Η
ζωγραφική αλλά και η οποιαδήποτε τέχνη προσφερει γνώσεις και καλλιεργεί
πνευματικά τον άνθρωπο. Τον ταξιδεύει σε άλλες εποχές και άλλους κόσμους. Είναι
ένα κανάλι μεταφοράς συναισθημάτων και διευρύνει τους ορίζοντες μας.
Η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό;
Είναι
αυτονόητο ότι η τέχνη παράγει πολιτισμό. Η τέχνη εξευγενίζει το συναισθηματικό
κόσμο του ανθρώπου, προβάλλει υψηλά ηθικά πρότυπα, διαμορφώνει ηθική
συνείδηση. Η τέχνη αποτελεί κοινή γλώσσα και είναι ένας συνδετικός δεσμός μεταξύ
των ανθρώπων αλλά και ολόκληρων λαών.
Και τέλος ποιο μήνυμα θα στέλνατε στους αναγνώστες μας;
Τα
πάντα έχουν να κάνουν με τις επιλογές μας. Όσες δυσκολίες και να περνάς, μπορείς
να πετύχεις μόνο όταν αγαπάς αυτό που κάνεις.