ΑΝΤΙΓΟΝΗ του ΣΟΦΟΚΛΗ, μια συνεργασία της Εταιρίας Τέχνης "Αrs Aeterna" και της "5η Εποχή Τέχνης"
Σε ένα από τα πιο όμορφα θερινά θέατρα της Θεσσαλονίκης, το Ανοικτό Θέατρο Συκεών «Μάνος Κατράκης» είχαν την ευκαιρία οι θεατές της πόλης να παρακολουθήσαν χθες βράδυ την μεγάλη τραγωδία του Σοφοκλή «Αντιγόνη»! Σήμερα είναι η δεύτερη και τελευταία παράσταση στην Θεσσαλονίκη, στον ίδιο χώρο στις 9:30 μ.μ..
Ένα έργο που συγκλονίζει, σε μια παράσταση που μας καθήλωσε! Μια αιώνια μάχη του σωστού με το λάθος, των ιερών με των κανόνων, του άντρα με την γυναίκα! Η αγάπη που παίρνει πολλές μορφές χωρίς όμως ποτέ να χάνει την δύναμη της και στο τέλος γίνεται η νικήτρια της μάχης. Η εξουσία που θολώνει τον νου και γκρεμίζει ανθρώπους και αξίες. Η Θεία Δίκη χέρι χέρι με τον Θάνατο φέρνει την κάθαρση και στέφει νικητές τους πολεμιστές των ορθών πράξεων. Όλα αυτά αποδίδονται με μια απίστευτη σκηνοθετική μαεστρία από τον Θέμη Μουμουλίδη, χωρίς να κουράζει το κοινό αλλά να το συμπαρασέρνει στην ροή των γεγονότων.
Η Ιωάννα Παππά στον ομώνυμο ρόλο ήταν ένας χείμαρρος συναισθημάτων! Μέσα από την συγκλονιστική της ερμηνεία μας έκανε την Αντιγόνη πρόσωπο δικό μας, γνώριμο και αγαπητό. Κλάψαμε με τον πόνο της, πεισμώσαμε με την απόφασή της και τέλος κρατήσαμε λίγους κόκκους άμμου, που χρησιμοποίησε για να καλύψει τον νεκρό αδερφό της, για να θάψουμε τα δικά μας «θέλω» που χάθηκαν άδικα από τα «πρέπει» των άλλων.
Ο Κρέων, μέσα από την καθηλωτική ερμηνεία του Γιώργου Χρυσοστόμου, είναι ο ηγέτης που σέβεσαι και φοβάσαι ταυτόχρονα. Ο ηθοποιός είχε έναν δυναμισμό που έκανε την σκηνή να σείεται και το κοινό να μένει άφωνο. Ο λόγος, οι κινήσεις και το βλέμμα του είχαν σκοτεινές και δαιμονικές αποχρώσεις. Συγκλονιστικό ήταν το τέλος του ήρωα, με μια ερμηνεία που είχε την δύναμη της ψυχής του ηθοποιού!
Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη μέσα από τον διπλό ρόλο της Ισμήνης και της Ευρυδίκη ήταν απλή και ταυτόχρονα δωρική πάνω στην σκηνή. Μέσα από την εξαιρετική της ερμηνεία έκανε και τα δύο πρόσωπα οικεία, βιώσαμε τον πόνο της Ισμήνης και παγώσαμε με τον όλεθρο και τον χαμό της Ευρυδίκης.
Ο Αίμωνας αποδόθηκε με τον καλύτερο τρόπο μέσα από την συγκλονιστική ερμηνεία του Δημήτρη Σαμόλη. Λόγια μετρημένα, κινήσεις προσεκτικές και βλέμμα που πρόδιδε το μεγαλύτερο μέρος του δράματος που βίωνε ο ήρωας. Μεταμορφώθηκε σε έναν φάρο λογικής, μέσα σε έναν παράλογο ωκεανό.
Η Λουκία Μιχαλοπούλου μέσα από την συγκλονιστική της ερμηνεία στον ρόλο του Τειρεσία ήταν η ανάσα δικαιοσύνης για τους ήρωες και τους θεατές. Απλοϊκή και ταυτόχρονα δυναμική απέδωσε με σεβασμό και χωρίς φαμφαρισμούς την μεγαλοπρέπεια του μάντη.
Ο φύλακας, μέσα από την πολύ καλή ερμηνεία του Μάνου Καρατζογιάννη, ήταν το πρόσωπο που βοήθησε σημαντικά στην εξέλιξη της ιστορίας. Κατάφερε να γίνει ο καθρέφτης που όλοι μας είδαμε τις πιο λανθασμένες και ταυτόχρονα σωστές μας πράξεις.
Τέλος, το σκηνικό της παράστασης μέσα από την απλότητά του μας δίνει τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε και αφήνει χώρο στους ήρωες να αναλάβουν να ινία του έργου.
Εν κατακλείδι είναι μια εξαιρετική παράσταση που φέρνει πιο κοντά την νεολαία με την Αρχαία Τραγωδία. Το σίγουρο είναι ότι η κάθαρση στο τέλος έρχεται για όλους και φεύγοντας νιώθεις σοφότερος στην καρδιά και την ψυχή!