Χριστίνα Willis: "Μόνο η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό!"

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τη Χριστίνα μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Χαμογελαστή, δημιουργική, εσωτερική δύναμη, υπηρεσία προς την ανθρωπότητα, μέντορας.

Λέγοντας «μέντορας» τι εννοείται;

Ασχολούμαι εδώ και σαράντα χρόνια με τον χώρο της κεραμικής. Όλες τις φάσεις της κεραμικής, τη δημιουργική, τη θεραπευτική. Όταν ασχολείσαι τόσα χρόνια με αυτό τον τομέα έχεις μία άνεση και μια πολύτιμη εμπειρία. Είμαι πια σε μια ηλικία που η επιθυμία μου είναι αυτή τη γνώση που έχω να τη μοιραστώ, να τη μεταδώσω, προπαντός στα νέα παιδιά. Δουλεύω με μια τέχνη που κατά την άποψή μου οι ρίζες της είναι ελληνικές. Έρχονται άτομα από όλο τον κόσμο για να θαυμάσουν τον κεραμικό μας πλούτο, τον οποίο δημιούργησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Δυστυχώς,όμως, ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει τι συμβαίνει σήμερα στην κεραμική, παρόλο που έχουμε εξαιρετικούς Έλληνες κεραμοποιούςστην Πάτρα, στην Αθήνα, στα νησιά, στην Κρήτη, στη Θεσσαλονίκη.

Φαίνεται να υπάρχει ελάχιστο ενδιαφέρον για την κεραμική στη χώρα μας, όχι μόνον από τους πολίτες, αλλά και από το κράτος, το οποίο δεν μας προσφέρει τη βοήθεια που χρειαζόμαστε. Πριν περίπου δέκα χρόνια η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε ένα μεγάλο οικονομικό ποσό στο ελληνικό κράτος για να στηρίξει τρεις παραδοσιακές ελληνικές τέχνες: την κεραμική, τη χρυσοχοΐα και τη μαρμαρογλυπτική.Μετά λύπης μου διαπιστώνω πως εμείς,οι τεχνίτες, δεν λάβαμε τίποτε από αυτό το βοήθημα. Είχαμε στο παρελθόν μια πολύ καλή κρατική οργάνωση, τον «ΕΟΜΜΕΧ» (Ελληνικός Οργανισμός Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας) που βοηθούσε πάρα πολύ τους καλλιτέχνες που δημιουργούσαμε εδώ στην Ελλάδα. Ωστόσο, μετά τη συγχώνευσή του με την Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα, το 2011, αισθάνομαι ότι έχει μειωθεί η φροντίδα ως προς εμάς.

Επομένως, σήμερα, θεωρώ ότι η παρουσία ενός μέντορα είναι πιο επιτακτική από κάθε άλλη φορά, καθώς με χαρά παρατηρώ ότι πολύς κόσμος επιστρέφει στο παραδοσιακό, στο χειροποίητο και το πιο υγιεινό, χρησιμοποιώντας όμορφα αγγεία στην καθημερινότητά του. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι αυτό τον καιρό ασχολούμαι με τη δημιουργία όλων των σκευών (σαλατιέρες, πιάτα, κανάτες κ.λ.π.) για ένα καινούργιο εστιατόριο που θα ανοίξει στη Θέρμη. 

Γνωρίστε μας τη δουλειά σας. Ποιες είναι οι προθέσεις σας όταν δημιουργείτε;

Η δημιουργία με τον πηλό είναι ο δικός μου τρόπος έκφρασης και ο τρόπος με τον οποίο ομορφαίνω τη δική μου καθημερινότητα και την καθημερινότητα όσων μοιράζονται τα δημιουργήματά μου.

Δημιουργώ με δύο πολύ διαφορετικά εργαλεία: τον πηλό και τη φωτιά. Αρχικά, δουλεύω τον πηλό είτε στον τροχό, είτε χειροποίητα, δηλαδή απευθείας στα χέρια μου δίχως τη χρήση τροχού. Ακολουθεί το στάδιο του ψησίματος, το οποίο πραγματοποιείται είτε με τον ηλεκτρισμό (σε ένα ηλεκτρικό καμίνι), είτε με τη φωτιά. Προσωπικά, προτιμώ να ψήνω τον πηλό στη φωτιά, και αυτό είναι για μένα το πιο γοητευτικό κομμάτι της δουλειάς μου. Με τη φωτιά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις από πριν πιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Λατρεύω το απρόοπτο.

Για παράδειγμα, μπορώ να φτιάξω σκεύη που θα τα ψήσω σε ένα ηλεκτρικό καμίνι, οπότε γνωρίζω από την αρχή ότι όλα θα βγούνε ίδια. Αυτό είναι τεχνική. Μπορώ, όμως, να πάρω ένα αγγείο που έχω φτιάξει και να το βάλω να ψηθεί στη φωτιά, μαζί με πριονίδι, κοπριά, φλούδες από φρούτα, δηλαδή οργανικές ουσίες, οπότε δεν γνωρίζω πιο θα είναι ακριβώς το τελικό αποτέλεσμα. Αυτό είναι τέχνη.

Ποια υλικά χρησιμοποιείτε συνήθως;

Πρόσφατα ξεκίνησα να ασχολούμαι με έναν πηλό, τον οποίο βρίσκω περίπου στα δύο χιλιόμετρα από την οικία μου. Πηγαίνω και τον παίρνω μόνη μου με το κουβαδάκι μου. Έχει κόκκινο χρώμα. Προσπαθώ να βγάλω τα μελανόμορφα και τα ερυθρόμορφα χρώματα που έβγαζαν οι αρχαίοι Έλληνες, χωρίς όμως να αντιγράφω το στιλ τους. Είναι μια όμορφη εμπειρία για εμένα να εργάζομαι πάνω σε αυτή την τεχνική, η οποία ονομάζεται "dolceraku". Το "dolce" σημαίνει γλυκό, το "raku" είναι μια τεχνική ψησίματος.

Για το ψήσιμο χρησιμοποιώ σε εσωτερικό χώρο καμίνια ηλεκτρικά, και στην ύπαιθρο καμίνια που δουλεύουν με γκάζι ή με πριονίδι, καθώς και έναν αρχαίο ελληνικό φούρνοπου φτιάξαμε πριν τρία χρόνια με τους μαθητές μου. Οπότε, όποιος επισκέπτεται το εργαστήριό μου έχει τη δυνατότητα να δει μια μεγάλη ποικιλία σε ό,τι αφορά τον τρόπο ψησίματος των κεραμικών.  

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Πηγή της έμπνευσής μου είναι ο χώρος που ζω και κινούμαι. Για εμένα σημαντικό ρόλο παίζει η φύση. Έχω την τύχη να ζω έξω από τη Θεσσαλονίκη. Γύρω από την οικία μου είναι ο ελαιώνας και ο κήπος μου. Κάθε πρωί βγαίνω μαζί με τα σκυλιά και περπατάω ανάμεσα στον θησαυρό της φύσης μας! Επίσης, ένα σημαντικό κομμάτι της έμπνευσής μου είναι και η πίστη μου προς τον Θεό. Πιστεύω ότι όλοι έχουμε έναν Άγγελο που μας προστατεύει και μας δίνει οδηγίες. Πολλές φορές δεν θέλουμε να τον ακούσουμε, αλλά είναι εκεί και υπάρχει. Ο άνεμος, η δύναμη της φύσης, μου στρέφουν την προσοχή μου στη σωστή κατεύθυνση.

Τέλος, θέλω τα αντικείμενά μου να προσφέρουν χαρά στον κόσμο. Αυτό, για μένα, είναι επίσης έμπνευση.

Η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό;

Μόνο η τέχνη δημιουργεί πολιτισμό! Ποια είναι η πιο έντονή μας ανάμνηση; Μια καλή παράσταση που είδαμε, ένα ωραίο τραγούδι που ακούσαμε και τραγουδήσαμε, ένα όμορφο αντικείμενο που αγγίξαμε, ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάσαμε.

Κλείνοντας ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Όλοι να δημιουργούνε, ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο. Να πεις ένα τραγούδι το πρωί στο ντουζ, να πιάσεις ένα πινέλο και να ζωγραφίσεις, να γράψεις ένα ποίημα. Όχι για κάποιον άλλον, για τον εαυτό σου! Να δημιουργήσεις για τον εαυτό σου. Με την επανάληψη, η προσπάθειά σου θα γίνεται όλο και καλύτερη, και μαζί με αυτή θα καλυτερεύει και ο εαυτός σου!

Σ' ευχαριστώ Βούλα.