Χρήστος Βασιλόπουλος: "Η Τέχνη είναι μια σανίδα σωτηρίας μέσα σε αυτή την τρικυμία."
Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;
Ο σπουδαίος Δημήτρης Χορν ήταν πάντα πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. Η φράση του "Ηθοποιός σημαίνει φως" είναι τόσο διαχρονική, που ακόμα και σήμερα ένας ηθοποιός για να πετύχει θα πρέπει να έχει το φως, αυτό που περιέγραψε ο κύριος Χορν. Νοητό, πνευματικό, εσωτερικό αλλά και σωματικό φως. Προσωπικά, η έννοια του ηθοποιού το 2021 εμπεριέχει την διαχρονική φράση του μεγάλου Δημήτρη Χορν επί 20 φορές, καθώς ζούμε σε μια εποχή όπου η τεχνολογία και τα είδη υποκριτικής είναι ακόμα περισσότερα. Στην εποχή του κυρίου Χορν, ο χώρος της υποκριτικής χωριζόταν σε δυο είδη, το θέατρο κατά κύριο λόγο και τον κινηματογράφο. Το 2021 ο ηθοποιός καλείται να παίζει τόσο στον κινηματογράφο όσο και στην τηλεόραση, αλλά και στο θέατρο, σε video games, σε ηχογραφήσεις, σε καρτούν αλλά και σε διαφημίσεις. Και φυσικά να διαθέτει αυτό το μαγικό φως, ακόμα και στην ζωή του.
Θα σας δούμε online την θεατρική παράσταση « Με τη Σιωπή » του Αλεχάντρο Κασόνα, μιλήστε μας για το έργο. Ποια είναι τα μηνύματα που περνάει και πόσο επίκαιρο είναι;
"Το σπίτι με τα επτά μπαλκόνια" όπως ονομάζεται αρχικά το έργο του Κασόνα, είναι πέρα για πέρα διαχρονικό. Οι ήρωες Ραμόν και Αμάντα από τη μια πλευρά συμβολίζουν την απληστία, την δίψα για εξουσία καθώς και την λαγνεία, ενώ από την άλλη οι ήρωες Ελισέα και Έριν συμβολίζουν την ελπίδα, την αθωότητα και την αγάπη. Όπως ακριβώς δηλαδή είναι δομημένη και η σημερινή μας πραγματικότητα. Τι πιο επίκαιρο από αυτή την συνθήκη; Ένα μέρος της ανθρωπότητας αποζητά την εξουσία αλλά και την απληστία, και οι υπόλοιποι προσπαθούν να σώσουν αυτόν τον πλανήτη .
Το έργο κινείται γύρω από τον συναισθηματικό χαρακτήρα της Ελισέας, που πάντα περιμένει τον άντρα της να επιστρέψει από την Αμερική και την αιώνια αθωότητα του Έριν. Ο αιθέριος κόσμος των δυο χαρακτήρων έρχεται σε σύγκρουση με τον υλιστικό κόσμο του Ραμόν και της Αμάντας.
Ο Αλεχάντρο Κασόνα θεωρείται από
τους σπουδαιότερους Ισπανούς συγγραφείς του 20ου αιώνα .Έζησε μεταξύ Ισπανίας
και Λατινικής Αμερικής, όπου πολλά από τα έργα του είχαν μεγάλη επιτυχία στο θέατρο
και στον κινηματογράφο,. Πιο συγκεκριμένα στην Αργεντινή γυρίστηκαν αρκετές
ταινίες με θέμα το συνολικό του έργο.
Γνωρίστε μας τον ήρωά σας. Ποια κοινά στοιχεία έχετε μαζί του και ποιες διαφορές;
Υποδύομαι τον Ραμόν, τον χήρο γαιοκτήμονα και ιδιοκτήτη του σπιτιού με τα εφτά μπαλκόνια, ο οποίος κατασπατάλησε την περιουσία της γυναίκας του μετά τον θάνατο της στο τζόγο και στις γυναίκες. Είναι ένας ήρωας που φλέγεται, καθώς η μόνη σωτηρία του είναι να βρει τα χρήματα που κρύβει η Ελισέα. Ψυχολογικό ράκος ο Ραμόν φέρει και ένα συναισθηματικά δύσκολο φορτίο, τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του, ειδικά μετά τον θάνατο της γυναίκας του.
Εγώ και ο Ραμόν ήμαστε εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Δεν έχω καμία σχέση με τον τζόγο και απέχω μακράν από την απληστία και την λαχτάρα για εξουσία του ήρωα μου. Επίσης λατρεύω τον γιο μου και κάθε μέρα μαθαίνω πολλά από αυτόν, σε αντίθεση με τον Ραμόν ο οποίος δεν είναι σε θέση να σταθεί δίπλα στο γιο του επειδή δεν μπορεί να φροντίσει ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα χαρακτηριστικό που είχε ο πραγματικός μου πατέρας και με έκανε να ταυτιστώ με τον ρόλο. Άρχισα λοιπόν να δουλεύω γύρω από τα αρνητικά βιώματα που είχα με τον πατέρα μου, βρίσκοντας πολλά κοινά σημεία με τον Ραμόν ειδικά σε σχέση με την αντιμετώπιση που είχε προς τον γιο του. Όλη αυτή λοιπόν η διαδικασία λειτούργησε μέσα μου σαν κάθαρση. Πολλοί διαφορετικοί λοιπόν εγώ και ο Ραμόν, αλλά και με τόσα κοινά σημεία μεταξύ μας εξαιτίας του παρελθόντος μου με τον πατέρα μου.
Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;
Σίγουρα ζούμε σε μια εποχή γεμάτη πρωτόγνωρες καταστάσεις, γεγονότα που συμβαίνουν πολύ σπάνια και πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν η πραγματικότητα που ζούμε είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ο ρόλος της Τέχνης, με οποιαδήποτε μορφή της, είναι να ψυχαγωγήσει τον σημερινό άνθρωπο αλλά και να τον αφυπνίσει, να τον κάνει να ξεχαστεί από τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και να σκεφτεί βαθύτερα το πως θα έχει ένα καλύτερο μέλλον. Η Τέχνη γίνεται ένα είδος σωσίβιου, μια σανίδα σωτηρίας μέσα σε αυτή την τρικυμία. Δυστυχώς όσο θα στερούμαστε όλο και περισσότερο κάθε είδος Τέχνης, λόγω οικονομικών δυσκολιών ή λόγω ελευθερίας, τόσο περισσότερο θα χανόμαστε σε αυτή την τρικυμία .
Η Τέχνη και οι Τέχνες γενικότερα
πιστεύω ότι θα πρέπει να υποστηρίζονται πάντα στο ζενίθ, χωρίς δισταγμό και
πισωγυρίσματα.
Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;
Η Τέχνη φωτίζει το σκοτάδι της απομόνωσης μέσα από χιλιάδες μηνύματα, χιλιάδες εικόνες, χιλιάδες σκέψεις. Η Τέχνη μας δίνει ελπίδα. Κοιτάζοντας έναν πίνακα ή βλέποντας μια ταινία ταυτιζόμαστε με τους ήρωες και τις καταστάσεις, έχοντας έτσι την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία. Έχουμε την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι και να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό μας και στους γύρω μας. Άλλωστε αν εξετάσουμε την ιστορία της ανθρωπότητας θα δούμε ότι όσοι πολιτισμοί "άνθισαν "μέχρι σήμερα έδωσαν τεράστια βαρύτητα στις τέχνες.
Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;
Όπως είναι αναμενόμενο δεν κάνω
σχέδια για αυτή την χρόνια, δεδομένης της παγκόσμιας κατάστασης που κυριαρχεί
με την πανδημία. Επιθυμία μου είναι επιστρέψουμε στην καθημερινότητα μας, να
καταφέρουμε να βγούμε καλύτεροι και πιο αφυπνισμένοι μέσα από όλη αυτήν την κατάσταση.
Επιθυμία μου είναι να πετάξουμε τις μάσκες και να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε, να
χαμογελάσουμε και να ξαναδούμε τις εκφράσεις μας στα πρόσωπα μας. Να μπορέσουμε
να ταξιδέψουμε χωρίς φόβο και να αφήσουμε πίσω μας αυτόν τον εφιάλτη που λέγεται
πανδημία. Η νέα χρόνια εύχομαι να μας επαναφέρει την ισορροπία και την γαλήνη.
Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;
Ας συνεχίσουμε να κάνουμε υπομονή
και παράλληλα να δουλεύουμε εσωτερικά, ας συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε όσο
μπορούμε και με ότι μέσα έχουμε και ας μην αφεθούμε στην δίνη της πραγματικότητας.
Ας αναρωτηθούμε πως μπορούμε να κάνουμε τον πλανήτη μας καλύτερο και πως οι
επόμενες γενιές θα μπορέσουν να απολαύσουν τον παράδεισο που εμείς γνωρίσαμε
και μεγαλώσαμε, τον παράδεισο που λέγεται Γη.