«ΕΡΩΦΙΛΗ» από το Θέατρο του Άλλοτε

Το Σάββατο το βράδυ έκανε πρεμιέρα ένα αγαπημένο έργο, αλλά δοσμένο από μια άλλη οπτική γωνία. Πολύ σωστά το «Θέατρο του Άλλοτε» μας τονίζει μέσα από το ιδιαίτερο ανέβασμα του έργου ότι δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορία αγάπης, αλλά η απογύμνωση της εξουσίας. Τα πλούτη και η βασιλεία γίνονται ο χάρος που θερίζει όνειρα και ζωές. Το τέλος, μια κάθαρση και μια δικαιοσύνη για όλους!

Το «Θέατρο του Άλλοτε» αποτελεί φάρο της τέχνης για το κοινό της πόλης και όσους έχουν την χαρά να παρακολουθήσουν τα ανεβάσματά τους στις περιοδείες τους. Αγγίζουν τις πιο σκοτεινές, δύσκολες και απαγορευμένες αποχρώσεις της κάθε ιστορίας, αυτές με τις οποίες φοβόμαστε να αναμετρηθούμε. Με μια εξαιρετική σκηνοθετική και υποκριτική μαεστρία δεν κουράζουν το κοινό, αντίθετα μαγεύουν συναίσθημα και σκέψη. Ξεκλειδώνουν το σεντούκι της καρδιάς και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα μυστικά, τα λάθη, τα όνειρα και πάθη μας. Στοχεύουν και πάντα το καταφέρνουν μετά από κάθε παράσταση να μας κάνουν καλύτερους και πάνω από όλα ανθρώπους με Α κεφαλαίο.

Η «Ερωφίλη» ένα συγκλονιστικό έργο, γραμμένο το 1600 από τον Κρητικό συγγραφέα Γεώργιο Χορτάτση, αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα θεατρικά έργα της αναγεννησιακής λογοτεχνίας. Ο λόγος του συγγραφέα ιδιαίτερος και κοφτερός σαν κρητικό μαχαίρι, με τους ηθοποιούς επί σκηνής να τον αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο σαν μητρική λαλιά. Κείμενο που κλονίζει τον νου και δίνει την σκυτάλη στην ευρηματική Βαρβάρα Δουμανίδου να συγκλονίσει την ψυχή μέσα από την ιδιαίτερη σκηνοθετική της ματιά. Η σκηνοθεσία του έργου είναι ένας συνεχόμενος ιστός, που προσπαθεί να φυλακίσει τις λανθασμένες προκαταλήψεις και να αφήσει ελεύθερη την γυναικεία ψυχή. Γρήγορες εναλλαγές, όμορφη ροή, δυνατές στιγμές που κρατούν συνεχόμενα προσηλωμένο τον θεατή. Μέσα από την σκηνοθετική μαεστρία έφερε το έργο στο σήμερα, χωρίς να μειώνει την δυναμική της ιστορίας. Δίνει σε κάθε ήρωα το απαιτούμενο χώρο και χρόνο που του αξίζει. Ερμηνευτικά συναντάμε την κυρία Δουμανίδου στον ομώνυμο ρόλο της Ερωφίλης. Συγκλονιστική ερμηνεία για μια ηρωίδα, που δονεί τις ψυχές των θεατών μέσα από την δυναμική των λόγων και των κινήσεών της.

Η κίνηση επί σκηνής είναι σαν τα κύματα της θάλασσας και την έχει επιμεληθεί ο ταλαντούχος Δημήτρης Βασιλειάδης. Τον συναντάμε σε διπλό ρόλο, υποδύεται τον Χάρο και τον Πανάρετο. Σαν Χάρος καθηλώνει με την δωρική του παρουσία επί σκηνής. Κάνει τον ρόλο του Πανάρετου μέσα από τον δυναμισμό και την εξαιρετική απόδοση του ρόλου μια παρουσία οικεία και αγαπητή. Παλεύει για το συναίσθημα και την αγάπη με όλα τα όπλα. Άποψη μου, από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του ηθοποιού επί σκηνής, από τις στιγμές που ξεσκίζουν την ψυχή και μένουν για πάντα χαραγμένες στο νου.

Όταν σου μιλάνε για άρχοντα τότε σίγουρα στο μυαλό σου έρχεται η μορφή και η προσωπικότητα του βασιλιά Φιλόγονου δοσμένη μέσα από την ιδιαίτερη ερμηνεία του Παναγιώτη Καβαλιεράκη. Μέσα από την δωρική του παρουσία και την συγκλονιστική του ερμηνεία ανατριχιάζει το κορμί, θολώνει την σκέψη και εξαγριώνει το συναίσθημα. Φέρνει στο φως την πιο σκοτεινή και λανθασμένη πλευρά του εαυτού μας. Δυναμικός, αμείλικτος, νομίζει ότι το χρήμα κυβερνά τον κόσμο. Ευτυχώς κάνει λάθος!

Μια μάνα που όλοι γνωρίζουμε, αγαπάμε, σεβόμαστε και επιζητούμε φέρνει επί σκηνής η Φανή Πλάκα μέσα από την εξαιρετική της ερμηνεία στον ρόλο της Χρυσόνομης. Λόγος απλός, κινήσεις και βλέμματα που παραπέμπουν σε ένα απάνεμο λιμάνι, το οποίο παλεύει ανάμεσα στην ευτυχία και τον όλεθρο.

Η Μαρία Σεμερτζίδου στον ρόλο του χορού συγκλονίζει με την ιδιαίτερη παρουσία της επί σκηνής. Υπέροχη ερμηνεία, κίνηση και μελωδική εμφάνιση! Γεννάει συναισθήματα μέσα από τον λόγο και την παρουσία της.

Ο Δημήτρης Ελίας αγγίζει με τον σεβασμό που του πρέπει τον ρόλο του συμβούλου. Ερμηνεία δυνατή, έχει τα στοιχεία ενός προσώπου που παλεύει με την λογική και το συναίσθημα.

Ο Δημήτρης Πογαρίδης μας μεταφέρει μέσα από την ιδιαίτερη ερμηνεία του τον Καρποφόρο επί σκηνής και τον κάνει πρόσωπο αγαπητό. Η προσωποποίηση της έννοιας φίλος. Επίσης, τον συναντάμε και στον ρόλο του Ασκιά, που τον αποδίδει με εξαιρετικό τρόπο.

Στον ρόλο του μαντατοφόρου συναντάμε τον Κωνσταντίνο Μπάρκο, που αιχμαλωτίζει το βλέμμα και παγώνει την σκέψη μέσα από την παρουσία του και την δυναμική των λόγων του.

Η εξαιρετική, ζωντανή μουσική κατά την διάρκεια της παράστασης από τον Κωνσταντίνο Σίμαρο στην λύρα, τον Νίκο Χατζόπουλο στα κρουστά και τον Χάρη Πορφυρίδη στο λαούτο μας ταξιδεύουν μελωδικά στην Κρήτη. Βάλσαμο στην φουρτουνιασμένη μας καρδιά!

Τα σκηνικά του έργου φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια με επαγγελματισμό και μεράκι από τον Δημήτρη Βασιλειάδη και την ομάδα του «Θέατρο του Άλλοτε», δεν κουράζουν τον βλέμμα αλλά αντίθετα εξάπτουν και ξεκλειδώνουν την φαντασία! Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην Άννα Καλαιτζίδου για τα όμορφα προσεγμένα και ιδιαίτερα κουστούμια των ηρώων. 

Επίσης, ένα μεγάλο μπράβο στον Σταύρο Στραυρίδη για την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης. Ακολουθεί την ροή του έργου και μας μεταφέρει μελωδικά στην Κρήτη. Δυναμική και λυρική ταυτόχρονα!

Πολύ σωστά μας τονίζουν μέσα από το ιδιαίτερο ανέβασμα του έργου, το οποίο θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ψυχολογικό θρίλερ, ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα ιστορία αγάπης. Μεταφέρει μηνύματα διαχρονικά. Το κύριο δίδαγμα της παράστασης είναι πως η Αγάπη είναι εκείνη που φέρνει πάντα τη Δικαιοσύνη.

ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ
Στὸν ἥλιον ἔχω ντήρηση κ' εἰς τ' ἄστρα ποὺ περνοῦσι
καὶ τσ' ὀμορφιές σου, ἀφέντρα μου, κάτω στὴ γῆ θωροῦσι,
μηδὲ χυθοῦ κι ἁρπάξου σε, κ' ἐμένα τὸν καημένο
παρ' ἄλλον ἄνθρωπο στὴ γῆ ν' ἀφήσου πρικαμένο.
ΕΡΩΦΙΛΗ
Τόσες δὲν εἶναι οἱ ὀμορφιές, τόσα δὲν εἶν' τὰ κάλλη,
μὰ τοῦτο ἐκ τὴν ἀγάπη σου γεννᾶται τὴ μεγάλη.
Μὰ γὴ ὄμορφή ΄μαι γὴ ἄσχημη, Πανάρετε ψυχή μου,
γιὰ σέναν ἐγεννήθηκε στὸν κόσμο τὸ κορμί μου.
ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ
Νερὸ δὲν ἔσβησε φωτιά ποτέ, βασίλισσά μου,
καθὼς τὰ λόγια τὰ γροικῶ σβήνουσι τὴν πρικιά μου.
Μ' ὅλον ἐτοῦτο, ἀφέντρα μου, μὰ τὴν ἀγάπη ἐκείνη
ποὺ μᾶς ἀνάθρεψε μικρὰ καὶ πλιὰ παρ' ἄλλη ἐγίνη
πιστὴ καὶ δυνατότατη σ' ἐμένα κ' εἰς ἐσένα
καὶ τὰ κορμιὰ μας σ' ἄμετρο πόθο κρατεῖ δεμένα,
περισσα σὲ παρακαλῶ ποτὲ νὰ μὴν ἀφήσεις
νὰ σὲ νικήσει ὁ βασιλιός, νὰ μ' ἀπολησμονήσεις.

Ερωφίλη, Πράξη Γ΄, 143-158