“Γκόλφω” από το “Θέατρο του Άλλοτε”

Βασισμένο στο έργο του Σπυρίδωνος Περεσιάδη

Χθες βράδυ έκανε πρεμιέρα ένα αγαπημένο έργο, αλλά δοσμένο από μια άλλη οπτική γωνία. Πολύ σωστά το «Θέατρο του Άλλοτε» μας τονίζει μέσα από το ιδιαίτερο ανέβασμα του έργου ότι δεν πρόκειται για μια ιστορία αγάπης, αλλά είναι η νίκη της προδοσίας. Τα πλούτη και η κοινωνική άνοδος γίνονται ο καταραμένος καρπός που μεταμορφώνει το «πρίγκιπα» της ιστορίας σε δράκο. Με μαχαίρι την αγάπα σκοτώνει τα συναισθήματα της αγαπημένης του, της αφαιρεί ότι πιο όμορφο έχει μέσα της και εν τέλει την ίδια της την ζωή. Το τέλος, μια κάθαρση για όλους με την μετάνοια να του χαρίζει την λύτρωση στην αιώνια πια ζωή.

Το «Θέατρο του Άλλοτε» αποτελεί φάρο της τέχνης για το κοινό της πόλης και όσους έχουν την χαρά να παρακολουθήσουν τα ανεβάσματά τους στις περιοδείες τους. Αγγίζουν τις πιο σκοτεινές, δύσκολες και απαγορευμένες αποχρώσεις της κάθε ιστορίας, αυτές με τις οποίες φοβόμαστε να αναμετρηθούμε. Με μια εξαιρετική σκηνοθετική και υποκριτική μαεστρία δεν κουράζουν το κοινό, αντίθετα μαγεύουν συναίσθημα και σκέψη. Ξεκλειδώνουν το σεντούκι της καρδιάς και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα μυστικά, τα λάθη, τα όνειρα και πάθη μας. Στοχεύουν και πάντα το καταφέρνουν μετά από κάθε παράσταση να μας κάνουν καλύτερους και πάνω από όλα ανθρώπους με Α κεφαλαίο.

Η Βαρβάρα Δουμανίδου μέσα από την σκηνοθετική μαεστρία έφερε το έργο στο σήμερα, χωρίς να μειώνει την δυναμική της ιστορίας. Δίνει σε κάθε ήρωα το απαιτούμενο χώρο και χρόνο που του αξίζει. Το ενδυματολογικό κομμάτι είναι κάτι που πρώτη φορά συναντώ σε θεατρικό ανέβασμα. Η ομοιότητα που κυριαρχούσε σε κάθε ήρωα και ηρωίδα σου δείχνουν με ένα έξυπνο τρόπο ότι όλοι είμαστε ίδιοι μπροστά στο μεγαλείο της ζωής. Δεν πρέπει να μένουμε στην εξωτερική εικόνα, αλλά να μας νοιάζει ο εσωτερικός πλούτος.

Σαν Γκόλφω ήταν ένας χείμαρρος συναισθημάτων. Στο πρόσωπο, το βλέμμα , τα λόγια και τις κινήσεις της βρήκαν καταφύγιο όλες οι πληγωμένες και προδομένες γυναίκες της αγάπης. Με την εξαιρετική της ερμηνεία πάγωσε το αίμα στις φλέβες μας και έκανε τις καρδιές μας να γίνουν μια ζεστή αγκαλιά για τον πόνο και τα πάθη της!

Ο Δημήτρης Βασιλειάδης μέσα από την δωρική του παρουσία και την συγκλονιστική του ερμηνεία ανατριχιάζει το κορμί, θολώνει την σκέψη και εξαγριώνει το συναίσθημα. Θύτης αλλά και το θύμα αυτής της ιστορίας. Φέρνει στο φως την πιο σκοτεινή και λανθασμένη πλευρά του εαυτού μας.

Μια μάνα που όλοι γνωρίζουμε, αγαπάμε, σεβόμαστε και επιζητούμε φέρνει επί σκηνής η Όλγα Καλαμάρα μέσα από την εξαιρετική της ερμηνεία στον ρόλο της Αστέρως. Λόγος απλός, κινήσεις και βλέμματα που παραπέμπουν σε ένα απάνεμο λιμάνι, το οποίο παλεύει ανάμεσα στην ευτυχία και τον όλεθρο.

Η Μαρία Σεμερτζίδου από ένα γλυκύτατο πλάσμα μεταμορφώνεται σε μια γυναίκα που διεκδικεί με το θέλω να τυφλώνει την λογική της. Υπέροχη ερμηνεία, κίνηση και μελωδική εμφάνιση επί σκηνής!

Ο Αναστάσης Μαυρομιχάλης κάνει τον ρόλο του Κίτσου μέσα από τον δυναμισμό και την εξαιρετική απόδοση του ρόλου μια παρουσία οικεία και αγαπητή. Παλεύει για το συναίσθημα με όλα τα όπλα, θεμιτά ή αθέμιτα.

Όταν σου μιλάνε για άρχοντα τότε σίγουρα στο μυαλό σου έρχεται η μορφή και η προσωπικότητα του Ζήση δοσμένο μέσα από την ιδιαίτερη ερμηνεία του Στέργιου Κωνσταντζίκη. Δυναμικός, αμείλικτος, νομίζει ότι το χρήμα κυβερνά τον κόσμο. Ευτυχώς κάνει λάθος!

Η Θεοδώρα Κωστάκου γίνεται ο Δήμος και μέσα από μια εξαιρετική ερμηνεία αναδεικνύει τον ήρωα με τον σεβασμό που του πρέπει. Μέσα από τον αστείο χαρακτήρα, τα λόγια και τις πράξεις γίνεται μια χαραμάδα φωτός που σκίζει το σκοτάδι του ολέθρου. Το πιο αγαπημένο για εμένα πρόσωπο του έργο!

Ο Παναγιώτης Καβαλιεράκης μας μεταφέρει μέσα από την ιδιαίτερη ερμηνεία του τον Θανασούλα επί σκηνής και τον κάνει πρόσωπο αγαπητό. Παλεύει για το δίκιο, εναντιώνεται στο άδικο χωρίς να υπολογίζει συγγένειες. Η προσωποποίηση της έννοιας φιλότιμο.

O Γιάννος φέρνει τα πάνω κάτω σε ζωές και συναισθήματα αρκεί να καταφέρει να αποκομίσει όσα περισσότερα μπορεί. Εξαιρετικός σε αυτό τον ρόλο ο Γιώργος Καλπακίδης.

Πλάσματα αέρινα και δυναμικά οι Μοίρες και τις ζήσαμε χθες βράδυ σε όλο τους το μεγαλείο μέσα από τις συγκλονιστικές ερμηνείες της Νατάσας Κοψαχείλη και της Βάλιας Γκαγκάτση! Επαινούν και δικάζουν ταυτόχρονα πράξεις και γεγονότα. Καταλυτική και πολύ εύστοχη η παρουσία τους για την εξέλιξη της ιστορίας.

Επίσης, τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Νατάσα Κοψαχείλη για το μελωδικό αγκάλιασμα του έργου. Βάλσαμο στην φουρτουνιασμένη μας καρδιά!

Ήταν επιτέλους καιρός να μάθουμε ότι η καταραμένη ερωτική ιστορία της Γκόλφως και του Τάσου δεν είναι πασπαλισμένη με την χρυσόσκονη του έρωτα, αλλά ραντισμένη με το φαρμάκι της προδοσίας!

Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Ένα έργο που κανείς δεν πρέπει να χάσει!