Ιάκωβος Μυλωνάς: "Η τέχνη μας δείχνει το δρόμο προς την αυτογνωσία και συγχρόνως τον δρόμο προς τα αστέρια."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Για μένα το να είσαι ηθοποιός δεν έχει να κάνει με το φως ή το σκοτάδι ή την αλήθεια και τα ψέματα. Ηθοποιός είναι στάση ζωής. Το πώς αντιλαμβάνεσαι τον έρωτα, τον πόλεμο, το θάνατο, την φτώχια, τα πλούτη, την αδικία, την καταπίεση, τη βία, την αγάπη. Αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τη ζωή. Τα χρώματά της, τις σκιές της, τις μυρωδιές της. Βλέπεις τη ζωή μέσα από έναν φίλτρο που ίσως ο Σαίξπηρ να το έλεγε το φίλτρο των ονείρων.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Ζω στην Αθήνα. Είμαι δημότης στο αγαπημένο μου Παλαιό Φάληρο. Ίσως επειδή είναι κοντά στο κέντρο και έχει και θάλασσα με αμμουδιές. Είναι ωραία εδώ. Έχει μια ποιότητα ζωής. Κάνεις βόλτα και βλέπεις δέντρα και κήπους και στο τέλος του δρόμου που μένω είναι το απέραντο γαλάζιο που παίρνει τα προβλήματα μου και μου τα επιστρέφει λυμένα. Είναι ωραίο αυτό. Ζω όμορφα, ήρεμα, δημιουργικά. Είμαι ευτυχισμένος.

Μιλήστε μας και γνωρίστε μας το «Διαμαντάκι».

Το Διαμαντάκι είναι ένα κομμάτι από μένα. Απ' τα όνειρα μου που γίνονται πραγματικότητα. Είναι ένας πανέμορφος χώρος Τέχνης που μέσα θα γίνονται μαθήματα που αφορούν στην τέχνη και στη ψυχή. Θα γίνονται εκδηλώσεις, εκθέσεις ζωγραφικής και ποίησης, παρουσιάσεις θεατρικών έργων, βιβλίων, μουσικές βραδιές. Θα είναι ένας τόπος που οι σκέψεις και τα όνειρα θα χορεύουν αγκαλιά. Οι μαθητές που έρχονται είναι περισσότερο οικογένεια πλέον. Βρίσκεται στην παραλιακή Λεωφόρος Ποσειδώνος 40 και όποιος θέλει μπορεί να βρει πληροφορίες στο fb στη σελίδα Θεατρικό εργαστήρι Ιάκωβος Μυλωνάς για όλα τα όμορφα πράγματα που γίνονται εκεί μέσα.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Η τέχνη έχει ένα μαγικό τρόπο να αλλάζει το πρίσμα και την οπτική που βλέπουμε τα πράγματα. Όταν μπαίνουμε σ' έναν χώρο τέχνης καταλαβαίνουμε καλύτερα αυτή τη δύσκολη ζωή που υπάρχει έξω ή απλά την ξεχνάμε για λίγο φορτίζουμε τις μπαταρίες μας και βγαίνουμε ανανεωμένοι και καλύτεροι απ' όταν μπήκαμε. Η τέχνη μας δείχνει το δρόμο προς την αυτογνωσία και συγχρόνως τον δρόμο προς τα αστέρια.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ο χώρος της υποκριτικής είναι ένας υπέροχος χώρος. Πρώτα απ' όλα δε βαριέσαι αφού δε ζεις μόνο μια ζωή όπως ο άλλος κόσμος αλλά εκατοντάδες. Επιπλέον ξεσπάς, κάνεις ψυχοθεραπεία και ανακαλύπτεις καινούριους δρόμους που δίνουν χρωματιστό νόημα στη ζωή σου. Έπειτα είναι οι πρόβες αυτό το υπέροχο ταξίδι που κάνεις μέχρι να δημιουργηθεί μια παράσταση. Η αγάπη του κόσμου, το χειροκρότημα. Η συνειδητοποίηση ότι το θέατρο είναι έρωτας που μπορεί κάποιες φορές να σου πει και όχι αλλά εσύ είσαι τόσο αθεράπευτα κολλημένος που κάθεσαι έξω απ' την πόρτα του και ξεροσταλιάζεις μέχρι να σου ανοίξει και να μπεις. Και μόλις μπεις είσαι πραγματικά χαρούμενος, είσαι πραγματικά ευτυχισμένος είσαι εκεί που πραγματικά ανήκεις.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή ή πίσω από την κάμερα;

Το θέατρο είναι γεμάτο περίεργες στιγμές μια και είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ποτέ δεν είναι ο ίδιος όλο μεταλλάσσεται. Το ποτάμι δεν είναι ποτέ το ίδιο όταν ξαναμπείς. Θα σας πω για ευτυχισμένες στιγμές. Όταν παίζαμε πέρσι το καλοκαίρι το έργο μου «η ζωγραφιά του Θεού» σε ανοιχτά θέατρα στο τέλος εγώ και η συμπαίχτρια μου λιποθυμούσαμε κι αυτό κρατούσε περίπου ένα λεπτό μέχρι να τελειώσει η σκηνή, να μπει η υπέροχη μουσική του τέλους και να αρχίσει το χειροκρότημα και τότε άνοιγα τα μάτια μου και έβλεπα τα αστέρια από πάνω μας και άκουγα το χειροκρότημα που ήδη είχε ξεκινήσει και ένιωθα πραγματικά ευτυχισμένος κι αυτό γινόταν σε κάθε θέατρο που παίζαμε πέρσι το καλοκαίρι. Υπέροχες στιγμές.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

26 Φεβρουαρίου 2021 θα κάνουμε πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής μ' ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα που λέγεται ''Ο Αγριάνθρωπος'' του Γιάννη Κωνσταντάτου. Ένα πολιτικοερωτικό έργο στο όποιο έχω κάνει τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. Συνεργάζομαι μ' έναν θίασο γεμάτο από εξαιρετικά ταλέντα και θέλω να πιστεύω ότι θα φτιάξουμε μια πολύ ωραία παράσταση. Το οφείλω στους θαυμάσιους συνεργάτες μου αλλά και στο υπέροχο κοινό που ακόμα μια φορά θα γεμίσει ασφυκτικά το χώρο που θα παίζουμε.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Έχω ένα φίλο που όταν του έφυγε το μπροστινό δόντι που ήταν πορσελάνη, νόμιζα ότι θα σταματήσει να χαμογελάει τόσο πολύ όσο πριν, μέχρι να αποκαταστήσει τη ζημιά, αλλά μου είπε πως μέρα χωρίς χαμόγελο, είναι μια χαμένη μέρα. Το θαύμασα. Συνεχίστε να χαμογελάτε λοιπόν κι ας σας λείπει το μπροστινό δόντι.