Καλλιόπη Ευαγγελίδου: "Το θέατρο είναι η πιο δημοκρατική τέχνη."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο Δημήτρης Χορν ερμήνευσε μοναδικά ένα τραγούδι που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις αποδίδοντας με μεγάλη ευαισθησία το έργο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός. Εμένα το να είσαι ηθοποιός μου θυμίζει τον μύθο του Σίσυφου. Σπρώχνεις τον βράχο σου κάθε μέρα προς μια κορυφή και μόλις νομίζεις ότι έχεις φτάσει αυτός ξανακυλάει κάτω και κάπως έτσι πάντα βρίσκεσαι στην αρχή. Τίποτα δεν κατοχυρώνεται.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Δεν ξέρω την συνταγή πραγματικά κι εγώ με το ένστικτο πορεύομαι. Είναι φορές που προσπαθώ με την σκληρή δουλειά να αλλάξω την κατάσταση. Σίγουρα η δράση, η δημιουργική δράση βοηθάει το μυαλό να καθαρίζει από τις άσχημες σκέψεις. Χρειάζεται πείσμα κι επιμονή. Σίγουρα τα πράγματα θα πάνε καλύτερα αλλά μέχρι τότε δεν μπορούμε να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια. Πρέπει νομίζω ο καθένας να προσφέρει κάθε μέρα με όλες του τις δυνάμεις το καλύτερο που μπορεί.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Επαγγελματικά, συνεργάζομαι με το ΚΘΒΕ και συμμετέχω σαν ηθοποιός στην παράσταση του έργου «Προστάτες» του Μήτσου Ευθυμιάδη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιουρτσίδη και μουσική Χρήστου Λεοντή, που παρουσιάζεται από 4/2/22 και θα παρουσιάζεται μέχρι την Κυριακή των Βαΐων στην σκηνή Σωκράτης Καραντινός στο Θέατρο της Μονής Λαζαριστών.

Πόσο επίκαιρο είναι το έργο;

Είναι και επίκαιρο και ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Το έργο αναφέρεται στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων από τον Τούρκικο ζυγό. Το ενδιαφέρον είναι πως ο συγγραφέας επέλεξε να ρίξει το φως στα παρασκήνια του αγώνα κι όχι στους ήρωες όπως συμβαίνει συνήθως. Παρακολουθούμε λοιπόν τις παρασκηνιακές ενέργειες της Ελληνικής εξουσίας, της Ευρωπαϊκής εξουσίας, της θρησκευτικής εξουσίας, της οικονομικής εξουσίας, με φόντο τις θυσίες των αγνών ανθρώπων του λαού, οι οποίοι έδιναν τις ζωές τους στον βωμό των υψηλών ιδανικών της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της παιδείας, της ειρήνης, της δημοκρατίας. Όλες οι μορφές της εξουσίας περιγράφονται ως πονηρές και ανάλγητες απέναντι στον λαό αλλά κυρίως ασυγκίνητες από την ιερότητα των ιδεών του και προσκολλημένες στην αγωνία τους για την νομή της εξουσίας και την διατήρηση των προνομίων τους. Με την έννοια αυτή το έργο δεν είναι μόνο επίκαιρο αλλά και είναι και παγκόσμιο, γιατί βασίζεται πάνω στα ιστορικά γεγονότα για να παρουσιάσει έναν τρόπο σκέψης και μια ταξική συνθήκη που εξακολουθεί πάντοτε να ισχύει κι όχι μόνο στην Ελλάδα.

Ποιος τελικά μπορεί να είναι ο καλύτερος προστάτης αυτού του τόπου και του εαυτού μας;

Το σύνταγμα. Οι Έλληνες έφτιαξαν από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης τους σύνταγμα και μάλιστα ένα καλό σύνταγμα, μια συνομολογία των αρχών και των αξιών που διέπουν τους πολίτες αυτού του κράτους. Και η παιδεία. Να μην λέει ο καθένας ότι θέλει. Να γνωρίζουμε την ιστορία και τα πνευματικά επιτεύγματα αυτού του τόπου. Οι ποιητές μας είναι οι καλύτεροι προστάτες μας, οι συγγραφείς μας, οι σπουδαίοι μας επιστήμονες, οι τολμηροί ναυτικοί μας, οι μανάδες που φροντίζουν τα παιδιά τους, οι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται κατά συνείδηση, αυτοί είναι οι καλύτεροι προστάτες μας. Και είμαστε σαν έθνος πανίσχυροι.  

Έχοντας ζήσει στιγμές σε θεατρικές σκηνές και τηλεοπτικά πλατό, το σανίδι ή η κάμερα δίνει στον ηθοποιό την απαιτούμενη ελευθερία;

Όταν ακούω την λέξη σανίδι σκέφτομαι το «βρεγμένο σανίδι» χαχαχα... θα σοβαρευτώ, λοιπόν. Στην θεατρική παράσταση υπάρχει μια ροή στην ερμηνεία κάθε φορά που καθιστά την εμπειρία μοναδική τόσο για τον ηθοποιό όσο και για τον θεατή άρα υπάρχει ίσως στην ζωντανή επαφή μεγαλύτερη ελευθερία απ' ότι στην μαγνητοσκοπημένη. Όμως πάντα η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη. Οπότε όλα είναι σχετικά. Το θέατρο είναι η πιο δημοκρατική τέχνη και η ελευθερία μας πρέπει πάντοτε να μην καταπατά την ελευθερία των άλλων.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Περίεργα συμβαίνουν πολλά και ποικίλα πάνω στην σκηνή. Άλλοτε χαριτωμένα, άλλοτε αστεία, άλλοτε αμήχανα. Ο κορονοιός που μας επέβαλε πρόβες με μάσκες και διαρκή τεστ είναι σίγουρα για το θέατρο μια πολύ περίεργη συνθήκη. Πως μπορείς να παίξεις θέατρο χωρίς να έρθεις σε επαφή με τον άλλον και να μείνεις ασφαλής; Αυτό ήταν ένας δυσεπίλυτος γρίφος. Αλλά το παλέψαμε. Και νομίζω αντέξαμε με τεράστιες δυσκολίες κι αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα προσαρμογής και επιβίωσης.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Θέλω να είμαστε υγιείς και να μην λέμε ψέματα. Να ελπίζουμε, να αγωνιζόμαστε με πάθος για άλλη μια χρονιά κι όταν κάνουμε λάθος να μετανιώνουμε και να ζητάμε συγγνώμη. Ελπίζω η παράσταση μας να βρει τον παράδεισο που της αξίζει και να φτάσουμε σε ένα γλυκό και δημιουργικό καλοκαίρι που θα μας δώσει την ευκαιρία να μιλάμε για καινούργια σχέδια. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Δουλειά και αγάπη. Η ζωή είναι μικρή για να είναι μίζερη και στατική. Η τύχη ας κάνει την δουλειά της κι εμείς την δική μας.