Κωνσταντίνος Κυριακού: "Η Τέχνη προσφέρει Ζωή στους ανθρώπους!"

Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης;

Όταν ήμουν στην Πέμπτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου, εγώ και άλλοι τρεις συμμαθητές μου -προκειμένου να χάσουμε μάθημα- ετοιμάσαμε μία θεατρική παράσταση, αποτελούμενη από δικά μας αυτοσχεδιαστικά ή/και «νούτικα» (τότε φυσικά δεν ήξερα τι σημαίνει ο όρος «νούτικα») σκετσάκια και τα παρουσιάσαμε μία μέρα στο σχολείο μας. Επειδή, όμως η διευθύντρια του σχολείου δεν μπορούσε να διακόψει τα μαθήματα για μία ολόκληρη μέρα, σε όλες τις τάξεις, πάρθηκε η απόφαση να παίξουμε την «παράστασή» μας μία ώρα σε κάθε τάξη. Έτσι το «μπουλούκι» μας, πήγαινε κάθε διδακτική ώρα σε διαφορετική τάξη, με αποτέλεσμα να παίξουμε έξι παραστάσεις μέσα σε μία μόνο μέρα!!

Η απόφασή μου να ασχοληθώ με το χώρο του θεάτρου, αρχικά δημιουργήθηκε ως ανάγκη να ακολουθήσω το επάγγελμα που ήθελα να κάνω από μικρός! Επειδή όμως, όταν ήμουν μικρός, άλλαζα τους μελλοντικούς μου επαγγελματικούς οραματισμούς σχεδόν σε καθημερινή βάση, αποφάσισα να γίνω ηθοποιός, καθότι διαπίστωσα πως είναι το μόνο επάγγελμα στο οποίο μπορώ να αλλάζω συνεχώς επάγγελμα, ανάλογα με το ρόλο που υποδύομαι βέβαια.

Ποιες είναι οι θεατρικές και κινηματογραφικές επιρροές σας; Ποια θεατρική παράσταση θα θέλατε να σκηνοθετήσετε;

Οι επιρροές μου προέρχονται από τον περίγυρό μου, από την παρατήρηση των συνανθρώπων μου, από τη συναναστροφή μου με τους φίλους μου, από τα αναγνώσματά μου, από τη φύση και κυρίως από τη φαντασία μου! Οι θεατρικές, οι κινηματογραφικές και οι τηλεοπτικές προσλαμβάνουσες του κάθε ανθρώπου δε συνεπάγεται ότι τον έχουν απαραιτήτως επηρεάσει, έτσι όπως το εννοείτε εσείς στο ερώτημά σας, διότι μπορεί να είναι -τις πιο πολλές φορές- παραδείγματα προς αποφυγήν. 

Τι ρόλο μπορεί να παίξει η τέχνη στην εποχή της κρίσης και πώς βλέπετε το μέλλον της; Τι μπορεί να προσφέρει στον θεατή;

Η Τέχνη κατέχει τον πρωτεύοντα ρόλο σε κάθε εποχή και το μέλλον της δεν κρίνεται ούτε εξαρτάται από την όποια κρίση. Αυτό άλλωστε είναι πασιφανές και αυτονόητο, διότι η ανθρωπότητα, από καταβολής κόσμου, έχει περάσει «διά πυρός και σιδήρου», αλλά η Τέχνη συνεχίζει να επιβιώνει, καθόσον βρίσκει τρόπο να εκφραστεί, να προσαρμοστεί, να διαδοθεί, να αγαπηθεί. Το ζήτημα είναι εάν μπορούν να επιβιώσουν οι ασχολούμενοι με την Τέχνη σε εποχές κρίσεις και όχι η ίδια η Τέχνη! Αλλά εδώ θίγεται ένα πολύ φλέγον θέμα που δυστυχώς πονάει πολύ και πολλούς!

Όσον αφορά στο τι προσφέρει η Τέχνη -όχι στο θεατή- αλλά στον άνθρωπο γενικώς, θεωρώ ότι δεν τίθεται ερώτημα. Τα πάντα γύρω μας είναι Τέχνη! Δεν μπορούμε να ζήσουμε δίχως την Τέχνη! Άρα η Τέχνη προσφέρει Ζωή στους ανθρώπους! 

Πού σας βρίσκουμε αυτόν τον καιρό; Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Αυτόν τον καιρό, όπως η μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται με το θέατρο, είμαι σε μία φάση -αναγκαστικής- αγρανάπαυσης. Λίγο πριν από το δεύτερο lockdown, εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, βρισκόμουν στην τελική ευθεία για το ανέβασμα της σκηνοθεσίας μου για την παράσταση «Ανθισμένες μανόλιες» στο Θέατρο Χυτήριο. Επομένως, τώρα περιμένουμε να μάς επιτρέψουν οι συνθήκες, αλλά και οι αρμόδιοι φορείς, να ανοίξουμε το θέατρο, ώστε να «ανθίσει» η παράστασή μας και να προσφέρουμε τη μυρωδιά από τις «μανόλιες» μας στο κοινό!

Η ιστορία του έργου -λίγο έως πολύ- είναι γνωστή. Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο μιλάει για τον άνθρωπο και τη δύναμη που κρύβει μέσα του. Παρ' ότι όλοι οι χαρακτήρες του είναι γυναικείοι, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καθαρά γυναικείο έργο, αλλά για ένα έργο πανανθρώπινο. Οι αξίες και τα μηνύματα που θίγονται σε αυτό αφορούν όλους μας. Μέσα από τις συζητήσεις των έξι ηρωίδων, διακρίνουμε τη δύναμη της αλληλεγγύης, την αξία των φιλικών δεσμών, την αγάπη και το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο. Εν ολίγοις, είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο. Όπως η ζωή κάνει κύκλους, έτσι συμβαίνει και στο έργο μας. Η ζωή αλληλοδιαδέχεται το θάνατο. Μόνο που στη δική μας περίπτωση, νικάει -παραδόξως και ευτυχώς- η ζωή, προσδίδοντας την, απαραίτητη και απαιτητή για την εποχή μας, τονωτική πνοή αισιοδοξίας στις ηρωίδες και, κατ' επέκτασιν, στο κοινό. 

Παρουσιάστε μας τους ήρωες του έργου και πείτε μας κάποια πράγματα για τον καθένα ξεχωριστά τόσο ως ρόλο όσο και ως ερμηνευτή/ερμηνεύτρια.

Οι έξι ηρωίδες του έργου δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, δεν έχουν κάτι διαφορετικό που να τις κάνει να ξεχωρίζουν· είναι γυναίκες, είναι άνθρωποι! Μπορείς να τις συναντήσεις παντού, είναι γύρω σου, είναι δίπλα σου, είσαι εσύ! Ακόμα κι αν δεν τις συναντήσεις αυτούσιες κι αδιαίρετες, θα αναγνωρίσεις κάποιο από τα στοιχεία τους, από τα χαρακτηριστικά τους, από την προσωπικότητά τους, από τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους στους ανθρώπους γύρω σου, ακόμα και κοιτώντας στον καθρέφτη, γιατί -είπαμε- είναι άνθρωποι! Έχουν κάτι από εσένα, κάτι από εμένα, κάτι από όλους μας! Η κάθε μία τους αποτελείται από πολλά κομμάτια που ωστόσο δεν ταιριάζουν μονάχα σε ένα παζλ, αλλά που απαρτίζουν τον Άνθρωπο!

Όσον αφορά στις ηθοποιούς-ερμηνεύτριες με τις οποίες συνεργάζομαι, μπορώ να πω ότι είναι ό,τι καλύτερο! Έχω τη χαρά και την ευτυχία να έχω δίπλα μου ως συνεργάτιδες αξιόλογες και ταλαντούχες ηθοποιούς. Η Άννα, η Ηρώ, η Βάσω, η Κατερίνα, η Κρίστη και η Εύη είναι καταπληκτικές· με λίγα λόγια «Και οι έξι είναι Υπέροχες»! Μπορεί να μη γνωριζόμασταν μεταξύ μας από πριν, αλλά αυτό το έργο και κυρίως οι συνθήκες υπό τις οποίες καλούμαστε να εργαστούμε, έχουν αναδείξει όλα τα στοιχεία για τα οποία μιλάει και η παράστασή μας. Νοιαζόμαστε μεταξύ μας, σεβόμαστε τις ανάγκες του άλλου, ενδυναμωνόμαστε ως σύνολο και -πολύ πιθανό- δημιουργούμε δυνατές σχέσεις φιλίας ανάμεσά μας. Στην παρέα μας όμως έχουμε ακόμα δύο κυρίες: τη Βάσια, που έχει αναλάβει το βάρος της παραγωγής, και την Νταίζη, που έχει επωμιστεί την προώθηση της παράστασής μας· είναι και οι δυο τους εξίσου αξιόλογες και υπέροχες!

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Δεν μπορούμε να μιλάμε για σχέδια με τα θέατρα κλειστά και τον κόσμο φοβισμένο! Μπορούμε να μιλάμε για όνειρα, για ελπίδες και -γιατί όχι, ναι και- για επιθυμίες! Ονειρεύομαι να ξυπνήσουμε σύντομα από αυτόν τον εφιάλτη στον οποίον ζούμε, ελπίζω επιστρέφοντας στην κανονικότητά μας να είμαστε λίγο καλύτεροι άνθρωποι, επιθυμώ η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας να βγούνε υγιείς από αυτήν την περιπέτεια της πανδημίας-μάστιγας, και τέλος εύχομαι ο κόσμος να αγκαλιάσει και να αγαπήσει ξανά το θέατρο και τους ανθρώπους του!

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να χαμογελούν, να αισιοδοξούν, να αγαπούν και να σέβονται τους γύρω τους, να προσέχουν τον εαυτό τους, και να μην ξεχνούν να περνούν πάντα όμορφα!