Μαίρη Ραζή: «Δεν με πτοούν τα δύσκολα. Αντέχω στις δυσκολίες.»

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Μαίρη μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα ήταν αυτές;

Χαρούμενη με θετική ενέργεια, χαμογελαστή, πεισματάρα, επίμονη, ειλικρινής, πειθαρχημένη.

Δεν με πτοούν τα δύσκολα. Αντέχω στις δυσκολίες.

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Όλα τα επαγγέλματα είναι δύσκολα στις μέρες μας. Από τη στιγμή που η τέχνη έχει εμπορευματοποιηθεί ακολουθεί τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικοπολιτικής κρίσης. Έτσι και το επάγγελμα του ηθοποιού υπόκειται στις συνέπιες αυτής της κρίσης.

Αυτό τον καιρό πού θα σας βρούμε;

Αυτόν τον καιρό με βρίσκετε στο Θέατρο Πρόβα , όπου παίζω την κωμωδία της Ελίζε Βίλκ «Η μέση διάρκεια ζωής των πλυντηρίων». Έχουμε ήδη παρουσιάσει το έργο για εξήντα παραστάσεις και θα συνεχίσουμε μέχρι την Κυριακή των Βαΐων.

Έχοντας ζήσει στιγμές σε τηλεοπτικό πλατό και θεατρική σκηνή ποιες θυμάστε ποιο έντονα;

Πολύ μα πολύ έντονα θυμάμαι την πρώτη φορά που έπαιξα στην τηλεόραση με την Μαρίκα Νέζερ σε κείμενο του Δημήτρη Ψαθά «Η καφετζού». Τότε υπήρχε μια ηθοποιός η Άννυ Ραζή και ο Ψαθάς αντί να πάρει την Άννυ πήρε τη Μαίρη Ραζή κατά λάθος, μπερδεύτηκε.
Όταν ο Μήτσος Λυγίζος και ο Δημήτρης Ψαθάς με συνάντησαν στο Brazil στη Σταδίου για να μου δώσουν το κείμενο μου είπαν ότι δεν κάνω για το ρόλο. Το γύρισμα όμως ήταν άμεσο και αποφάσισαν να μου δώσουν το ρόλο μιας γεροντοκόρης που πήγε στην καφετζού για να της βρει γαμπρό. Σκέφτηκε ότι ήμουν μόλις 20 ετών και υποδύθηκα μια γεροντοκόρη. Βεβαίως με μακιγιάρανε, μου έβαλαν φρύδια, γυαλιά. Μ΄ έκαναν αγνώριστη. Αλλά η πλάκα είναι ότι η πρώτη μου εμφάνιση στην τηλεόραση έγινε από λάθος. Μετά δούλεψα σε πολλές σειρές του Ψαθά «Όταν η Θέμις έχει κέφια», «Η γλωσσού».

Στο θέατρο θυμάμαι το 1985 όταν παίξαμε τη «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι στο νησί Χάλκη στην αποβάθρα πίσω μας ήταν αραγμένο ένα καράβι και μπροστά μας, στις αμφιθεατρικές σκάλες του λιμανιού είχαμε την τιμή να μας παρακολουθούν οι ηγέτες των κρατών μελών που είχαν επισκεφτεί την Ελλάδα για τη «Σύνοδο των έξι χωρών». Πρωθυπουργοί, υπουργοί, νομπελίστες ανάμεσα τους κι ο Μάρκες. Ήταν και όλοι οι έλληνες υπουργοί και βουλευτές κι ερχόντουσαν με ελικόπτερα ή με ένα καΐκι που τους έφερνε από τη Ρόδο. Αυτή η εμπειρία ήταν μοναδική και αξέχαστη.

Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή;

Α δε θέλω διχόνοιες ανάμεσα στα δύο παιδιά μου. Αγαπώ πολύ την τηλεόραση αλλά και την θεατρική σκηνή. Το θέατρο κατέχει μεγαλύτερο χώρο στην καρδιά μου, γιατί ασχολούμαι πολλές ώρες και μ' ευχαριστεί. Δεν με κουράζει. Φέτος μια μέρα ήμουν άρρωστη και όταν τελείωσε η παράσταση έγινα καλά. Τότε είπα δυνατά «Σ' ευχαριστώ θέατρο που υπάρχεις που είμαι γερή και παίζω, είσαι το φάρμακο μου».

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή ή πίσω από την κάμερα;

Στο θέατρο δεν θα ξεχάσω ποτέ μια σκηνή όπου ο ηθοποιός Τάκης Χρυσούλης έπρεπε να μεταμφιεστεί για τις ανάγκες του έργου σ' έναν άλλο ρόλο και έβαλε βιαστικά ένα παντελόνι με λάστιχο στην μέση πάνω από μια σκελέα . Έσπασε το λάστιχο και σιγά σιγά το παντελόνι έπεφτε και φάνηκε το βρακί του, το κοινό γέλαγε γιατί νόμιζε ότι ήταν μέσα στη δράση του έργου. Εμείς όμως 5 ηθοποιοί πάνω στη σκηνή διαλυθήκαμε αλλά ο Χρυσούλης συνέχιζε να παίζει με μεγάλη σοβαρότητα με 5 χάχες επί σκηνής.

Στην τηλεόραση ναι στην «Ώρα η Καλή» μου έφερναν συνέχεια να καθαρίζω πατάτες. Μια μέρα κρυφά από την Ρουγγέρη φέρνω μελιτζάνες. Τις βλέπει η Κάρμεν και κατά τη διάρκεια του γυρίσματος μου αρπάζει τη λεκάνη με τις μελιτζάνες και μου λέει «Άσε κάτω τις μελιτζάνες εσύ μόνο πατάτες ξέρεις να καθαρίζεις». Και εγώ έμεινα κάγκελο και ο σκηνοθέτης την κράτησε την σκηνή.

Αυτά είναι ωραία γεγονότα και μ'αρέσει που τα θυμάμαι.

Ποια είναι τα σχέδια και οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Τη νέα χρονιά συνεχίζουν τα γυρίσματα με το «Καφέ της Χαράς». Στο θέατρο θα ανεβάσουμε ένα σπουδαίο νεοελληνικό έργο. Η Δραματική Σχολή η «ΠΡΟΒΑ» την οποία διευθύνω έχει πολύ δουλειά. Θέλω να βοηθάω όλους τους νέους να εφοδιαστούν με τις απαραίτητες γνώσεις για να είναι έτοιμοι να εκφραστούν μέσα από την τέχνη της υποκριτικής. 

Και για τους αναγνώστες μας ποια ευχή θα κάνατε;

Αυτή την στιγμή που ο κορωνοϊός έχει εισβάλλει στη ζωή μας, η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό και το θυμόμαστε μόνον όταν αρρωσταίνουμε. Εύχομαι σε όλους υγεία. Να προσέχουν τους εαυτούς τους, να ακολουθούν σχολαστικά τις οδηγίες των επιστημόνων. Αισιοδοξία! Αγάπη! Θετική σκέψη! Όλα θα περάσουν!