Μαρουσώ Γεωργοπούλου: "Η ενασχόληση με την τέχνη είναι λύτρωση!"

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Αν πάρουμε τη σημασιολογική ερμηνεία της λέξης και την αναλύσουμε, φτάνουμε στο γνωστό «ποιώ ήθος». Και αυτό θα έπρεπε να είναι για όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε ηθοποιοί. Ο ηθοποιός οφείλει να παράγει έργο, τέχνη δηλαδή και μέσα απ' αυτή να περνάει σημαντικά μηνύματα. Να κεντρίζει συνειδήσεις! Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το θέατρο γεννήθηκε στην Ελλάδα, οπότε ως αποδέκτες μιας μεγάλης κληρονομιάς και φυσικά συνεχιστές της, πρέπει να πράξουμε αναλόγως.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Είναι σίγουρο ότι οι μέρες που ζούμε είναι πρωτόγνωρες και εν γένει και η εποχή. Τόσο η οικονομική κρίση, όσο και η πανδημία που ακολούθησε, οδήγησαν τους ανθρώπους σε θλιβερές καταστάσεις. Εγκλεισμός, μοναξιά, κατάθλιψη, είναι μόνο κάποια από τα πρώτα επακόλουθα. Η αρνητική ψυχολογία των ημερών, μας έχει κάνει να βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο. Όμως, είναι στο χέρι του καθενός μας να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Σίγουρα, όλες οι μορφές τέχνης μπορούν να βοηθήσουν σ' αυτό. Η δημιουργία είναι γέννηση και η γέννηση μόνο χαρά μπορεί να δώσει. Οπότε, αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή από τη δική μου θέση, θα ήταν αυτή: Η ενασχόληση με την τέχνη είναι λύτρωση!

Από την παράσταση "Οίκος Αν(τ)οχής" του Μπάμπη Αρώνη

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Η Τέχνη, όπως προείπα, είναι λύτρωση. Μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης ο άνθρωπος, στο πέρασμα των χρόνων, εξελίχθηκε και φυσικά πρωτοπόρησε. Η Τέχνη επιτρέπει τη διερεύνηση θεμάτων και την έκφραση συναισθημάτων και προβληματισμών. Δίνει βήμα για διάλογο και επεξεργασία ζητημάτων που μας απασχολούν και φυσικά ευκαιρίες για λύσεις. Μέσα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης επιτυγχάνεται η ολόπλευρη προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη. Οπότε, κατά συνέπεια, μόνο «φωτισμένος» μπορεί να λέγεται αυτός που ασχολείται με την Τέχνη.

Από την παράσταση "Ρωμαίος και Ιουλιέτα... σαν το σκύλο με τη γάτα" του Γιάννη Καλατζόπουλου

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Η πανδημία μας βρήκε σε μια κατάσταση πυρετώδους προετοιμασίας παραστάσεων. Ο σύζυγός μου, Μπάμπης Αρώνης κι εγώ, πριν από 6 χρόνια, δημιουργήσαμε τα Theater Labs. Ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες σε 33 περιοχές σ' όλη την Αττική. Εμείς, ως δάσκαλοι μαζί με τους συνεργάτες μας, αναλαμβάνουμε τη διδασκαλία υποκριτικής, ορθοφωνίας, κινησιολογίας, αλλά και το ανέβασμα μιας παράστασης στο τέλος της χρονιάς. Οπότε, ο Μάρτιος ήταν ένας μήνας που τα έργα βρίσκονταν ήδη πάνω στη σκηνή και οι πρόβες ήταν απαιτητικές. Η πανδημία, όμως, δε μας εμπόδισε να συνεχίσουμε το έργο μας και να οδηγηθούμε στον τελικό στόχο. Το διαδίκτυο βοήθησε πολύ και μόλις πήραμε το «πράσινο φως» από την Κυβέρνηση, οι παραστάσεις ανέβηκαν με μεγάλη επιτυχία τον Οκτώβριο του 2020. Τώρα, φυσικά, συνεχίζουμε διαδικτυακά την προετοιμασία των νέων μας έργων και ευελπιστούμε στο άνοιγμα των θεατρικών χώρων.

Από την παράσταση "Ο Μάγος του Οζ" του Φρανκ Μπάουμ

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Το θέατρο είναι από τους πρώτους τρόπους που διάλεξε ο άνθρωπος για να εκφραστεί. Η κοινωνικοποίηση, η ομαδικότητα, η συλλογικότητα και η συνεργασία είναι οι βάσεις των θεατρικών δραστηριοτήτων. Μαθαίνουμε μέσα από την αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους και δοκιμάζουμε στον κόσμο του φανταστικού ρόλους και κοινωνικές συμπεριφορές, που μπορεί να μην τις υιοθετούσαμε ποτέ στην πραγματικότητα. Οι άνθρωποι επιλέγουν το θεάτρο γιατί έχουν ανάγκη την επαφή, κοινωνική ή συναισθηματική. Έχουν ανάγκη να νιώσουν αλλά και να εκφραστούν. Να απελευθερωθούν!

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πολλές παραστάσεις αυτά τα είκοσι χρόνια που είμαι επαγγελματίας άρα και πολλές περίεργες περιπτώσεις. Θα σταθώ, όμως, σε μία που με συγκλόνισε. Παίζοντας στο βραβευμένο με πολλές διακρίσεις, θεατρικό έργο του Μπάμπη Αρώνη «Θάλαμος 7», στον πίσω χώρο του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα και υποδύοντας μια μάνα που αφηγείται, ούσα στο ψυχιατρείο, πώς αναγκάστηκε να σκοτώσει το παιδί της για να το σώσει, έπρεπε να πλησιάζω τους θεατές και να τους μιλώ σε πολύ κοντινή απόσταση, κοιτάζοντάς τους στα μάτια. Ίσως, ήταν από τις πιο δύσκολες θεατρικές μου στιγμές. Άλλοι έσκυβαν το κεφάλι, άλλοι απέφευγαν να με κοιτάξουν ενώ άλλοι με κοιτούσαν συμπονετικά με μάτια κλαμμένα. Ήταν συγκλονιστικό! Η αλληλεπίδραση λειτούργησε κι εγώ έφευγα κάθε βράδυ «γεμάτη» από το θέατρο! Μια δυνατή εμπειρία που δε θα ξεχάσω ποτέ και ίσως ο πιο απαιτητικός και δύσκολος ρόλος που έχω παίξει.

Από την παράσταση "Θάλαμος 7" του Μπάμπη Αρώνη

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Τα σχέδιά μας είναι πολλά γιατί, παρόλη την κατάσταση, εμείς δε σταματήσαμε να κοιτάμε μπροστά και να ονειρευόμαστε. Τα Theater Labs, πουήταν ένα όνειρο για μας, πραγματοποιήθηκε και στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Είναι το καλλιτεχνικό μας «παιδί» που μεγαλώνει κι εμείς είμαστε περήφανοι γονείς. Θέλουμε μέσα από τη διδασκαλία μας στα μέλη των Theater Labs να περνάμε και τα σημαντικά μηνύματα της θεατρικής τέχνης και να τους οδηγούμε στα μονοπάτια της δημιουργίας. Είναι ευχής έργον για εμάς τα Theater Labs να βγουν κι εκτός Αττικής και να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε ακόμα περισσότερο την ήδη μεγάλη μας οικογένεια. Μια, όμως, πιο άμεση επιθυμία είναι οι φετινές παραστάσεις να γίνουν στην ώρα τους κι επιτέλους «ν' ανοίξει η Τέχνη», γενικότερα. Να επιτευχθεί η παγκόσμια υγεία και ίαση, η επάνοδος στην πραγματικότητα και σιγά-σιγά να ξαναβρούμε τους ρυθμούς μας.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι σαφώς αισιοδοξίας. Καταλαβαίνω ότι οι μέρες που διανύουμε μας επιβαρύνουν όλο και περισσότερο συναισθηματικά και μας οδηγούν σε μοναχικά μονοπάτια. Όμως, υπάρχει ελπίδα! Η τέχνη δίνει ελπίδα! Οφείλουμε να δείξουμε δύναμη και να βοηθήσουμε κι εκείνους που «λυγίζουν». Οφείλουμε να βοηθήσουμε όσους μπορούμε να κρατήσουν τη ψυχολογία τους ψηλά. Γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής τι είναι η Τέχνη, αν ξεχάσουμε να είμαστε Άνθρωποι! Θα τα καταφέρουμε!