Μέλα Γεροφώτη: "Η μουσική είναι ένα μέσο να ανοίγω την ψυχή μου και να βοηθώ τους ανθρώπους να πετύχουν το ίδιο άνοιγμα."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Η μουσική δεν υπήρξε ποτέ μία ασχολία στον ελεύθερο μου χρόνο. Για την ακρίβεια κάθε χρόνος που εμπεριείχε με κάποιο τρόπο μουσική ήταν ελεύθερος. Δεν υπήρξε ποτέ σημείο ξεκάθαρης επιλογής της μουσικής ως πορείας ζωής. Λίγο επέλεγε εκείνη εμένα, λίγο εγώ εκείνη και καταλήξαμε να πορευόμαστε μαζί. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Η μαμά μου στα πεντέμισι χρόνια μου με πήγε σε σχολή μουσικής. Ακολούθησε το Μουσικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο (αλησμόνητα χρόνια), το τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, σπουδές σε Ανώτερα Θεωρητικά και φυσικά Δίπλωμα Μονωδίας με την αγαπημένη μου δασκάλα Σοφία Κυανίδου. Όπως δεν θυμάμαι πότε ξεκίνησα, έτσι δεν θυμάμαι να σταμάτησα ποτέ να ασχολούμαι με την μουσική.

Μουσική... Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα;

Ένα μέσο για να αντιλαμβάνομαι πιο εύκολα την αρμονία στην ζωή και να επιστρέφω γρήγορα στον εαυτό μου, να ανοίγω την ψυχή μου και να βοηθώ τους ανθρώπους να πετύχουν το ίδιο άνοιγμα.  

Πώς η μουσική μπορεί να «παντρευτεί» με την υποκριτική;

Από την αρχαία τραγωδία και κωμωδία, μέχρι την όπερα, το μιούζικαλ κ.α. είναι γνωστό πως η μουσική με την υποκριτική παντρεύονται συχνά και με χαμηλά ποσοστά διαζυγίων. Η μουσική πάντα δημιουργεί ένα πιο ομαλό οδόστρωμα για να κυλίσει επάνω το μήνυμα, ο λόγος και να φτάσει αβίαστα στο εκάστοτε κοινό. Ακόμα και η ίδια σταθερή εικόνα, σκεφτείτε πόσα διαφορετικά ερεθίσματα μπορεί να μεταφέρει σε κάποιον αν την κοιτάζει με διαφορετικές μουσικές υποκρούσεις κάθε φορά.

Τον φετινό Δεκέμβριο θα σας δούμε επί σκηνής στο έργο «Μετάλλαξη». Μιλήστε μας για το έργο και γνωρίστε μας την ηρωίδα σας.

Η Μετάλλαξη είναι το καινούργιο έργο του Γιώργου Οικονομίδη που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Βασιλειάδη. Πρόκειται για μία κοινωνική επιθεώρηση με έντονα κωμικά στοιχεία, καυστικό, αιχμηρό λόγο, στην οποία ο Γιώργος προσπάθησε να φωτογραφήσει την σημερινή πραγματικότητα, να ψυχαγωγήσει και να προβληματίσει αν μη τι άλλο τον κόσμο που θα έρθει να το δει.

Ο ένας εκ των δύο ρόλων που ενσαρκώνω είναι η αγαπητή Βίβιαν Λιναρδάκη. Μία γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας, με φανερές νευρώσεις και ψυχώσεις, ξενοφοβική, φανατισμένη με την θρησκεία και δεξιά. Ξέρω τι θα σκεφτείτε, παρ' όλα αυτά εγώ την συμπαθώ. Έχω μία βαθιά κατανόηση ότι δεν έχει απόλυτη ευθύνη για αυτό που έγινε. Όλα όσα την χαρακτηρίζουν τα κρατάει με νύχια και με δόντια, χωρίς σκέψη, χωρίς κατανόηση και χωρίς να ξέρει τον λόγο. Και ίσως αυτό να είναι και το κοινό χαρακτηριστικό όλων των κωμικών- τραγικών χαρακτήρων της επιθεώρησης αυτής. Μέσα στα λόγια της Βίβιαν βρίσκω φράσεις που με εκφράζουν και θα μπορούσα να τις ενστερνιστώ σε μία συνθήκη μέσα στην ζωή μου, όπως « Κατακρεμνίζεται η εγγύτης, επέρχεται η απόξενωσις» και φυσικά «ο Θεός δεν είναι κάπου κρυμμένος, είναι παντού».

Ποιο πιστεύεται ότι είναι το κύριο μήνυμα του έργου;

Αυτοί είμαστε. Τρομακτικό; Λυπηρό;

Πάμε να το αλλάξουμε. Δεν είναι αργά. 

Στην σημερινή εποχή του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας καλλιτέχνης; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Καλή ερώτηση. Αν η ερώτηση αφορά την κοινωνική επιβίωση, δηλαδή σε επίπεδο βιοποριστικό, θα απαντήσω πως ο καλλιτέχνης, όπως ο κάθε μέσος άνθρωπος σήμερα, επιβιώνει δύσκολα. Ίσως και λίγο δυσκολότερα. Αν μιλάμε για έναν πραγματικό καλλιτέχνη, η έμπνευση, η δημιουργικότητα και το έργο του δεν συμβαδίζουν πάντα με το κέρδος και την επιτυχία και πολλές φορές ούτε καν με την εποχή του. Σε επίπεδο όμως πνευματικό και ψυχικό θα πω ότι ο καλλιτέχνης σε κάθε εποχή έχει σε ετοιμότητα ένα παράθυρο που βλέπει στο Θεό, για να ρίχνει κλεφτές ματιές και συχνά να δραπετεύει με ένα σάλτο. Αυτό κάποιες στιγμές μετατρέπει την επιβίωση του σε ζωή. Όλα αυτά, επαναλαμβάνω, αν μιλάμε για έναν πραγματικό καλλιτέχνη. Εμείς; Κάνουμε ό,τι μπορούμε.

Κάποια μελλοντικά σχέδια;

Θα αναφέρω κάποια μελλοντικά σχέδια παίρνοντας και το ρίσκο ότι ο Θεός μπορεί να γελάει αυτή την στιγμή. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο μόλις εδώ και λίγους μήνες κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά του Μιχάλη Γούτη «Το πορταίτο» στην οποία είμαι η βασική ερμηνεύτρια. Μετά την πρώτη παρουσίαση στην Αθήνα, φαίνεται θα ακολουθήσουν κάποιες ακόμα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Παράλληλα τελειώνει η μίξη της πρώτης προσωπικής μου δισκογραφικής δουλειάς, μία συνεργασία με τον Σταύρο Σταυρίδη, και στόχος είναι να κυκλοφορήσει μέσα στον επόμενο χρόνο. 

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ευχή...

Εύχομαι αφύπνιση, περισσότερους φωτισμένους και σκεπτόμενους ανθρώπους με ελευθερία στο νου , αντοχή και υπομονή στα δύσκολα και σεβασμό στην ζωή.