Μικαέλα Δανά: "Η Τέχνη πέραν του ότι αγγίζει τις λεπτές χορδές των συναισθημάτων ενός ανθρώπου μπορεί και έχει την δύναμη να τον αλλάξει."

2022-02-07

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις του γι'αυτό πρέπει να τις καλλιεργεί διαρκώς. Ένας ηθοποιός στην σύγχρονη εποχή πρέπει να είναι ένα ''πολυεργαλείο'' το οποίο μπορεί να ανθίσει ανά πάσα στιγμή πάνω στο σανίδι. Το φως του ηθοποιού δεν έρχεται από μόνο του καθώς απαιτεί σκληρή δουλειά , πειθαρχία και σίγουρα αγάπη για την σκηνή.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Ξέρετε, έχω πολλές φορές τον τελευταίο καιρό την αίσθηση ότι όλα αυτά τα παράλογα μέτρα που πέρνονται -όπως για παράδειγμα η απαγόρευση της μουσικής στους χώρους της εστίασης- είναι σαν να στοχεύουν στην απαγόρευση της χαράς. Η έννοια της Τέχνης δεν είναι όμως μόνο αυτό. Κατά την γνώμη μου η Τέχνη πέραν του ότι αγγίζει τις λεπτές χορδές των συναισθημάτων ενός ανθρώπου μπορεί και έχει την δύναμη να τον αλλάξει.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Έχω την τύχη να συνεργάζομαι αυτό το διάστημα με παλιούς και νέους φίλους στο Θέατρο Μεταξουργείο στην παράσταση ''Πολλή φασαρία για το τίποτα'' την γνωστή κωμωδία του Σαίξπηρ που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κυριακού.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Η προβολή στις μέρες μας δυστυχώς έχει γίνει καθοριστικός παράγοντας για την ''αξία'' ενός ανθρώπου. Ζούμε στην κοινωνία όπου το ''φαίνεσθαι'' νικάει το ''είναι''. Τα άτομα λοιπόν που έχουν ως σκοπό την αυτοπροβολή τους μέσω της υποκριτικής θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα να γίνουν δυστυχείς. Ας μην γίνομαι όμως αφοριστική διότι η τέχνη του θεάτρου λειτουργεί και ως καταλύτης συναισθημάτων, ίσως λοιπόν η ανάγκη των ανθρώπων να εκφραστούν να τους οδηγεί στην υποκριτική. 

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Η έννοια της χαρμολύπης κατεμέ μας κυριεύει. Χαρά για το χειροκρότημα που εισπράξαμε και λύπη για αυτόν τον μικρό θάνατο της σκηνής.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Θυμάμαι μια φορά σε μια κωμωδία όπου με είχε πιάσει νευρικό γέλιο με την έκφραση του συναδέλφου επί σκηνής , αισθάνθηκα αρκετά άβολα αλλά ευτυχώς το σώσαμε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Είμαι σε επικοινωνία με το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά για την συνέχιση του θεατρικού εργαστηρίου του οποίου ήμουν υπεύθυνη πριν το lockdown στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και ετοιμάζεται μια συνεργασία για την μεγάλη οθόνη.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Όλα μπορούν να αλλάξουν, να μην παρατάμε τις προσπάθειές μας και τις ελπίδες μας, αυτά είναι τα όπλα μας για τα καλύτερά μας αύριο ...