Νατάσα Παπανδρέου: "Ο ηθοποιός κοινωνεί µε ένα τρόπο µια ιστορία, δίνει πνοή σε ένα λόγο, µεταµορφώνεται."

photo: Βασίλης Βασιλείου 

Ο µεγάλος Δηµήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σηµαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Για µένα ο ηθοποιός είναι ο ενδιάμεσος ανάµεσα στο συγγραφέα και το θεατή. Κοινωνεί µε ένα τρόπο µια ιστορία, δίνει πνοή σε ένα λόγο, µεταµορφώνεται. Την ίδια στιγµή εξυπηρετεί το όραµα ενός σκηνοθέτη πάνω στην ιστορία αυτή, εντάσσοντας εννοείται και τον εαυτό του σε αυτό το όραµα. Για να γίνουν όλα αυτά ο ηθοποιός πρέπει να δουλεύει. Να διαβάζει, να κατανοεί τον εαυτό του, το ρόλο του, να παρατηρεί, να βελτιώνει τα εκφραστικά του µέσα (φωνή, σώµα).

Πού σας βρίσκουµε αυτό τον καιρό;

Έχω την τιµή και τη χαρά να είµαι στην οµάδα του Cartel, στην οποία έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους και πολύ δηµιουργικές συνθήκες. Βοηθάω στην παράσταση "Τα κόκκινα φανάρια" σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισµπίκη. Επίσης συνεχίζω µε µεταπτυχιακές σπουδές πάνω στον κινηµατογράφο. Στο πλαίσιο αυτών φτιάχνω ένα ντοκιµαντερ µεσαίου µήκους και ένα work in progress πάνω στην Ηλέκτρα. 

Από τις «Κρίσιμες στιγμές» σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη 

Οι µέρες που ζούµε είναι δύσκολες, πώς όµως πιστεύετε ότι µπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Oι µέρες µας εκτός από δύσκολες είναι και βίαιες. Αυτά είναι υλικό για το θέατρο. Μπορεί να συγκινήσει, να ταρακουνήσει το θεατή, να µιλήσει για θέµατα προσωπικά, κοινωνικά, ευαίσθητα που παραγκωνίζει και δεν αφουγκράζεται η πολιτεία. Πιστεύω πολύ στη δύναµη του λόγου που έχει το θέατρο και οι άνθρωποι του και στο να διεκδικήσουν πράγµατα και δικαιώµατα από την πολιτεία.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσµος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Είναι προσωπική ανάγκη που οδηγεί τον καθένα να ακολουθήσει αυτό το µονοπάτι. Δεν ξέρω αν έχουν αυξηθεί ακριβώς οι ηθοποιοί ή αν απλά φαίνεται η δουλειά περισσότερων ανθρώπων επειδή και η µυθοπλασία για παραδειγµα στην τηλεόραση τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει πάρει αύξουσα πορεία.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήµατα ποια συναισθήµατα µένουν στα άτοµα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Είναι και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται ο ηθοποιός και σίγουρα αναλόγως την παράσταση: κατα πόσον είχε ροή, ρυθµό, επικοινωνία, η ενέργεια του κοινού, πώς προσέλαβε αυτό που είδε... Είναι ένας ζωντανός οργανισµός η παράσταση, συµβαίνει στο εδώ και τώρα, οπότε και τα συναισθήµατα στο τέλος είναι διαφορετικά. Προσωπικά, αυτό που µου έχει συµβει τις περισσότερες φορές είναι να υπάρχει χαρά, εµπιστοσύνη, ζεστασιά. 

Απο την καμπάνια κατα των ναρκωτικών www.arogi12.gr 

Έχετε να µας διηγηθείτε µια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Ήταν µία άβολη στιγµή που σε ένα χορευτικό µε ονειρική και ερωτική ατµόσφαιρα, τη στιγµή του φιλιού µε έπιασε νευρικός βήχας. Ευτυχώς αυτοσχεδιάσαµε µε το συνάδερφο εντάσσοντας το βήχα µέσα στη συνθήκη.

Ποια είναι τα µελλοντικά σας σχέδια;

Ανυποµονώ να συνεχίσω στο Cartel. 

photo: Βαγγέλης Πουλής 

Κλείνοντας, ποιο µήνυµα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες µας;

Μου αρέσει πολύ µία φράση του J.L.Borges: "Οι άνθρωποι δε θα κουραστούν ποτέ να λένε ή να ακούν ιστορίες". Θα κλείσω µε αυτή τη φράση, µε την ευχή να ακούµε και να κατανοούµε ιστορίες ανθρώπων.