Όλγα Κέγκου: "Να αγκαλιάζουμε με στοργή και ενσυναίσθηση κάθε διαφορετικό «Τυφώνα» που συναντάμε στο δρόμο μας."

Αν σου ζητούσα να μας γνωρίσεις την Όλγα μέσα από πέντε λέξεις ποιες θα διάλεγες;

Αισιόδοξη, αυθόρμητη, δοτική, εξωστρεφής και πεισματάρα.

Επέλεξες τη γραφή ή σε επέλεξε;

Με επέλεξε. Δεν ήταν ποτέ στα σχέδια μου να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Η συγγραφή αποτέλεσε για μένα μια διέξοδο σε μία πολύ δύσκολη φάση της ζωής μου, κατά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω κορονοϊού. Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μια ιστορία «δική μου», που να αντικατοπτρίζει τις βασικές πνευματικές ανησυχίες μου και εσωτερικές σκέψεις. Έτσι, χρειάστηκε ένα μολύβι και ένα χαρτί και όλα τα άλλα έγιναν από μόνα τους.

Γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με την παιδική λογοτεχνία;

Το βασικό μου επάγγελμα έχει σαν κεντρικό του άξονα το παιδί. Είμαι ειδική παιδαγωγός και εργάζομαι εδώ και πολλά χρόνια σε Δημόσια σχολεία Γενικής και Ειδικής αγωγής. Ως εκ τούτου, ο κόσμος και η ψυχολογία του παιδιού αποτελούν το επίκεντρο του επαγγελματικού προσανατολισμού μου. Η καθημερινή μου επαφή με τα παιδιά με έχει κάνει να σκέφτομαι με έναν διαφορετικό τρόπο και να προσπαθώ διαρκώς να δω τον κόσμο, μέσα από τα μάτια του παιδιού. Επιπλέον, είμαι μητέρα δύο παιδιών, της Αγγελίνας και του Χρήστου. Το παιδικό βιβλίο και, ειδικότερα, το παραμύθι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας, καθώς διαβάζουμε βιβλία πολύ συχνά. Για τους λόγους αυτούς, η παιδική λογοτεχνία ήρθε στη ζωή μου σαν μια φυσική εξέλιξη της πορείας μου.

Μίλησε μας για το βιβλίο σου.

Ο «Τυφώνας» είναι μια ιστορία για τη δυσλεξία. Είναι μια απλή και κατανοητή ιστορία ενός εξάχρονου μαθητή, του Τόμας, που ετοιμάζεται να πάει στην στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Ο Τόμας είναι πολύ ενθουσιασμένος για το νέο του σχολείο. Όμως, πολύ σύντομα διαπιστώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζει δυσκολίες που τα άλλα παιδιά δεν έχουν και ότι είναι διαφορετικός. Ο Τόμας έχει δυσλεξία και βιώνει την εμπειρία αυτή, με την μορφή ενός Τυφώνα που εμφανίζεται δίπλα του, κάθε φορά που προσπαθεί να γράψει.

Στην πραγματικότητα, μέσα από το βιβλίο αυτό, προσπαθώ να περιγράψω τις πρακτικές δυσκολίες, τα συναισθήματα και την ματαίωση που βιώνει ένας δυσλεκτικός μαθητής. Η σχολική ρουτίνα και η εκτέλεση των καθημερινών εργασιών είναι για αυτόν μια στρεσογόνος διαδικασία, που είναι αδύνατον να διαχειριστεί. Σε αυτό το σημείο, η βοήθεια και η ενθάρρυνση από την δασκάλα του, την κυρία Αλεξία, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, ώστε να μπορέσει ο Τόμας να αντιμετωπίσει τον Τυφώνα-δυσλεξία και να βγει νικητής σε αυτόν τον άνισο αγώνα.

Το κείμενο του βιβλίου είναι γραμμένο σε έμμετρο λόγο, με απλό και κατανοητό λεξιλόγιο. Η έκταση της ιστορίας είναι μικρή, ώστε ακόμα κι ένας δυσλεκτικός μαθητής να μπορεί να την διαβάσει, χωρίς να κουραστεί και να παραιτηθεί. Είναι ένα βιβλίο που μιλά για την συμπερίληψη και είναι γραμμένο με τρόπο που είναι και το ίδιο συμπεριληπτικό. 

Πιστεύεις ότι οι γονείς είναι ενημερωμένοι για το θέμα της δυσλεξίας, υπάρχει άγνοια ή προκατάληψη;

Δυστυχώς, η συχνή επαφή μου με γονείς δυσλεκτικών παιδιών με έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμα ανοιχτή σε θέματα Ειδικής Αγωγής. Υπάρχει άγνοια ή ελλιπής γνώση, αυτό όμως δεν αποτελεί το βασικό εμπόδιο στην επικοινωνία μου με τους γονείς. Το σημαντικότερο εμπόδιο είναι η βαθιά προκατάληψη και πεποίθηση ότι η δυσλεξία ισοδυναμεί με νοητικό έλλειμμα. Οι γονείς θεωρούν ότι ένας δυσλεκτικός μαθητής είναι καταδικασμένος να οδηγηθεί σε σχολική αποτυχία. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στη συγγραφή αυτού του βιβλίου. Θα ήθελα να γίνει κατανοητό στην κοινωνία μας ότι η δυσλεξία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία που με την κατάλληλη επιστημονική παρέμβαση, μπορεί να αντιμετωπιστεί επιτυχώς και να μην σταθεί εμπόδιο στην ζωή και στην επαγγελματική εξέλιξη του παιδιού. Αν γίνει έγκαιρη διάγνωση και ακολουθηθεί το κατάλληλο εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης και υποστήριξης, ο δυσλεκτικός μαθητής μπορεί να διαπρέψει και να πετύχει όλους τους στόχους του.

Μελλοντικά σχέδια;

Ο «Τυφώνας» είναι το πρώτο μου βιβλίο. Ονειρεύομαι να εκδώσω μια σειρά παραμυθιών που θα πραγματεύονται ζητήματα Ειδικής Αγωγής. Οι βασικοί πρωταγωνιστές, τα παιδιά και η δασκάλα, θα είναι κοινοί σε όλες τις ιστορίες. Στην πραγματικότητα, το κάθε παραμύθι θα αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου και θα προστίθεται και ένας νέος ήρωας. «Η τάξη της κυρίας Αλεξίας», που είναι και το όνομα της σειράς αυτής, απεικονίζει μια σύγχρονη, ρεαλιστική τάξη του Δημοτικού σχολείου, που αποτελείται από έναν ή και παραπάνω μαθητές με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Να αγκαλιάζουν με στοργή και ενσυναίσθηση κάθε διαφορετικό «Τυφώνα» που συναντούν στο δρόμο τους.