Παναγιώτης Κατσώλης: "Η τέχνη σε δύσκολες περιόδους δίνει στους ανθρώπους ελπίδα και παρηγοριά."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Η λέξη ηθοποιός είναι συνθέτη και αποτελείται από το ουσιαστικό ήθος (δλδ χαρακτήρας) και το ρήμα ποιώ (δλδ φτιάχνω, δημιουργώ). Ηθοποιός λοιπόν είναι αυτός που φτιάχνει-δημιουργεί έναν χαρακτήρα. Πολλοί νομίζουν πως το πρώτο συνθετικό(ήθος) σχετίζεται με την ηθική, κάτι που δεν ισχύει. Ένας απλός μαραγκός είναι ο ηθοποιός που ενώνει μικρές-μικρές συμπεριφορές και δημιουργεί έναν χαρακτήρα. Το αν είναι ηθικός ή όχιο ηθοποιός είναι μια άλλη ιστορία. Αυτό έχει να κάνει με τον άνθρωπο και όχι με τον καλλιτέχνη. Όσο αφορά το «ηθοποιός σημαίνει φως», θα πω πως υπάρχουν πολλά είδη φωτός. Το φως μπορεί ένας ηθοποιός να το φέρει μέσα του, μπορεί και απλά να τον φωτίζει ένας προβολέας. Και στις δυο περιπτώσεις με φως έχουμε να κάνουμε.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτόν τον καιρό βρίσκομαι στην τηλεοπτική σειρά «Σασμός» που προβάλλεται στον Alpha.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορεί η Τέχνη να τις κάνει καλύτερες;

Η τέχνη παραδοσιακά σε δύσκολες περιόδους δίνει στους ανθρώπους ελπίδα και παρηγοριά. Επιπλέον μπορεί να τους δείξει τον δρόμο σε σκοτεινές περιόδους είτε έμμεσα είτε άμεσα. Πάνω απ´ όλα όμως, όπως λέει ο Άμλετ στους ηθοποιούς: Σκοπός της τέχνης είναι, ήταν και θα είναι, να κρατάει έναν καθρέπτη απέναντι στη φύση, στην αρετή να δείχνει τη μορφή της, στην καταφρόνια την εικόνα της, να αποτυπώνει το χαρακτήρα το άρωμα και την πραγματικότητα της κάθε εποχής.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Μην ξεχνάμε ότι σε παλιότερες εποχές το να είσαι ηθοποιός δεν ήταν και τόσο τιμητικός τίτλος. Πριν κάμποσες δεκαετίες ήταν σχεδόν ηρωική απόφαση να ασχοληθεί κάποιος με το θεατρο. Με την πάροδο των χρόνων αυτό σαφώς άλλαξε και ο ηθοποιός άρχισε σιγά σιγά να χτίζει ένα κύρος. Ώσπου φυσικά φτάσαμε και στο άλλο άκρο σε ορισμένες περιπτώσεις, από εκεί που παλιότερα ντρεπόσουν να πεις ότι είσαι ηθοποιός, στις μέρες μας να έχουμε παραδείγματα ηθοποιών που νομίζουν ότι είναι κάτι πολύ σπουδαίο. Θα δανειστώ τα λόγια του Άντονι Χόπκινς: «Δεν είμαστε σπουδαίοι. Βλέπω γύρω μου στη δουλειά μου ανθρώπους να νομίζουν πως είναι κάποιοι και θέλω να τους ψιθυρίζω στο αυτί - ένας κλόουν είσαι, ηθοποιός, μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς δεν νοιάζεται για το τι σκέφτεσαι. Μόνο εσύ ενδιαφέρεσαι.»Νομίζω όμως πως δεν απάντησα στην ερώτηση .. πραγματικά δεν ξέρω αν ισχύει πως όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής, κι αν ισχύει δεν ξέρω γιατί το κάνει. Ελπίζω και εύχομαι όμως όποιος το κάνει να το κάνει συνειδητά, με τόλμη, πίστη, αφοσίωση, αγάπη, υπομονή και επιμονή. 

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Για μια παράσταση εργάζονται παρά πολύ άνθρωποι διαφορετικών ειδικοτήτων. Αυτοί που δεν φαίνονται μάλιστα, είναι συνήθως περισσότεροι από αυτούς που φαίνονται. Οπότε φαντάζομαι ότι λόγω των πολλών και διαφορετικών ανθρώπων που συνεργάζονται θα έχουμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα. Όσο αφορά εμένα μπορώ να πω ότι το πως νιώθεις έχει να κάνει με παρά πολλούς παράγοντες. Τα τρία σταθερά συναισθήματα για μένα είναι: χαρά, ανακούφιση, μελαγχολία.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Έπιασε φωτιά σκηνικό αντικείμενο κατά τη διάρκεια της παράστασης. Ενώ η συνάδελφος ήταν στο προσκήνιο και είχε ένα μονόλογο εγώ από πίσω πάλευα να σβήσω τη φωτιά προσπαθώντας να μείνω εντός της συνθήκης του έργου και το βασικότερο να μην τρομάξει-κινδυνεύσει το κοινό που σημειωτέον ήταν παιδιά, καθώς η παράσταση ήταν παιδική.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Το καλοκαίρι θα συμμετέχω στις Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη που θα σκηνοθετήσει ο Γιάννης Μπέζος. Η προγραμματισμένη πρεμιέρα είναι στις 30 Ιουνίου στο θέατρο Πέτρας και θα ακολουθήσει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

"You live and then you die" what'sit all about?