Πάνος Μπέκας: "Οι τέχνες και συγκεκριμένα το θέατρο τρέφει και μεγαλώνει το πνεύμα μας."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Μια πολύ απλή και ταυτοχρόνως πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση. Θυμάμαι στις εισαγωγικές εξετάσεις στη δραματική σχολή είχαν θέσει αυτή την ερώτηση σε έναν φίλο μου κι ο άνθρωπος κόλλησε...δεν ήξερε τι να πρώτο-απαντήσει και είπε ..."Χμ"! Θα επιχειρήσω να ερμηνεύσω αυτό το "Χμ"... όπως το ηλιακό φως είναι μια ζωογόνος πηγή που τρέφει το σώμα μας, έτσι και οι τέχνες και συγκεκριμένα το θέατρο τρέφει και μεγαλώνει το πνεύμα μας. Τόσο απλό και αληθινό.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Με θετική προδιάθεση, κατανόηση και επικοινωνία. Τους περισσότερους από μας η πανδημία μας οδήγησε σε μια ιεράρχηση αναγκών. Πάνω στη στασιμότητα είδαμε τι έχει πραγματικά αξία για τον καθένα μας. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι μετά από μεγάλες κρίσεις επέρχονται και μεγάλες κοινωνικές αλλαγές. Είναι ευκαιρία λοιπόν όλοι μας με κριτική σκέψη να επιδιώξουμε αυτές τις αλλαγές που θα φέρουν ένα καλύτερο αύριο και να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που έφερε στην επιφάνεια η κατάσταση αυτή.

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Η τέχνη είναι αγαθό. Καταναλώνεται ως τροφή, πνευματική. Και μας περιβάλει. Στα βιβλία, στις οθόνες, στους δρόμους, στους τοίχους μας -έχω περάσει απίστευτες ώρες διαλογισμού κοιτάζοντας ένα πίνακα στον τοίχο μου! Μέσω αυτής ερχόμαστε σε επαφή με τον εσωτερικό μας κόσμο, με τα συναισθήματα μας. Συμπληρώνει τα κενά, και δημιουργεί αλλά που ζητούν γέμισμα, κι εμείς ψάχνοντας να τα γεμίσουμε ανοίγουμε τους ορίζοντές μας. Έπειτα η τέχνη είναι αυτή που θα μας βοηθήσει όταν ξεπεράσουμε την κρίση να απαλύνουμε τα σημάδια της. Γι' αυτό και αυτή τη στιγμή είναι τόσο σημαντικός ο διάλογος που έχει ξεκινήσει για την τέχνη και τους εργάτες της.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Μόλις είχε ολοκληρωθεί η παράσταση "Λευκό Ρόδο" στην οποία έπαιζα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, κι ετοιμαζόμουν να μπω σε διαδικασία προβών για μια μουσική παράσταση που δεν υλοποιήθηκε δυστυχώς ποτέ.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Ίσως γιατί η υποκριτική ως αντικείμενο είναι σαν την ψυχολογία. Ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα αναπτυχθείς ως άνθρωπος κι όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και βιωματικά. Άλλωστε το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν προάγει την ενασχόληση με τις τέχνες και σε πολλούς ανθρώπους μένει ως ανικανοποίητη ανάγκη ή απωθημένο. Υπάρχει και η ματαιοδοξία. Καλώς η κακώς ζούμε σε μια άκρως ματαιόδοξη εποχή.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Στο "Λευκό Ρόδο" υπήρχε κάποια στιγμή που έγραφα σε μία γραφομηχανή καθώς έλεγα τα λόγια μου. Μέχρι που η γραφομηχανή χάλασε την πιο κρίσιμη στιγμή! Αφού ενημέρωσα αυτοσχεδιάζοντας για το πρόβλημα τόσο τους υπόλοιπους ηθοποιούς όσο και το κοινό πέρασα τα πιο ενδιαφέροντα είκοσι δευτερόλεπτα όλης της παράστασης. Όλη η αίθουσα κρεμόταν από τα χέρια μου καθώς προσπαθούσα να τη φτιάξω, προσπαθώντας να καταλάβει αν έπαιζα ή συνέβαινε στα αλήθεια! Υπήρξε μια απόλυτη επικοινωνία μέσα στο χώρο, μια αναμονή. Ένα μεταίχμιο. Μέχρι που αποφάσισε η γραφομηχανή να ξαναλειτουργήσει! Έπειτα μου είπαν ότι ήταν από τις καλύτερες στιγμές της παράστασης! Αναρωτιέμαι έκτοτε πώς αυτή η "αλήθεια" και το "μεταίχμιο" μπορεί να δημιουργηθεί χωρίς να χρειάζεται να συμβεί κάποιο ατύχημα...ελπίζω κάποια στιγμή να το ανακαλύψω!

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Μεγαλεπήβολα σχέδια νομίζω κανένας μας δεν μπορεί να κάνει αυτή τη στιγμή για το άμεσο μέλλον. Όλοι βαδίζουμε με ένα «Καλώς εχόντων των πραγμάτων...» ! Ελπίζω σύντομα να επανέλθουμε στη δημιουργική ελευθερία και να μπορούμε να «αγγιζόμαστε» . 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Νομίζω ότι τα πιο τετριμμένα είναι συγχρόνως και τα πιο αληθινά. Υπομονή, κουράγιοαισιοδοξία...κι όταν η σελίδα γυρίσει, να βαφτίσουμε το σκοτάδι, "εμπειρία" και να πάμε παρακάτω.