Παντελής Καναράκης: "Αισθάνομαι ότι γεννήθηκα με την ανάγκη να γίνω ηθοποιός, όπως την ανάγκη να πιω νερό ή να φάω."

Πότε πρωτοήρθατε σε επαφή με το θέατρο, τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να ακολουθήσετε τη συγκεκριμένη πορεία στο χώρο της τέχνης;

Πολύ μικρός κάτω των δέκα όταν μας πήγαν οι γονείς μας εμένα και τον αδερφό μου, σε μια παράσταση της Αλίκης Βουγιουκλάκη που είχε έρθει στη Θεσσαλονίκη. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό ειλικρινά. Αισθάνομαι ότι γεννήθηκα με την ανάγκη να γίνω ηθοποιός, όπως την ανάγκη να πιω νερό ή να φάω.

Ποιες είναι οι θεατρικές και κινηματογραφικές επιρροές σας; Ποια θεατρική παράσταση θα θέλατε να σκηνοθετήσετε;

Η σκηνοθεσία γενικά δε μ' ενδιαφέρει. Έχω σκηνοθετήσει ελάχιστα και μόνο όταν έχω βρει ενδιαφέρον το κείμενο και τους ηθοποιούς. Μια τέτοια περίπτωση είναι το ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ του Άγγελου Πυριόχου που βρήκα εξαιρετικό. Όπως και τους ηθοποιούς του θεάτρου από κοινού που ήταν ότι καλύτερο για 'μενα αυτό το καλοκαίρι. Επιρροές δεν είχα ούτε έχω. Τουλάχιστον συνειδητά.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό; Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.

Σαν ηθοποιός παίζω στο θέατρο ΑΘΗΝΑ ένα ψυχολογικό θρίλερ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν που λέγεται Η ΘΗΛΙΑ. Μαζί με τους Γωγώ Μπρέμπου, Αργύρη Αγγέλου, Βαγγέλη Ψωμά, Γιάννη Σίντο και Ελένη Κρίτα. Και επίσης κάνω μια μικρή περιοδεία κυρίως στην Αττική με τη δική μου μουσική παράσταση ΣΙΝΕ που παίζουν μαζί μου η Σοφία Βογιατζάκη, η Στεφανία Γκουρνέλου, ο Πάνος Μπακανδρέας, η Λαμπρινή Σκρέκα, ο Θεοφίλης Πασχάλης και ο Γιώργος Γιαννόπουλος.

Και φυσικά σκηνοθετώ το ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ. Ο Άγγελος Πυριόχος έχει γράψει μ' αυτό το έργο ένα καινούργιο είδος θεάτρου κατά τη γνώμη μου. Μια πρόζα επιθεώρησης ή μια επιθεώρηση πρόζας. Είμαι γοητευμένος από τη γραφή του. Ένα έργο που γράφτηκε για το θέατρο ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ. Με ιστορικά στοιχεία, με επικαιρότητα που τρέχει, με πικρές αλήθειες αλλά πάνω απ' όλα με πολύ μα πολύ γέλιο.

Παρουσιάστε μας τους ήρωες του έργου και πείτε μας κάποια πράγματα για τον καθένα ξεχωριστά τόσο ως ρόλο όσο και ως ερμηνευτή/ερμηνεύτρια.

Οι ηθοποιοί της παράστασης αυτής λοιπόν είναι η Ελένη Γερασιμίδου που είναι αγαπημένη φίλη μου, και κάνει μια από τις πιο κωμικές της ερμηνείες της. Είναι απόλαυση οι πρόβες μαζί της. Καθώς κάνει την ελληνική δημοκρατία που καταγγέλλει των επί διακόσια χρόνια βιασμό της στον εισαγγελέα. Ένα εισαγγελέα που βλέπει ότι τον συμφέρει, έναν εισαγγελέα με επιλεκτική ματιά. Που προσπαθεί να καταλάβει αλλά και να κουκουλώσει. Και ο Αντώνης Ξένος είναι πραγματικά ξεκαρδιστικός σ' αυτόν τον ρόλο. Η Αγγελική Ξένου που έχω ξαναδουλέψει μαζί της και θαυμάζω τον τρόπο που λειτουργεί σαν ηθοποιός και κυρίως το αποτέλεσμα της το υποκριτικό που είναι μοναδικό. Κάνει μια κοπέλα που προσπαθεί να παίξει βουκολικό δράμα αλλά και να προσαρμοστεί στα μέτρα του Κορωναιού. Και ο Πάνος Μπόρας τον νέο μέλος της παρέας που συμπληρώνει ξεχωριστά αυτή την υπέροχη δουλειά. Κι αυτός είναι ένας νεαρός που προσπαθεί να ζήσει το σήμερα όπως του το έχουνε κάνει. Πολύ χαρούμενος είμαι γι' αυτή την παράσταση. Πολύ.

Η πανδημία έπληξε ολέθρια τον χώρο σας, πώς βλέπεται το μέλλον του θεάτρου;

Είμαι φύση αισιόδοξος και αρνείται το μέσα μου να δει κάτι δυσοίωνο. Όλα καλά θα πάνε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδιά;

Ακόμα δεν ολοκληρώθηκαν οι πρεμιέρες μου, οπότε είναι πολύ νωρίς για το μέλλον.

Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη μέσα του. Ας τη χρησιμοποιούμε για καλό και ο κόσμος θα γίνει καλύτερος αν γίνουμε πρώτα καλύτεροι εμείς.