Στέλιος Καλαθάς: "Μπορούμε να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με την χαρά ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν μας το επιτρέπουν."

Οι φωτογραφίες της συνέντευξης είναι του Άκη Σταυρίδη

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Στέλιο μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Συναίσθημα, ταξίδι, τέχνη, νερό, φαντασία.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο την υποκριτικής;

Έχω γεννηθεί με το "μικρόβιο" της Τέχνης. Ο καλλιτέχνης νομίζω έχει στο DNA αυτήν την ανάγκη έκφρασης.

Aπό την παιδική μου ηλικία τα παιχνίδια μου σχετίζονταν με την υποκριτική. Μεγαλώνοντας πραγματοποιούσαμε θεατρικές παραστάσεις στην γειτονιά. Από τα έντεκα μου χρόνια ήμουν σε μια παιδική-εφηβική θεατρική ομάδα. Από εκεί και πέρα ήταν σαν να μπήκε το νερό στο αυλάκι και η επαγγελματική απόφαση και πορεία ήταν πια μονόδρομος. Παράλληλα με την δραματική σχολή σπούδαζα και οικονομικά. Το γνώριζα όμως ότι δεν αγαπούσα και δεν θα ασχολιόμουν επαγγελματικά με τον τομέα των οικονομικών. Όλη μου η αγάπη είναι το θέατρο! 

Μέσα από την πολύχρονη παρουσία σας στην θεατρική εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια διδάσκεται «Συναισθηματική Διαλεκτική», γνωρίστε μας αυτή την μέθοδο και μιλήστε μας για αυτή σας την δράση.

Είναι μια μέθοδος υποκριτικής και ψυχολογικής ανάπτυξης. Με οδήγησε σε αυτή την μέθοδο ένα εξαιρετικό σεμινάριο που παρακολούθησα στο Κέντρο Μελέτης Αρχαίου Δράματος στους Δελφούς. Αυτό το σεμινάριο με βοήθησε να συνειδητοποιήσω την δύναμη που έχουν τα συναισθήματα στην ζωή μας και πως αν μάθουμε να τα διαχειριζόμαστε μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας πιο αποτελεσματική, περισσότερο κοντά στο φως, τα θέλω μας και αυτά που αγαπάμε πραγματικά. Έτσι γεννήθηκε αυτή η ιδέα. Στην συνέχεια πήγα στην Αμερική και παρακολούθησα σχετικά σεμινάρια. Έχω φέρει ασκήσεις και τεχνικές από την Αμερική. Δειλά δειλά ξεκίνησα με την πρώτη μου ομάδα πριν από 17 χρόνια. Σήμερα έχω αρκετές ομάδες στην Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και την Κύπρο.

Είναι μια βιωματική μέθοδος προσωπικής ανάπτυξης και υποκριτικής. Δηλαδή, μαθαίνουμε μέσα από ασκήσεις, τεχνικές και πολύ παιχνίδι να διαχειριζόμαστε και να επικοινωνούμε σωστά τα συναισθήματά μας. Επίσης μαθαίνουμε να παίζουμε σωστά και τους ρόλους της ζωής μας. Από την ώρα που γεννιόμαστε μας φοράνε ωραία κουστούμια και καλούμαστε να παίξουμε διάφορους ρόλους. Όλοι αυτοί οι υπέροχοι ρόλοι, που πρέπει να παίζουμε γιατί ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ων, για κάποιους γίνονται φυλακή. Έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιούν ότι ζουν ζωές και θέλω άλλων. «Η ζωή είναι μια αστραπή» λέει ο Καζαντζάκης «και όποιος πρόλαβε.» Οπότε αυτή η μέθοδος απευθύνεται στους εξερευνητές της ζωής. Είναι ένα καλό μονοπάτι, που μπορούμε να δουλέψουμε διαφορετικά συναισθήματα, την δημιουργική μας φαντασία, ασκήσεις ορθοφωνίας, γλώσσα σώματος για να μάθουμε να επικοινωνούμε σωστά, έχουμε ασκήσεις ενεργητικής ακρόασης γιατί νομίζουμε ότι ακούμε όταν μας μιλάνε αλλά δυστυχώς σπάνια συμβαίνει αυτό, ασκήσεις ενδυνάμωσης αυτοπεποίθησης, ασκήσεις ηγετικού πνεύματος γιατί πρέπει να είμαστε και ηγέτες στην ζωή μας. Όλα αυτά όχι μέσα από μονοπάτια ψυχανάλυσης, αλλά μέσα από μονοπάτια τέχνης. Δουλεύουμε μέσα από κείμενα, μουσικές, στίχους, αυτοσχεδιασμούς. Είναι ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό ταξίδι, γιατί από τα πρώτα πράγματα που κάνουμε στην ομάδα είναι να ξαναγίνουμε παιδιά και να παίξουμε.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, η Τέχνη πώς μπορεί να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης; Είναι ένας τρόπος η «Συναισθηματική Διαλεκτική»;

Βεβαίως! Είναι αναγκαίος τρόπος πια, μέσα σε όλο αυτό τον εγκλωβισμό, έχουμε βρει μια συνθήκη και επικοινωνούμε έστω και μέσα από μια οθόνη. Στο παρελθόν ήμουν αρνητικός με τον διαδικτυακό τρόπο πραγματοποίησης των μαθημάτων μας. Η φετινή χρονιά με ανάγκασε να το κάνω και πραγματικά μπορώ να πω ότι είναι ένα από τα καλά της καραντίνας. Με έβαλε σε μια διαδικασία να διαμορφώσω τις ασκήσεις και τις τεχνικές για να μπορούν να λειτουργούν αποτελεσματικά μέσα από μια οθόνη. Η ανάγκη της έκφρασης δεν είναι μόνο για την σκηνή. Με οδήγησε όλο αυτό να το αναπτύξω. Έτσι στις ομάδες μας πια υπάρχουν φίλοι από όλη την Ελλάδα, αλλά και Έλληνες από την Γερμανία, την Αμερική, την Αγγλία και με κάνει πολύ χαρούμενο όλο αυτό. Ο καθένας φέρνει τον δικό του «αέρα», την δική του κουλτούρα και οι ομάδες έχουν γίνει πιο «πολύχρωμες». Έχουμε ένα πολύχρωμο παζλ χαράς!

Ζούμε μια εποχή με πάρα πολύ αρνητισμό και θλίψη. Πέρα από αυτό που κυριαρχεί έξω, ο καθένας είχε ένα μεγάλο χρέος και υποχρέωση προς τον εαυτό του, τον μικρόκοσμό του. Μπορούμε να θωρακιστούμε, να φωτίσουμε τα συναισθήματα μας, να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με την χαρά ακόμα και όταν οι συνθήκες δεν μας το επιτρέπουν. Μην περιμένουμε να μας βοηθήσει κάποιος άλλος, μην περιμένουμε όταν τελειώσει ο κορονοϊός να βρούμε ξανά την χαρά μας γιατί έτσι θα είναι η συνθήκη. Κάνουμε λάθος, τις συνθήκες τις δημιουργούμε μόνοι μας. Πρέπει να βρίσκουμε τους τρόπους να είμαστε συνδεδεμένοι με την χαρά και με τον ερώτα. 

Επιπλέον, παράλληλα με τα μαθήματα και τις συναντήσεις μας με τις ομάδες όλη την περίοδο της καραντίνας έχουμε ξεκινήσει μια καινούργια δράση όπου σχεδόν κάθε δέκα μέρες καλώ κάποια προσωπικότητα από τον χώρου του Πολιτισμού να μιλήσει στις ομάδες. Μέσα από μια δωρεάν δράση μας λύνουν απορίες και μας δίνουν το δικό τους μήνυμα για το κατά πόσο η τέχνη βοηθάει τις δύσκολες μέρες που βιώνουμε. Έχω την μεγάλη χαρά και τιμή να έχουμε φιλοξενήσει τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, τον ηθοποιό Αντώνη Λουδάρο, τον επίσης ηθοποιό Γρηγόρη Βαλτινό, τον σκηνοθέτη Στρατή Πανούργιο, τον Μουσικό Μαυρίκιο Μαυρικίου. Στους επόμενούς μας καλεσμένους θα είναι η Άννα Ανδριανού και η Κάρμεν Ρουγγέρη, την οποία θα φιλοξενήσουμε αυτό το Σάββατο 13 Μαρτίου.

Ο χώρος σας έχει πληγεί ολέθρια. Πώς βλέπετε το μέλλον του θεάτρου;

Το θέατρο βρίσκεται πάνω και πέρα από εμάς. Το θέατρο δεν πρόκειται να πάθει κάτι. Μόνο να αναλογιστείτε ότι στον πλανήτη έχουν αλλάξει οι θρησκείες, πολιτικές καταστάσεις, κινήματα. Το θέατρο όπως παραμένει πάντα ατόφιος θεραπευτικός σύμβουλος για την ανθρωπότητα.

Ο άνθρωπος από την ώρα που γεννιέται έχει ανάγκη την έκφραση και τον μύθο. Το θέατρο προσφέρει τον θεραπευτικό μύθο για να ξεφεύγουμε, για να ελπίζουμε, για να αισιοδοξούμε και για να ερωτευόμαστε. Οπότε το θέατρο μην το φοβάστε, τους ανθρώπους να φοβάστε... 

Με αφορμή την τελευταία σας πρόταση, έχει ανοίξει «ένας ασκός του Αιόλου» στον χώρο σας με καταγγελίες και μηνύσεις για βία και σεξουαλική παρενόχληση. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Είμαι θλιμμένος με όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο μου. Τραγικά γεγονότα. Εμείςοι καλλιτέχνες έχουμε ένανΙερό σκοπό. Να αλλάξουμετηνκοινωνία προςτοκαλύτερο, να δείξουμετην αδικία, τηντυραννία, τονφθόνο, την αλαζονεία. Να την αναγκάσουμενα έρθει αντιμέτωπημετις αιώνιες υποκρισίες. Να "θεραπεύσουμε" ψυχέςκαι σκέψεις. Να περάσουμετονκόσμο απέναντι στην...ομορφιά !

Επιπλέον θα ήταν λάθος να επικεντρώσουμε αυτή την κατάσταση στους ανθρώπους της τέχνης. Διότι αυτά τα πράγματα, δυστυχώς, συμβαίνουν σε όλα τα επαγγέλματα. Θέλει προσοχή, λοιπόν, πώς θα χειριστούμε το συγκεκριμένο θέμα γιατί αυτές οι καταστάσεις δεν λαμβάνουν χώρα μόνο στα καμαρίνια, συμβαίνουν γύρω μας. Αν πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα στον κόσμο να είναι ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γενικά με τους ανθρώπους που εκμεταλλεύονται κάθε μορφή εξουσίας απέναντί μας.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για το 2021;

Μου έχει γίνει μια σημαντική πρόταση για το καλοκαίρι σχετική με τους εορτασμούς για την επανάσταση του '21, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν τους καλοκαιρινούς μήνες. Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι μέχρι το καλοκαίρι θα ανοίξουν τα θέατρα και θα απολαύσει ο κόσμος θέατρο. Οπότε παράλληλα με τα διαδικτυακά μου μαθήματα ετοιμάζω αυτό το project. Επίσης έχω στα σκαριά ένα έργο το Ξενόπουλου που το έχω σκηνοθετήσει και ετοιμάσει με μια ομάδα μου αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε να κάνουμε πρεμιέρα γιατί μας πρόλαβε η καραντίνα. Επιπλέον και με την ομάδα της Θεσσαλονίκης έχουμε έτοιμη μια παράσταση με θέμα τα όνειρα, που ήταν να ανέβει τον Δεκέμβρη στο θέατρο Σοφούλη. Με το που θα ανοίξει οι αυλαία θα μας βρει έτοιμους σε δράση και δημιουργία. 

Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να περάσει γρήγορα αυτός ο εφιάλτης. Επίσης αν πρέπει να πάρουμε ένα μήνυμα από όλο αυτό που συμβαίνει στην ανθρωπότητα είναι πόσο ένας μικρός αόρατος εχθρός μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, οπότε πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι όλα αλλάζουν.