Στέλλα Καραμπακάκη: "Η έμπνευση είναι ένα συναίσθημα που μοιάζει κατά τη γνώμη μου με τον έρωτα."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Στέλλα μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα επιλέγατε;

Δημιουργική, Αγχώδης, Πολυάσχολη, Νευρική, Υπεύθυνη.

Αυτές είναι οι πρώτες πέντε λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό, τουλάχιστον όσον αφορά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την πορεία σας στον χώρο της λογοτεχνίας μέσα από ένα συναίσθημα ποιο θα επιλέγατε και γιατί;

Ικανοποίηση.

Μιας και είμαι αρκετά νέα σε ηλικία, δεν θα μπορούσα να μη νιώθω ικανοποίηση για το γεγονός πως πρόλαβα τις παλαιότερες (και καλύτερες, από διάφορες απόψεις) εποχές στον χώρο της λογοτεχνίας (το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια» κυκλοφόρησε το 2009). Ταυτόχρονα νιώθω ικανοποίηση γιατί έχω καταφέρει να ξεχωρίσω και να έχω εξαιρετικές συνεργασίες από τότε μέχρι και σήμερα. Είχα τη χαρά να έχω πολύ καλές σχέσεις και με τους τρεις εκδοτικούς οίκους που συνεργάστηκα ως τώρα ως συγγραφέας, ενώ ταυτόχρονα συνεργαστήκαμε και σε άλλα επίπεδα, από τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής, μέχρι την καλλιτεχνική διεύθυνση και την επιμέλεια.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Η έμπνευση είναι ένα συναίσθημα που μοιάζει κατά τη γνώμη μου με τον έρωτα. Επηρεάζει πολλές διαφορετικές πτυχές της ζωής μου, μου δίνει κίνητρο να είμαι δημιουργική και μου φτιάχνει τη διάθεση. Αντλώ έμπνευση κυρίως από τους ανθρώπους και τις σχέσεις μου μαζί τους, οπότε όσο κι αν με κουράζουν ή με απογοητεύουν πολλές φορές, νιώθω πως πάντα «κερδίζω» κάτι. Συμφωνώ με τον Σαρτρ πως «η κόλαση είναι οι άλλοι», αλλά αυτοί «οι άλλοι» είναι και η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης. Για μένα τουλάχιστον!

Μιλήστε μας για το τελευταίο σας βιβλίο.

Πρόκειται για το «Η πολλή αγάπη σκοτώνει», ένα εναλλακτικό youngadultfantasyβιβλίο, που γράψαμε μαζί με τον βραβευμένο συγγραφέα του φανταστικού, Γιώργο Γιώτσα. Το βιβλίο αποτελείται από τρεις ιστορίες, στις οποίες τρεις διαφορετικές γυναίκες, πέφτουν θύματα κάποιου άντρα που αγάπησαν πολύ. Μέσα από αυτό το βιβλίο ασχολούμαστε με τον έρωτα, τις σχέσεις, την κακοποίηση, τη διαφορετικότητα και την… εκδίκηση, αφού στον φανταστικό κόσμο που έχουμε στήσει με τον Γιώργο, τα θύματα επιστρέφουν για να γίνουν θύτες και να αναζητήσουν τη δική τους «δικαίωση». Το θεωρώ ένα εξαιρετικά επίκαιρο ανάγνωσμα, μιας και, δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή που οι γυναικοκτονίες αυξάνονται συνεχώς, αλλά η δικαίωση των θυμάτων μένει πάντα σε εκκρεμότητα.

Είναι ένα βιβλίο για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανη, αφού μπορεί να διαβαστεί από νεότερες ηλικίες, ως ένα ευχάριστο και καλογραμμένο βιβλίο φαντασίας, αλλά και από μεγαλύτερους αναγνώστες, που θα «δούνε» πιο εύκολα πίσω από τις λέξεις, τα κρυμμένα νοήματα.

Πώς «γεννήθηκε» η ιδέα μιας συλλογικής συγγραφής; Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Θα το πραγματοποιούσατε ξανά;

Το «Η πολλή αγάπη σκοτώνει» ήταν μια ιδέα που είχα πριν από πολλά χρόνια. Το βιβλίο είχε γραφτεί από εμένα (προ δεκαπενταετίας), αλλά είχε ανάγκη να ξαναγραφτεί, από κάποιον άλλον άνθρωπο, με φρέσκια ματιά και εμπειρία στο συγκεκριμένο είδος. Σκέφτηκα τον Γιώργο (δεν μου πέρασε από το μυαλό κανένας άλλος, πιο κατάλληλος) και είχα την τιμή να δεχτεί να συνεργαστούμε. Στον χώρο του τηλεοπτικού σεναρίου που εργάζομαι μαθαίνει κανείς καλύτερα τι θα πει συλλογική συγγραφή. Στη λογοτεχνία οι συγγραφείς δουλεύουμε συνήθως μόνοι, οπότε είναι πιο δύσκολο να μπει κάποιος στη διαδικασία μιας συνεργασίας. Σίγουρα θα το ξαναέκανα, επειδή όμως είμαι δύσκολος κριτής, θα επέλεγα, και πάλι, με μεγάλη προσοχή με ποιον θα ήθελα να συνεργαστώ. Νομίζω πως το κλειδί βρίσκεται στην επιλογή ανθρώπων που μας ταιριάζουν, όχι απαραίτητα από άποψη γραφής, αλλά περισσότερο από άποψη χαρακτήρα. Εξάλλου, το να συνδυάσεις δυο διαφορετικά είδη γραφής χωρίς το αποτέλεσμα να φαίνεται παράταιρο, είναι ένα μεγάλο στοίχημα, που με τον Γιώργο Γιώτσα το κερδίσαμε.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τις ανθρώπινες σχέσεις στην σημερινή εποχή;

Περίπλοκες. Με τα socialmediaκαι την υπερπροβολή της προσωπικής ζωής των ανθρώπων γύρω μας, θεωρώ πως οι σχέσεις μας (φιλικές, ερωτικές, οικογενειακές) γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Υπάρχει η έντονη τάση όλοι να προσπαθούν να προβάλουν την «τέλεια» ζωή, με τις «τέλειες» σχέσεις και αναπόφευκτα μπαίνουμε σε διαδικασία σύγκρισης και νιώθουμε συχνά ανεπαρκείς. Οι σχέσεις όμως δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν σε καλούπια, ούτε σε διαδικασίες σύγκρισης. Ενώ έχουμε την ψευδαίσθηση πως στο 2023 έχουμε αφήσει πίσω κάποια κοινωνικά στερεότυπα, που για πολλά χρόνια καταπίεζαν κυρίως τις γυναίκες, στην πραγματικότητα αυτά τα στερεότυπα είναι πιο ζωντανά από ποτέ, απλώς εισβάλουν στη ζωή μας με διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ πως για να λειτουργήσουν οι σχέσεις μας, πρέπει να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε πως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και έχει ανάγκη από διαφορετικά πράματα στη ζωή του. Αν εστιάσουμε περισσότερο σε εμάς και στους ανθρώπους μας και λιγότερο σε όσα προσπαθούν να μας προωθήσουν ως τον «σωστό» τρόπο σύνδεσης με τους άλλους και ως τις «τέλειες» σχέσεις, τα πράματα θα γίνουν πιο απλά.

Μελλοντικά σχέδια;

Μόλις έγινε η δεύτερη έκδοση του βιβλίου μου με τίτλο «Εξάρχεια City». Πρόκειται για μια συλλογή χιουμοριστικών διηγημάτων με θέμα τον έρωτα και τα πρώτα ραντεβού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Είχα την τύχη οι αναγνώστες να αγαπήσουν αυτό το βιβλίο όσο και εγώ, παρόλο που κυκλοφόρησε σε μια δύσκολη περίοδο, μετά την πανδημία.

Κατά τα άλλα, τα σχέδιά μου αφορούν το τηλεοπτικό σενάριο που τα τελευταία χρόνια αποτελεί προτεραιότητα και είναι κάτι που αγαπώ πολύ.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να έχουν έμπνευση σε ό,τι κάνουν! Είτε γράφουν, είτε διαβάζουν, είτε μαγειρεύουν το αγαπημένο τους φαγητό… εύχομαι να έχουν έμπνευση.

Σας ευχαριστώ πολύ!