Τάκης Χρυσικάκος: "Δεν στέκομαι στο χθες, αυτά που με ενδιαφέρουν είναι το παρόν και το μέλλον."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Τάκη μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Πείσμα, η καταγωγή που κουβαλάω, εσωτερική δύναμη που μου έχει φανεί χρήσιμη ειδικά σε δύσκολες στιγμές, αγάπη για τους ανθρώπους και την δουλειά μου.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Είχα συμμετάσχει σε αξιόλογες δουλειές. Με το ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας είχαμε ανεβάσει το «Φουέντε Οβεχούνα» του Λόπε δε Βέγα και τον «Θηβαικό κύκλο μέσα από 7 τραγωδίες» δηλαδή την ιστορία του Οιδίποδα.

Φυσικά τα τελευταία χρονιά ακολουθώ μια πιο μοναχική πορεία. Μετά το έργο του Καζαντζάκη «Αναφορά στο Γκρέκο» ένα έργο με το οποίο ασχολήθηκα πέντε χρόνια και ανέβηκε σε αρκετές θεατρικές σκηνές της Ελλάδας και του εξωτερικού, χωρίς να έχει εξαντληθεί γιατί κάποια στιγμή θα ξαναπαιχτεί, η τελευταία δουλειά μου πέρσι το χειμώνα, που ανέβηκε και στο θέατρο Αυλαία της Θεσσαλονίκης, ήταν « "Σχέσεις" Πόθου - Πάθους - Πόνου» του Διονύση Χαριτόπουλου από ένα βιβλίο του.

Η πανδημία μας βρήκε στην σκηνή της Μονής Λαζαριστών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, όπου ανεβάζαμε το έργο «Βαβυλωνία» του Δημητρίου Κ. Βυζαντίου σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία δικιά μου.

Πάντα όμως παραμένω ενεργός στην άσκηση και την τεχνική που χρειάζεται ένας ηθοποιός- σκηνοθέτης. Φυσικά και στην πνευματική, είναι όλα αλληλένδετα και αναγκαία από ένα σημείο και ύστερα. Το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει, αυτό είναι μόνο το έναυσμα δεν είναι η φωτιά, η ουσία. Η ουσία είναι η άσκηση της τέχνης του ηθοποιού και του πνεύματος.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Πάντα στα δύσκολα που έχω περάσει στη ζωή μου βρίσκω και την χρήσιμη πλευρά. Είναι μέρες για να πράξουμε ότι δεν είχαμε την ευκαιρία τον προηγούμενο καιρό, δηλαδή ενδοσκόπηση, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη.

Πολλά ζευγάρια δεν είχαν ζήσει μαζί, εξαιτίας των απαιτητικών καθημερινών ρυθμών. Είναι μια χρυσή ευκαιρία τώρα έτσι όπως έχουν τα πράγματα, να γνωρίσουμε καλύτερα τον διπλανό μας, να βρούμε τον βηματισμό μας, απλά να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει στις ζωές μας.

Επίσης να πάρουμε χρήσιμα μηνύματα και εργαλεία για την ζωή μας. Γιατί όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια ο κόσμος δεν θα είναι πια ο ίδιος. Θα αλλάξουν πολλά πράγματα και αν μείνουμε πίσω η ζωή θα φύγει.

Πώς μπορεί η Τέχνη να φωτίσει το σκοτάδι της απομόνωσης;

Υπάρχουν τα βιβλία, οι ταινίες, κάποιες διαδικτυακές παραστάσεις. Η τέχνη είναι ζωντανή, παντού την συναντάς. Πράγματα που με τους καθημερινούς απαιτητικούς ρυθμούς και την ευκολία του διαδικτύου ο άνθρωπος τα έχει προσπεράσει.

Αυτές η συνθήκες είναι μια καλή ευκαιρία για να ανακαλύψουμε την καταγωγή μας, τις ρίζες μας, τον πλούτο που μας έχει κληροδοτηθεί από τις προηγούμενες γενιές. Είναι ευκαιρία να διαβάσουμε Παπαδιαμάντη, για παράδειγμα. Μέσα από τις σελίδες των λογοτεχνικών του έργων μπορούμε να ανακαλύψουμε τον θησαυρό του τόπου μας. Αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα, υπάρχουν πάμπολλα αξιόλογα έργα Ελλήνων λογοτεχνών. Όλα αυτά είναι Τέχνη και Πολιτισμός.

Ο άνθρωπος έχει δύο επιλογές στην ζωή του πέρα από την καθημερινότητα που μπορεί να είναι σκληρή, ή θα ακολουθήσει ένα πνευματικό δρόμο ή θα ακολουθήσει τον δρόμο του ενστίκτου. Αν επιλέξει να συμπορευτεί με ένα ζωώδες ένστικτο θα οργιστεί με αυτή την κατάσταση και μπορεί να κάνει πράγματα ακραία και επικίνδυνα. Αν όμως επιλέξει την πνευματική οδό μπορεί να τον βοηθήσει να εξελιχθεί και ας έχει θλίψη μέσα του. Η θλίψη είναι πνευματικό στοιχείο, η κατάθλιψη είναι ασθένεια. Η θλίψη είναι ενσυναίσθηση της πραγματικότητας. Είναι πλούτος η πνευματικότητα και η ευαισθησία, όχι όπως λένε πολλοί ότι είναι ελάττωμα.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν τον χώρο της υποκριτικής;

Επειδή έχω περάσει από αυτό το στάδιο σαν νέος, μπορεί να είναι οποιοδήποτε το κίνητρο. Να γοητεύσει κάποιον η δημοσιότητα, η αναγνωρισιμότητα. Το κίνητρο όμως δεν έχει καμία σημασία. Η ουσία είναι πως μπαίνοντας σε αυτό τον χώρο σιγά σιγά θα καταλάβει ότι είναι ένας χώρος δύσκολος, θέλει πάρα πολλές θυσίες και εν τέλει θα βρει τον βηματισμό του. Πάρα πολλοί ασχολούνται με την υποκριτική, όμως πολλοί λίγοι μένουν. Μένουν αυτοί που επιμένουνε, αυτοί που το θέλουν και το αγαπάνε πάρα πολύ και είναι έτοιμοι να κάνουν το αδύνατο δυνατό.   

Από την παράσταση "Αναφορά στον Γκρέκο" του Ν.Καζαντζάκη 

Έχετε συμμετάσχει σε αξιόλογες δουλειές σο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Ποιο κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας και θα ήταν η πρώτη σας επιλογή σε μια μελλοντική δουλειά;

Για τον ηθοποιό πρώτα είναι το θέατρο, εκεί ασκείται. Δεύτερος έρχεται ο κινηματογράφος, γιατί υπάρχει η άνεση χρόνου να μπορεί να αναπτυχθεί η τέχνη. Ο κινηματογράφος δίνει την ευκαιρία στον σκηνοθέτη και κατεπέκταση στον ηθοποιό να δημιουργήσει. Στο θέατρο από την άλλη εν αρχή είναι ο ηθοποιός με το συγγραφέα, η ψυχή με την τέχνη του ηθοποιού και το κείμενο.

Στην τηλεόραση υπάρχουν καλές δουλειές, δεν θα μπορούσα να το αρνηθώ. Συμμετείχα σε αξιόλογες δουλειές την δεκαετία του 80 και του 90. Όμως όπως βλέπουμε και διαπιστώνουμε από τότε που η τηλεόραση έχει περάσει στα χέρια των διαφημιστών, γιατί από εκεί εξαρτάται το εισόδημα, όσο πιο πολύ κατεβάζει το επίπεδο τόσο πιο διαφημιστικό κέρδος έχει. Επενδύουν στο παθητικό κοινό, αυτό που θα δει μια διαφήμιση και θα τρέξει να αγοράσει το προϊόν χωρίς να το σκεφτεί πολύ. Είναι απλά τα πράγματα. Βεβαίως και γίνονται κάποιες αξιόλογες δουλειές. Ευτυχώς υπάρχουν εξαιρετικοί συγγραφείς, σκηνοθέτες και ηθοποιοί που προσπαθούν. Πάντα θα υπάρχουν, αλλά είναι η εξαίρεση της πραγματικότητας.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στην σκηνή ή πίσω από την κάμερα;

Οι εμπειρίες, οι δύσκολες και προβληματικές, είναι τα υλικά που μας διαμορφώνουν. Αυτό ισχύει και με εμένα. Ποτέ όμως δεν κοιτάω πίσω. Το παρελθόν είναι για εμένα ένα εργαλείο γνώσης και εκπαίδευσης. Δεν στέκομαι όμως στο χθες. Να σκεφτείτε δεν μαζεύω φωτογραφίες από κάθε δουλειά, δεν έχω αρχείο. Αυτά που με ενδιαφέρουν είναι το παρόν και το μέλλον.

Ποια είναι τα σχέδια και οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Όταν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες να συνεχιστεί η παράσταση «Βαβυλωνία», είχαμε προλάβει να παίξουμε μόνο τέσσερις φορές. Αυτή είναι η προτεραιότητα. Η παύση αυτή να μας δώσει την ευκαιρία στις νέες πρόβες που θα κάνουμε να διορθώσουμε κάποια λάθη πιθανά και ατέλειες, που δεν προλάβαμε. Σε ένα έργο τέχνης όσο ασχολείσαι τόσο βελτιώνεται.

Από εκεί και πέρα έχω πολλά πράγματα στο μυαλό μου, μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να πάρουν υλική υπόσταση και να μπορέσω να τα μοιραστώ με τον κόσμο.  

Από την παράσταση "Βαβυλωνία"

Κλείνοντας ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Υγεία και δημιουργία! Να θυμάστε, η δημιουργία δίνει χαρά!