Βαγγέλης Λάσκαρης: "Το θέατρο είναι η καλύτερη επένδυση, σίγουρη και εγγυημένη απόδοση."

Credits για την φωτογραφία Αναστασία Γιαννάκη (στο fb wrovg anastasia) 

Θα θέλατε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς, ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας; Πως προέκυψε το θέατρο και η σκηνοθεσία στην ζωή σας;

Είμαι ο Βαγγέλης κάνω θέατρο κι αναρωτιέμαι αν είμαι καλά. Το θέατρο υπήρχε στη ζωή μου από τα χρόνια του σχολείου. Κάτι γινόταν εκείνη την εποχή κι όλα τα σχολεία στο Ίλιον που μεγάλωσα είχαν θεατρικές ομάδες και ανταγωνίζονταν μεταξύ τους, ένας χαμός. Άρα κάπως νιώθω πως από ένα σημείο και μετά δεν σταμάτησε ποτέ να είναι στη ζωή μου το θέατρο. Μάλλον έγινε η ζωή μου. Η σκηνοθεσία προέκυψε γιατί κάπως ένιωσα πως σε αυτό έχω κλίση, αυτό μου άρεσε να κάνω κι ένιωθα καλός. Δεν κουράζομαι, για κάποιο λόγο μπορώ, θέλω κι αντέχω να δουλεύω και να υπάρχω στο θέατρο 24 ώρες την ημέρα.

Κάνετε ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν και θυμηθείτε την πρώτη σας
επαφή με τον χώρο του θεάτρου. Τι ήταν αυτό που σας προξένησε την μεγαλύτερη εντύπωση;

Διαβάζω συνεντεύξεις συναδέλφων και πάντα σε αυτή την ερώτηση αναρωτιόμουν τι θα απαντούσα αν μου την έκαναν. Λένε συνήθως είδα εκείνον ή εκείνη, την τάδε παράσταση και μαγεύτηκα. Δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα ποια ήταν η πρώτη παράσταση που είδα. Μάλλον κάποια επιθεώρηση φαντάζομαι. Γινόταν χαλασμός τότε με τον Χάρρυ Κλινν την δεκαετία του 80. Μ άρεσε και η πολιτική και τους ήξερα από παιδί όσους πρωταγωνιστούσαν τότε στην πολιτική σκηνή. Θυμάμαι στο σπίτι πάντα υπήρχε εφημερίδα και διάβαζα. Τα αθλητικά πρώτα μην λέμε ψέματα. Την ξεκινούσα από το τέλος και όταν τελείωνα διάβαζα τα πολιτικά. Τα παιδιά στις λαϊκές συνοικίες σε αυτόν τον οργασμό από τις θεατρικές ομάδες που σας περιέγραψα μάλλον περισσότερο παίζαμε πάρα βλέπαμε θέατρο. Τρελό αλλά και τραγικό ταυτόχρονα αν σκεφτείς το ότι σχεδόν ποτέ δεν έκανε κάτι η πολιτεία. Η διείσδυση των τεχνών στον εκπαιδευτικό και κοινωνικό ιστό πάντα ήταν ισχνή. Αυτό που μου έκανε εντύπωση για να ξαναγυρίσω στην ερώτηση είναι η κοινωνικότητα που αναπτύσσονταν μεταξύ των ανθρώπων μέσα στις ομάδες.

Ως καλλιτέχνης, τι άλλο είδους τέχνης θα μπορούσατε να πείτε ότι σας συγκινεί και για ποιο λόγο;

Δύσκολη ερώτηση. Θα σου πω το τραγούδι. Ο μπαμπάς ήταν μουσικός, κιθάρα τραγούδι σε μικρές ταβέρνες και μπουάτ. Πάντα με συγκινούσε αυτή η ατμόσφαιρα που δημιουργούνταν εκεί μέσα ,σε αυτούς τους μικρούς χώρους. Όλοι μαζί, να γίνονται μια παρέα και να τραγουδάνε χωρίς μικρόφωνα πίνοντας κρασί χύμα στα χαμηλά ποτήρια. Ίσως από εκεί προέκυψε και η αγάπη μου και η άνεση μου να δουλεύω σε μικρούς χώρους.

Αυτό τον καιρό που σας βρίσκουμε;

Στο θέατρο Vault. Εκεί που βρίσκομαι σταθερά εδώ και 10 χρόνια. Σκηνοθετώ το έργο της Κικής Μαυρίδου « Η μάνα αυτουνού...». Είναι ένας μονόλογος που ερμηνεύει η Ράνια Σχίζα και αφορά την μητέρα του συγγραφέα Κώστα Ταχτσή. Περήφανος για αυτή τη δουλειά. Σαν να έγινε μια συνωμοσία και βρέθηκαν όλοι οι συντελεστές σε μια μαγική στιγμή.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε κατά την διάρκεια μιας παράστασης;

Θυμάμαι στο Συγγραφέα του Τιμ Κράουτς, ο ηθοποιός Άρης Κυπριανού ήταν μέσα στο κοινό και συνομιλούσε με τους θεατές. Έτσι όριζαν οι συνθήκες του έργου. Ο ρόλος του ήταν να είναι κι αυτός ένας από τους θεατές. Μια μέρα στο κοινό ήταν ένα ζευγάρι Βρετανών και για να τους βοηθήσει να καταλάβουν καλύτερα το έργο έπαιξε όλη τη παράσταση στα ελληνικά και τα αγγλικά. Έλεγε όλες τις ατάκες του στα ελληνικά και μετά τους μετέφραζε στα αγγλικά. Για 2 ώρες. Αδιανόητος.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Η καλύτερη επένδυση. Σίγουρη και εγγυημένη απόδοση.

Ποια είναι τα σχέδια και ποιες οι επιθυμίες σας για το μέλλον;

Να είναι η επόμενη παράσταση καλύτερη, σωστότερη και ωριμότερη από αυτή που κάνουμε τώρα. Να συνεχίσω να δουλεύω με ωραίους ανθρώπους. Να εισχωρήσει ο πολιτισμός - με την ευρύτερη έννοια -στις ζωές μας βαθύτερα, ουσιαστικότερα για να προχωρήσουμε και να προχωρήσουμε σε μια αλλαγή που έχει μεγάλη ανάγκη η κοινωνία.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Αντισταθείτε στην ασχήμια.