Αγγελική Κωστάκη: "Tο προσφέρειν, ανήκει στους νόμους της φυσικής. Όπου καλή δράση, καλή αντίδραση. "

Γνωρίστε μας τον εαυτό σας.

Είμαι κάτι τόσο κοινό, όσο κι εντελώς μοναδικό. Όπως όλοι μας. Είμαι μια γυναίκα που τόσα χρόνια προσπαθεί να ωριμάσει μέσα σε μια ανώριμη κοινωνία. Όταν, μικρή ακόμα, κατάλαβα πως θα ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να γίνω όπως θα με θέλανε οι άλλοι, θυμάμαι, σε μια στιγμή απόγνωσης να στρέφω το βλέμμα μου προς τον ουρανό. Δεν ξέρω τι περίμενα να βρω εκεί. Ίσως να έψαχνα τον θεό. Μακάρι να έβρισκα τον θεό... είχα τόσα πολλά να τον ρωτήσω. Αντ' αυτού όμως είδα εννιά γυναίκες να χορεύουν και να τραγουδάνε ανέμελες μεσ' τα γαλαζοποίκιλτα πέπλα του ουράνιου θόλου. «Κοίτα..» είπα στον εαυτό μου. «Να έτσι θα ήθελα να ζω όπως αυτές. Να είμαι σαν αυτές. Να παίζω μουσικά όργανα, να τραγουδάω, να κάνω θέατρο, να χορεύω, να γράφω στίχους, κείμενα. Οι εννέα μούσες διαισθάνθηκαν την επιθυμία μου. «Αν έρθεις μαζί μας, ίσως έπειτα ξεχάσεις μια για πάντα τον αληθινό κόσμο..» μου είπαν τραγουδώντας. «Και πως καταλαβαίνεις ποιος κόσμος είναι αληθινός;» τις ρώτησα. Τότε μία από αυτές, κάποια με το όνομα Ευτέρπη, με πλησίασε και μου έκανε δώρο ένα μουσικό κουτί με χίλιες νότες. «Κάθε φορά που θες να μάθεις αν κάτι είναι αληθινό, δεν έχεις παρά να αγγίζεις αυτό το κουτί. Αυτό ξέρει!» Από τότε ζω μαζί με το μουσικό μου κουτί. Πολλές φορές η συνύπαρξη μαζί του είναι δύσκολη. Το να σου ανήκει κάτι, το οποίο υποδεικνύει το ψέμα, είναι επίπονο. Παρόλα αυτά είναι δώρο και τα δώρα δεν επιστρέφονται.

Που σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Μέσα σε θέατρα, αλλά και σε σχολεία, παρέα με την Μούσα της υποκριτικής. Στην Ανώτερη Δραματική σχολή «Ανδρέας Βουτσινάς» να αποκαλύπτω τα μυστικά της Ευτέρπης σε ερασιτέχνες ηθοποιούς αλλά και σε συναυλιακούς χώρους και bars με την trip-hop μπάντα μου, τους Freakquencies. Όταν το μουσικό μου κουτί γίνεται αφόρητο από τα ψέματα που συνεχώς μου αποκαλύπτει, το αφήνω για λίγο στην άκρη, και ξεκινώ να ζωγραφίζω λέξεις στο χαρτί. Ξαφνικά οι χίλιες νότες μετατρέπονται σε άπειρες λέξεις. Κάποιες από αυτές ταίριαξαν κι έγιναν βιβλίο. Το πρώτο μου. «Λίλιθ- Από την Αρχή του Κόσμου». Ένα βιβλίο που μιλάει για μια γυναίκα σαν και εμένα. Μια γυναίκα που αγαπάει την ελευθερία και μισεί το ψέμα.

Μιλήστε για το έργο.Ποιο είναι το κύριο μήνυμα του έργου;

Το μήνυμα του έργου, κατά την γνώμη μου έχει να κάνει με το πολύ γνωστό σε όλους μας. «Αγαπάτε αλλήλους». Η με άλλα λόγια «Σκεφτείτε αλλήλους.» η «Νοιαστείτε αλλήλους». Σ΄αυτή την δύσκολη εποχή που διανύουμε το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας είναι πλέον το πιο σύνηθες. Η οικονομική κρίση, κάποιες αντιδημοκρατικές συμπεριφορές που τείνουν να επικρατήσουν, η προσκόλληση μας στην οθόνη, όλα αυτά κι άλλα πολλά μας έχουν οδηγήσει στην πλήρη αποξένωση με τον συνάνθρωπο. Και δεν φταίει μόνο το ότι έχουμε κλειστεί στον εαυτό μας. Φταίει επίσης το ότι έχουμε σταματήσει πια να παρατηρούμε γύρω μας, να παρατηρούμε τους άλλους. Ξέρω πως μερικοί από εμάς αποφεύγουμε το τελευταίο επί τούτου. Καθημερινά μας βαραίνουν τόσα προβλήματα που νιώθουμε πως δεν μπορούμε να επιβαρυνθούμε παραπάνω, ακούγοντας τα προβλήματα των άλλων. Πόσο μάλλον να τους βοηθήσουμε. Αν όμως τελικά βοηθώντας, βοηθηθούμε; Tο προσφέρειν, ανήκει στους νόμους της φυσικής. Όπου δράση, αντίδραση. Όπου καλή δράση, καλή αντίδραση. Είναι τόσο απλό!

Γνωρίστε μας τους ήρωες σας;

Εγώ στο έργο, όπως και στην πραγματική μου ζωή δεν είμαι ένας ήρωας αλλά πολλοί. Ευτυχώς μετά τον Νίτσε οι multi-personalities δεν καταγράφονται ως σχιζοφρενείς. Εκτός κι αν ο μέγας φιλόσοφος σφάλει. (υποχθόνιο γέλιο της συγγραφέως). Είμαι λοιπόν ένα από τα παιδάκια της φαμίλιας, γύρω στα εννιά, μία γεροντοκόρη της φιλοπτώχου γύρω στα εξήντα εννιά, μια skinny χαζοβιόλα καμαριέρα, ένα στρουμπουλούτσικο φετινό πνεύμα που μοιάζει με ένα μεγάλο Έλληνα συνθέτη, ο νεκρός Μάρλευ και ο ζωντανός Φέσγουικ. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στον χαρακτήρα του καθενός. Μπορεί να επηρεαστώ ανεπανόρθωτα και να σκοτώσω άθελα μου τον αυθορμητισμό τους. Γιατί όλοι οι παραπάνω ήρωες για μένα είναι υπαρκτοί, ζωντανοί κι όπως καταλαβαίνετε αναλόγως την μέρα παρουσιάζουν κάποιες μεταβολές στον χαρακτήρα τους.

Τα Χριστούγεννα και τα παραμύθια είναι για τα παιδιά ή και για τους μεγάλους;

Χριστούγεννα; Παραμύθια; Μικροί; Μεγάλοι; Κάθε μέρα είναι ένα Χριστουγεννιάτικο παραμύθι για τα μεγάλα παιδιά και τους μικρούς μεγάλους.

Πιστεύετε ότι ο κόσμος επιλέγει το θέατρο σαν μέσω διασκέδασης και επιμόρφωσης;

Να και οι δύσκολες ερωτήσεις... Φαντάζομαι πως δεν σας αρκεί ένα απλό όχι, έτσι δεν είναι; Θα θέλετε ίσως να σας πω γιατί θεωρώ πως συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι απλή. Δεν μας μιλάνε για θέατρο όταν είμαστε παιδιά. Κανείς δε μας το συστήνει στα τρυφερά χρόνια της παιδικής μας ηλικίας, ούτε έπειτα στα τρικυμιώδη χρόνια της εφηβείας. Τουλάχιστον αυτό συνέβη σε μένα. Στο σχολείο οτιδήποτε αφορούσε στο θέατρο παρέμενε σε ένα θεωρητικό επιμορφωτικό επίπεδο. Αρχαία Τραγωδία και χασμουρητά στα πίσω θρανία. Όλοι οι μαθητές το φανταζόμασταν σαν κάτι πεθαμένο, ακαταλαβίστικο και βαρετό μέχρι θανάτου. Κι οι γονείς μας, που φοίτησαν στα ίδια σχολεία δεν είχαν χρόνο να πειραματιστούν στον τομέα της ψυχαγωγίας - επιμόρφωσης των παιδιών τους. «Ότι δεν γνωρίζω, δε το πλησιάζω. Που καιρός για πειραματισμούς. Αν τελικά δεν μ' αρέσει πεταμένος χρόνος και λεφτά.» Κανείς όμως δεν σκέφτεται τι θα συμβεί αν τελικά του αρέσει. Αν μια απλή και μόνο παράσταση του αλλάξει ολόκληρη την ζωή του. Ναι το θέατρο, έχει αυτή την δύναμη!

Κλείνοντας, ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Εγώ προσωπικά δεν είμαι άνθρωπος των Χριστουγέννων. Όχι γιατί δεν πιστεύω στην θεία γέννηση του θεανθρώπου, την οποία παρεμπιπτόντως, την βρίσκω άκρως συμβολική, επηρεασμένη ημερολογιακά από παλαιότερους παγανιστικούς εορτασμούς, αλλά γιατί δυστυχώς οι γιορτές, από ότι βλέπω, έχουν καταντήσει να εξυπηρετούν μοναχά εμπορικά συμφέροντα. Προς θεού δεν έχω σκοπό να επιτεθώ στους μαγαζάτορες. Τουναντίον αυτές τις άγιες μέρες τους εύχομαι από καρδιάς κέρδη πολλά και ευημερία. Όμως οι γιορτές δεν είναι μόνο φαγητό, δώρα και ψυχαγωγία. Η μήπως τελικά είναι? Ένα πιάτο ζεστό φαΐ στον άπορο της γειτονιάς, χειροποίητα στολίδια για το δέντρο και δώρα που φτιάχνει όλη μαζί η οικογένεια, μια επίσκεψη στην ηλικιωμένη γειτόνισσα που κάνει μόνη της γιορτές. Λέξεις αγάπης σε ένα σχισμένο κομμάτι χαρτί.

Καλά Χριστούγεννα φίλοι...