Ανδρέας Γιαννακούλας: "Πηγαίνω στο θέατρο για να θεραπευτώ, όχι για να διασκεδάσω."

Μιλήστε μας για το πότε και πώς αρχίσατε την επαφή σας με την υποκριτική.

Η πρώτη επαφή ήταν στο δημοτικό σχολείο της Κηρινθου, στα πλαίσια της διδασκαλίας, όπου παρουσιάζαμε δύο φορές τον χρόνο, αν θυμάμαι καλα, κάποιες παραστάσεις.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Βρίσκομαι μεταξύ Αθήνας και Βόρειας Εύβοιας. Είμαι με το ένα πόδι εκεί και με το άλλο εδώ. Με το ένα πόδι στο παρελθόν και με το άλλο στο μέλλον .

Μπορείτε να με βρείτε στις αλάνες του χωριού μου να παίζω ποδόσφαιρο ή σε καλλιτεχνικούς χώρους και θέατρα στην Αθήνα. Περισσότερες πληροφορίες θα βρει κάποιος στους προσωπικούς μου λογαριασμούς στα σοσιαλ.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Δεν ξέρω, πρέπει να ρωτήσουμε ίσως έναν κοινωνιολόγο ή έναν ψυχολόγο. Πρώτα από όλα πρέπει να απαντήσω εγώ μέσα μου το ερώτημα γιατί επέλεξα αυτόν χώρο. Δεν το έχω κάνει.

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Aν έχει πάει καλά η παράσταση σίγουρα νιώθεις μια ικανοποίηση, αλλά στο τέλος πάλι μόνοι μας μένουμε.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Το μόνο που μου έρχεται αυτή τη στιγμή είναι οι κρίσεις πανικού που είχα πάθει επί σκηνής. Το τι έζησα εκείνες τις περιόδους αφήστε το καλύτερα.. 

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Εγώ πηγαίνω στο θέατρο για να θεραπευτώ, όχι για να διασκεδάσω. Τώρα ειδικά ακόμη περισσότερος κόσμος στρέφεται στο θέατρο γιατί το έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη να βρεθούμε, να εναρμονιστούμε, να αισθανθούμε, να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά, να συγκινηθούμε, να ζωντανέψουμε, να αναπνεύσουμε πιο ελεύθερα, πιο βαθιά, να έρθουμε αντιμέτωποι με τους δαίμονες μας, να τους αποδεχτούμε, να τους παραδεχτούμε και να τους αντιμετωπίσουμε, να τους υπερβούμε, να έρθουν στο φως τα σκοτεινά στοιχεία, να σκεφτούμε ελεύθερα, να ξεφύγουμε για λίγο από το ψέμα , το γκρίζο της καθημερινότητας, και να εισέλθουμε στην αλήθεια του θεάτρου, να έρθουμε πιο κοντά στην δική μας αλήθεια και στου άλλου, να μαγευτούμε, να συμφιλιωθουμε με τον εαυτό μας, να συνδιαλέξουμε με την καρδιά μας, με το συναίσθημα, με το συκώτι, και το στομάχι μας, με το πάγκρεαςκαι με τις σκέψειςμας, ακόμα και να συγκρουστούμε με ότι θεωρούσαμε δεδομένο, σταθερό κι αμετάβλητο,να συνέλθουμε στη φυσικότητα μας. Όλοι το έχουμε ανάγκη το θέατρο απλώς κάποιοι ίσως να μην γνωρίζουν..

Ποιον ρόλο ονειρεύεστε κάποια μέρα να ερμηνεύσετε στο θέατρο;

Δεν ονειρεύομαι να ερμηνεύω κάποιο ρόλο. Ονειρεύομαι να συνεργάζομαι με ανθρώπους που θαυμάζω. 

Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ειρήνη μέσα μας!