Απόστολος Τζίκας: "Δεν νοείται καλλιτέχνης δίχως ανθρωπιά."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φως», για εσάς ποια είναι η πραγματική έννοια του ηθοποιού;

Το να είσαι ηθοποιός είναι μια ατέρμονη διαδικασία εξέτασης του πού βρίσκεσαι στη ζωή. Μια συνεχής εσωτερική αναζήτηση, γνώση και πάνω από όλα ήθος! Στα δικά μου τα μάτια δεν νοείται καλλιτέχνης δίχως ανθρωπιά.

Είναι εύκολο ή δύσκολο το επάγγελμα του ηθοποιού στις μέρες μας;

Θα ήταν πολύ άδικο να απαντήσω για δυσκολίες εφόσον ακόμα βρίσκομαι στην αρχή μου, η οποία από μόνη της είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος αλλά ταυτόχρονα δύσκολη. Αλλά στην τελική τι είναι εύκολο και δύσκολο για τον καθένα μας; Έχει ουσία να είναι κάτι "εύκολο"; Μήπως όταν για κάτι μοχθείς και το αγαπάς πραγματικά να αξίζει τον κόπο σου και τον χρόνο σου με τις όσες -σε ανθρώπινα πλαίσια- δυσκολίες; 

Όλο και πιο πολλοί νέοι άνθρωποι ακολουθούν τον δρόμο της υποκριτικής, ποια πιστεύετε πως είναι τα κίνητρα αυτής της κίνησης;

Μα αυτό δεν είναι υπέροχο; Η νέα γενιά να βρίσκει κίνητρα στο θέατρο; Αυτό είναι εξαιρετικά αισιόδοξο! Θα απαντήσω σε αυτή την ερώτηση με μία ατάκα μιας αγαπημένης μου ταινίας. "...Η ιατρική, η νομική, οι επιχειρήσεις, η μηχανική, αυτές είναι ευγενείς επιδιώξεις και απαραίτητες για τη διατήρηση της ζωής. Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός, η αγάπη, είναι αυτά για τα οποία μένουμε ζωντανοί." Μα δεν είναι αυτό από μόνο του το τέλειο κίνητρο;

Αυτό τον καιρό που σας βρίσκουμε;

Αυτό τον καιρό θα μας βρείτε στο Θέατρο Άβατον, στην παράσταση "Μικρές Ιστορίες Φόνων" του Παναγιώτη Μπρατάκου, κάθε Παρασκευή. Φρέσκα πρόσωπα, νέες ιδέες και δυστυχώς διαχρονικές ιστορίες.

Ποιος από τους ρόλους που έχετε ερμηνεύσει μέχρι σήμερα ήταν ποιο κοντά στον χαρακτήρα σας και για ποιον δουλέψατε πιο πολύ υποκριτικά και ψυχικά;

Από την σχολή και μέχρι τώρα δεν έχει τύχει να δουλέψω πάνω σε κάποιον χαρακτήρα που να είναι ας πούμε κοντά σε εμένα, ανεξάρτητα από αυτό όμως πάντα χρησιμοποιούμε "υλικά" από εμάς, μικρές πινελιές η και πιο πολύ. Σε όλους τους χαρακτήρες δουλεύεις με τον ψυχισμό σου και ψάχνεις τον εσωτερικό κόσμο του. Στις "Μικρές Ιστορίες Φόνων" φέτος ο χαρακτήρας που δουλεύω είναι αρκετά μακριά από εμένα και πολύ απαιτητικός.

Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει ή σας προκαλεί ανασφάλεια πάνωστην σκηνή;

Το χρέος που έχεις απέναντι στον εαυτό σου και στο κοινό. Είναι ο πιο δημιουργικός φόβος που θα μπορούσα να έχω.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε κατά την διάρκεια μιας παράστασης;

Δεν μου έχει τύχει κάτι περίεργο ή ακραίο μέχρι στιγμής. Ίσως μπορώ να μοιραστώ μια πολύ όμορφη εμπειρία πριν αρκετά χρόνια. Ήταν μια χριστουγεννιάτικη θεατρική παράσταση η οποία στεγάστηκε εθελοντικά σε νοσοκομεία στις παιδικές ογκολογικές μονάδες και στις ψυχιατρικές. Το βλέμμα και η δύναμη αυτών των παιδιών έχει χαραχτεί βαθειά μέσα στην ψυχή μου. Ήταν ένα μάθημα ζωής που δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσο πολιτισμού και διασκέδασης;

Καθώς η χώρα διανύει μια μεταβατική περίοδο νιώθω ότι, έστω και ακούσια, η επιλογή κάποιου να πληρώσει για να δει μια καλή παράσταση είναι μία άκρως πολιτική πράξη. Μία θεατρική παράσταση δεν είναι απλώς ένας τρόπος να ξεφύγει ο θεατής από τη καθημερινότητά του. Το καλό θέατρο είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που το αναζητά μια μειοψηφική μεν, αλλά σημαντική ομάδα ανθρώπων, η οποία θέλει να αποφύγει τη νάρκωση των ημερών - μια νάρκωση στην οποία καταφεύγουν πολλοί άλλοι για να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Και πιστεύω πως εν καιρούς κρίσης αυτή η ανάγκη για καλό θέατρο διογκώνεται περισσότερο. Ο κόσμος και μόνο ο κόσμος θα είναι σύμμαχος του θεάτρου!

Ποια είναι τα σχέδια και ποιες οι επιθυμίες σας για το μέλλον;

Όταν κάνω σχέδια κάποιος από πάνω μου γελάει, η μοναδική μικρή μου επιθυμία μου είναι πολύ απλή, να είμαι υγιής και ευτυχισμένος. Ώστε να έχω την δυνατότητα να μοχθώ και να εργάζομαι για αυτά που αγαπώ.

Κλείνοντας,ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Εύχομαι σε αυτό τον κόσμο που θα μεγαλώσω εγώ και κάποια στιγμή τα παιδιά μου, η αγάπη , τα όνειρα μας και ο ρομαντισμός να μην είναι στο περιθώριο και να τα ξαναθυμηθούμε...