Ελένη Τζιώγα: "Η ίδια η ζωή με την εξαίσια ποικιλομορφία της μου έδωσε το υλικό, που μετουσιώθηκε σε λέξεις."

Ποια τα ερεθίσματα που σας οδήγησαν να εκφραστείτε με τον γραπτό λόγο;

Η ίδια η ζωή με την εξαίσια ποικιλομορφία της μου έδωσε το υλικό, που μετουσιώθηκε σε λέξεις και στη συνέχεια, πήρε το σχήμα και μορφή του γραπτού λόγου.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στην ζωή σας το οποίο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με την γραφή;

Όχι πρόσωπο, πρόσωπα. Έχω την τύχη και την χαρά να έχω αρκετούς φίλους που ασχολούνται εδώ και χρόνια με την γραφή. Μετά από τα δικά τους συγγραφικά «κεράσματα» και τις επίμονες παραινέσεις τους, τελικά μετά από μακρόχρονη πεισματική άρνηση, υπέκυψα στην πεθυμιά και τον καημό των λέξεων.

Τι σημαίνει για σας έμπνευση;

Έμπνευση σημαίνει ευαίσθητες και δεκτικές κεραίες απέναντι σε καθημερινές στιγμές, μικρές ή μεγαλειώδεις, κάτι που χάϊδεψε τα μάτια σου, η μοσχοβολιά των καλοκαιρινών λουλουδιών, η παράξενη ατμόσφαιρα κάποιες νύχτες, γεγονότα που συνάντησες, λέξεις που βρήκες ή σε βρήκαν, χειρονομίες που σε σημάδεψαν και σε μάτωσαν, οι αγωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Έμπνευση δηλαδή αποτελούν οι αισθήσεις μου.

Ασχολείστε με την ποίηση. Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Είναι δύσκολο να δώσει κανείς ένα συγκεκριμένο ορισμό τι σημαίνει ποίηση. Είναι ένας λυρικός ή ιδιάζων λόγος, με τον οποίο αποτυπώνει ο ποιητής τους στοχασμούς του, ανασυνθέτει μνήμες, αυτοβιογραφείται, εκφράζει συναισθήματα. Με αυτήν την έννοια η λέξη είναι το όχημα για το εγκεφαλικό και ψυχικό ταυτόχρονα, αποτύπωμά του.

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει την γραφή σας;

Ναι, είναι ο κατακερματισμός, η διάσπαση της προσοχής και της ενέργειάς μου, σε πολλές «γήινες», καθημερινές ασχολίες και το χαρακτηριστικό της υπερβολικής θα έλεγα, επιθυμίας για κοινωνική συναναστροφή με τους ανθρώπους. Η ποίηση θέλει ησυχία, να κοπάσουν οι έξωθεν θόρυβοι για να ακουστούν οι εσωτερικοί ήχοι που είναι πολύ εγωιστές, περήφανοι ή και ιδιότροποι, για να συνυπάρξουν και να συγχρωτισθούν με κάτι άλλο έξω από τον ίδιο τους τον εαυτό. Σ΄αυτό το πρόβλημα βοήθησε πάρα πολύ θετικά η περίοδος της καραντίνας που επέβαλε την απαιτούμενη απομόνωση, που είχε σαν αποτέλεσμα, με εργαλείο την μαγεία των λέξεων, την χαρτογράφηση ενός άλλου εσωτερικού, μυστικού κόσμου.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη ;

Δεν έχω μηνύματα να περάσω στον αναγνώστη. Εκτός από κάποια πολύ προφανή είναι πολύ δύσκολο και δυσδιάκριτο πολλές φορές, αυτό που «θέλει να πει ο ποιητής». Διακαής μου πόθος είναι να γοητευτεί κανείς διαβάζοντας τα ποιήματά μου, να αγγίξουν την ψυχή του και στην συνέχεια ο αναγνώστης με την σειρά του, να κάνει την δική του ανάλυση κι ερμηνεία.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Είναι μία φράση από ένα ποίημα του Πέρση ποιητή Τζελαλεντίν Ρουμί: «Σε έναν τόπο πέρα από το καλό και το κακό, θα σε συναντήσω». 

Κλείνοντας θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες μας μέσα από ένα σας ποίημα;

Oι εποχές που ζούμε είναι ιδιαίτερα σκληρές, πιεστικές και δύσκολες. Το ανθρώπινο πνεύμα και η ζωή η ίδια, συνθλίβονται καθημερινά μέσα σ΄αυτή την δυστοπία. Το δύσκολο και το ζητούμενο είναι, ο άνθρωπος να μην χάσει την πολύτιμη ανθρωπιά του. Γιαυτό θα αναφερθώ σε ένα απόσπασμα από το ποίημά μου, Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΗ.

Ο καθρέφτης μας λέει την αλήθεια για το είδωλό μας και πολλές φορές μπορεί να είναι πικρή ή άβολη, αλλά απαραίτητη για να επαναπροσδιοριζόμαστε, στοχεύοντας σ΄ένα ευγενικό, ιδεώδες αποτύπωμα στην ζωή. «Κοιτάζω με αγωνιώδη φόβο στον μεγάλο, λείο, στιλπνό καθρέφτη, μήπως αντί για τ΄ανθρώπινο, αντικρύσω το κρύο πρόσωπο της φιδομαλούσας μέδουσας. Με βλέμμα εξονυχιστικό - γιατί η ψυχή από τα μάτια πιάνεται - σημάδια ψάχνω, μήπως με των καιρών το αμείλικτο πέρασμα, υπέκυψα κι εγώ, σαν οι πολλοί, στην νομοτελειακή καθώς φαίνεται, συγκλίνουσα ομοιότητα της άγριας αγέλης.»