Φαίδρα Δρούκα: "Το θέατρο είναι το καλύτερο καταφύγιο για τον νου και την ψυχή."

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Φαίδρα μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Φιλότιμη, ανυπόμονη, τρυφερή, δίκαιη, αντιφατική.

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Συμφωνώ απόλυτα, είναι το φως! Πιστεύω γενικά ότι το φως είναι ο δρόμος πολλών πραγμάτων. Επίσης, έχει μια δύναμη αυτό το φως την οποία πάντα έχουμε ανάγκη. Μπορεί κατά καιρούς να υπάρξουν σκουπιδάκια, που μπορεί να το βρωμίσουν (το φως), κάποιοι πιστεύουν ότι έχουμε ανάγκη και το σκοτάδι. Όμως για μένα πάντα πρέπει να είναι το ζητούμενο ότι πιο καθαρό και φωτεινό! Πολλές φορές καλύπτει αυτό το φως ένα πιο σκοτεινό πέπλο, για να δημιουργήσει ένα μυστήριο και μια μαγεία, κάτι το οποίο πιστεύω δεν χρειάζεται. Απλά μας περνούν πολλές φορές κάποια ανούσια μηνύματα, τα οποία καλούμαστε να τα οικειοποιηθούμε. Όπως και για τον έρωτα. Μας λένε ότι πρέπει να πονέσεις και να ματώσεις από τον έρωτα. Δεν είναι έτσι. Είναι μια άποψη δοσμένη από ανθρώπους με συμπλέγματα. Η κανονική πλευρά του έρωτα πρέπει να είναι γεμάτη με χρώματα και φως, να εκδηλώνεις τον καλύτερο εαυτό σου.

Το φετινό καλοκαίρι θα σας δούμε στην θεατρική παράσταση «Το υπέροχό μου διαζύγιο», μιλήστε μας για το έργο και γνωρίστε μας την ηρωίδα σας.

Έχουμε περάσει τόσα πολλά με αυτή την ηρωίδα. Είναι μια γυναίκα γύρω στα πενήντα, η οποία παντρεύτηκε νωρίς. Ήταν διακοσμήτρια αλλά δεν πρόλαβε να εξελίξει και να εργαστεί πάνω σε αυτό. Έχει ένα παιδί, μια κόρη. Είναι πολύ συνηθισμένο μια γυναίκα να κάνει πίσω στα επαγγελματικά και προσωπικά της όνειρα για την οικογένεια. Κάποια στιγμή ο άντρας της της ανακοινώνει ότι ερωτεύτηκε μια νεότερή της κοπέλα και θέλει να χωρίσουν. Δυστυχώς, ακόμα μία συνηθισμένη κατάσταση. Η κόρη της την παρατάει και εκείνη γιατί έχει τον σύντροφό της και θέλει να ζήσει την ζωή της. Επίσης η κόρη της γνώριζε για την εξωσυζυγική σχέση του πατέρα της. Έτσι ξαφνικά μένει μόνη σε ένα σπίτι, παρέα με έναν σκύλο που της τον φόρτωσαν. Μπορεί να μην ήταν ευτυχισμένη με τον γάμο της, αλλά η συνήθεια είναι πολύ ύπουλη κατάσταση. Δέχεται ένα τεράστιο χαστούκι από την ζωή.

Βλέπουμε κατά την διάρκεια του έργου τα στάδια που βιώνει η ηρωίδα, πως την αντιμετωπίζει η μαμά και ο κύκλο της. Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι στο έργο ερμηνεύω πολλούς ρόλους. Σιγά σιγά την βλέπουμε να μαζεύει τα κομμάτια της, να δουλεύει και ενώ δεν είναι το οποίο επιδιώκει να ερωτεύεται ξανά. Το τέλος έχει ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα.

Το έργο μιλάει για το μέγεθος που μπορεί να φτάσει η μοναξιά του ανθρώπου, έχει πολλά ρεαλιστικά στοιχεία και για αυτό πιστεύω ότι αγγίζει τους θεατές.

Μετά την περίοδο του lockdown πολλά ζευγάρια έχουν ρίξει τίτλους τέλους στις σχέσεις και τους γάμους τους. Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;

Δυστυχώς, πιστεύω ότι είναι επίκαιρη η παράστασή μας. Νόμιζα ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, που έφερε μαζί της αυτή κατάσταση, τα διαζύγια θα ήταν λιγότερα. Μετά λύπης μου μαθαίνω ότι υπάρχει μια σταθερή αύξηση. Η απομόνωση έφερε μια μεγάλη αναστάτωση στις ανθρώπινες σχέσεις. Το κλείσιμο στο σπίτι ανέδειξε όσα η ρουτίνα της καθημερινότητας έκρυβε κάτω από το χαλί η δεν προλάβαινες να αναλύσεις.

Η πανδημία έπληξε ολέθρια τον χώρο σας, πώς βλέπεται το μέλλον του θεάτρου;

Το θέατρο πάντα θα επιβιώνει ότι και να γίνει. Ο κόσμος στερήθηκε την διασκέδαση, την ψυχαγωγία και την επικοινωνία μέσα σε αυτή την περίεργη κατάσταση. Το θέατρο συνδυάζει αυτές τις τρεις ανάγκες και είναι το καλύτερο καταφύγιο για τον νου και την ψυχή. Είναι κάτι που ο κόσμος το στερήθηκε και τώρα μπορεί να το γευτεί ξανά!

Έχει ανοίξει «ένας ασκός του Αιόλου» στον χώρο σας με καταγγελίες και μηνύσεις για βία και σεξουαλική παρενόχληση. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Λυπάμαι πάρα πολύ όταν συμβαίνει μια τέτοια κατάσταση σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Καλά κάνει ο κάθε ένας και μιλάει και δεν καταπίνει όλα αυτά που τον πονάνε. Ενώ είναι μια δυσάρεστη συνθήκη χάρηκα γιατί βγήκε στο φως. Αυτό ένωσε αρχικά τον χώρο μας. Δυστυχώς, όμως, δεν έμεινε ενωμένος για πολύ καιρό. Με λυπεί πολύ ότι για ένα χρονικό διάστημα υπήρχε μια απαξίωση για τον χώρο μας, ότι είναι ένα κολαστήριο που πας μπροστά μόνο με βρώμικους και ανάρμοστους τρόπους. Δεν είναι έτσι. Αυτό που βγήκε προς τα έξω είναι μια μειοψηφία. Είναι ένας φωτεινός χώρος, που δυστυχώς υπάρχουν και κάποιες σκοτεινές γωνίες. Είναι μια δουλειά, όπως όλες, στην οποία συμβιώνουν διαφορετικές προσωπικότητες. Λυπάμαι, επίσης, γιατί μέσα από αυτό βγήκε μια σοκαριστική, ανθρωποφαγική τάση. Δεν ήξερα πολλές φορές αν με σόκαρε το ίδιο το γεγονός ή τα σχόλια που διάβαζα κάτω από την ανάρτηση του γεγονότος. Λυπάμαι, επίσης, ότι πέρασε ένα μήνυμα ότι όποιος τα κατάφερε σε αυτό τον χώρο δέχτηκε να κάνει βρώμικα πράγματα, θελημένα ή μη. Με λυπεί αυτό για όλους τους ανθρώπους της τέχνης που αγωνίζονται και παλεύουν για αυτή. Προσωπικά βρίσκομαι εικοσιπέντε χρόνια σε αυτό τον χώρο, ξεκινώντας από την ηλικία των δεκαεννέα χρόνων σε έναν σκληρό χώρο και ότι κατάφερα έγινε με πολύ δουλειά, το πάθος μου, τις δυνατότητές μου και το ταλέντο μου, αυτό που έχω.

Εν κατακλείδι πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα από εδώ και πέρα. Μελλοντικά θα σκεφτεί κάποιος πως θα μιλήσει και πως συμπεριφερθεί σε κάποιον συνάδελφο. Αυτονόητα πράγματα, που τώρα θα τους δίνουμε περισσότερη και ουσιαστική σημασία.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Το έργο μας καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ταξιδέψει θεατρικά Ιούλιο και Σεπτέμβριο και από Οκτώβρη θα συνεχίσει στην καινούργια μου στέγη, το Μικρό Άνεσις, που θα παίζεται όλο τον χειμώνα.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε ναστείλετε στους αναγνώστες μας;

Να είμαστε όλοι καλά και να χαρούμε όσο περισσότερο μπορούμε αυτό το καλοκαίρι!