Γιάννης Ίτσιος: "Να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, αυτή για την οποία θα είμαι περήφανος να κοιτάζω στον καθρέφτη."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Επίσης έχει πει απ την «ψυχή ως την ψυχή» <ψυχή ως την ψυχή>. Ίσως ο ηθοποιός είναι αυτή η παιδική ψυχή, παγιδευμένη σε σώμα ενηλίκου, η οποία θα σε πάρει από το χέρι και θα σε οδηγήσει σε αναμνήσεις καλά θαμμένες. Θα σου θυμίσει χρώματα, αρώματα , τον πρώτο σου έρωτα , το πρώτο σου φιλί , απώλειες που προσπαθείς κάθε μέρα να αφήσεις πίσω σου. Είναι ίσως αυτός που θα σε οδηγήσει στα πιο σκοτεινά δωμάτια της ψυχής σου, θα σε αφήσει μόνο σου, μέχρι να ακουστούν τα λόγια του Άμλετ <και τώρα οι δυο μας>, χωρίς όμως να προσπαθεί να σου επιβάλει τίποτα από αυτά, χωρίς κανένα διδακτικό χαρακτήρα. Ίσως τα καταφέρνει όλα αυτά, γιατί και ίδιος περνάει μέσα από τις δικιές του αναμνήσεις κάθε μέρα.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες; Η Τέχνη πώς μπορεί να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Ναι, η τέχνη μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι αλλά, όπως είπα, χωρίς να επιβάλει, χωρίς να προσπαθεί να διδάξει. Οι μέρες τις απομόνωσης είναι ιδανικές για να ξαναπροσδιορίσουμε το ποιοι είμαστε και να επαναπροσδιορίσουμε τι πραγματικά μας είναι αναγκαίο. Όταν είμαστε έτοιμοι η τέχνη θα βρει μια χαραμάδα να φωτίσει και άλλες σκοτεινές μας πλευρές . Πάντα έβρισκε!

Ο χώρος σας έχει πληγεί ολέθρια. Πώς βλέπετε το μέλλον του θεάτρου και ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στα άτομα που παίρνουν αποφάσεις;

Ο τεράστιος Μάνος Χατζίδακις είχε πει «δεν έχουμε Πολιτισμό και η απόδειξη ότι έχουμε Υπουργείο Πολιτισμού» <δεν έχουμε πολιτισμό και η απόδειξη ότι έχουμε υπουργείου πολιτισμού>. Δεν περιμένω απολύτως τίποτα από τα ας το πούμε, αρμόδια όργανα. Εγώ ελπίζω και πιστεύω στα νέα παιδιά που έχουν όνειρα και παλεύουν για αυτά έστω και με λιγοστές ελπίδες. Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμε όλοι μαζί και να παλέψουμε για τα δικαιώματα μας. O καθένας με την ξεχωριστή μοναδική του προσωπικότητα αλλά όλοι μαζί σαν μια γροθιά. Αν θέλουμε πραγματικά να συγκινούμε πρέπει να συν κινηθούμε όλοι μαζί.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Ήμουν στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, στο έργο Nτεον, το οποίο παρουσιαζόταν πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Ανδρονίκης Αβδελιώτη.

Έχει ανοίξει «ένας ασκός του Αιόλου» στον χώρο σας με καταγγελίες και μηνύσεις για βία και σεξουαλική παρενόχληση. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Όταν μιλάμε για παιδοβιασμούς, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βία δεν χωράει καμία συζήτηση. Τελειώστε τους όλους. Απ τον μεγαλύτερο μέχρι τον μικρότερο. Το θέατρο έχει επιβιώσει σε πολύ δύσκολα χρόνια, δεν έχει κανέναν από αυτούς ανάγκη και θα συνεχίσει να επιβιώνει. Πρέπει να ξεριζωθεί και το τελευταίο αγριόχορτο, αν θέλουμε να φυτρώσει κάτι πραγματικά όμορφο.

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πριν την έναρξη μιας παράστασης που συμμετείχα ένας ηθοποιός τσακώθηκε με τον/την σκηνοθέτη και άρχισε να τον/την βρίζει και να τον/την απειλεί. Όταν ξεκίνησε η παράσταση άλλαζε επίτηδες λόγια και έδειχνε με τη γνωστή χειρονομία τα γεννητικά του όργανα στο κοινό. Συσπειρωθήκαμε και τον διώξαμε αμέσως.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, αυτή για την οποία θα είμαι περήφανος να κοιτάζω στον καθρέφτη και μέσα απ την δουλειά μου να μπορέσω να εμπνεύσω ανθρώπους.

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να κυνηγάνε τα όνειρα τους με λύσσα. Τα όνειρα μας είναι η πραγματική μας ταυτότητα . Αλλά ακόμα και να μην τα καταφέρουμε ραντεβού στην οδό ονείρων του Μάνου, να μιλήσουμε για αυτά.