Καλλιόπη Πασιά: "Η συγγραφή είναι μια αποκάλυψη και μια μικρή μεταμόρφωση, του κόσμου και του εαυτού."

Αν σου ζητούσα να μας γνωρίσεις την Καλλιόπη μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα διάλεγες;

Όσο κι αν αγαπώ τις λέξεις,όταν καλούμαι να επιλέξω κάποιες για να μιλήσω για μένα πάντα δυσκολεύομαι. Αν ακριβολογήσω, λοιπόν, και πρέπει να διαλέξω αυστηρά πέντε θα έλεγα: ακόρεστη, αδάμαστη, ανθρώπινη, αληθινή, αλλού.

Πώς και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το μονοπάτι της λογοτεχνίας;

Η εύκολη απάντηση θα ήταν «με διάλεξε αυτό». Και όσο κι αν ακούγεται γραφικό ή κοινότοπο, θα πω ότι είναι αλήθεια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από το πρώτο δώρο του Άη Βασίλη μέχρι την τελευταία επιθυμία που θα έχω –να μπορώ να διαβάζω μέχρι τα βαθιά γεράματα- όλα γύρω μου, έτσι όπως τα έπλαθα εγώ, ήταν και είναι λογοτεχνία. Σαν ένας μονόδρομος, σαν ένα ευτυχές αδιέξοδο. Πάντα δίπλα μου υπήρχε και υπάρχει ένα –τουλάχιστον- βιβλίο κι ένα σημειωματάριο. Για να διαβάζω και να γράφω, και ενίοτε να ζω και λογοτεχνικά.

Μίλησέ μας για το βιβλίο σου; Ποια μηνύματα και συναισθήματα κρύβει;

«Οι ιστορίες της Κ» δεν κρύβουν. Είναι φανερώματα. Μικρά στιγμιότυπα αφήγησης, όπως τις αποκαλώ, που εμπεριέχουν σκέψεις, αισθήσεις, σχέσεις, ερωτηματικά, φόβους κι αγωνίες, διαπιστώσεις, μικρές στιγμές που μοιάζουν να περνούν απαρατήρητες αλλά χαράζουν εντός μας, άλλες στιγμές κορύφωσης ενός «θέλω» ή ενός «ζω» ή του «χάνω».

Όσο έγραφα την «Κ», καθώς διήρκεσε χρόνια η διαδρομή της, περάσαμε παρέα από πολλά μονοπάτια, ποιητικά ή μακράς έκθεσης, σε εκτενέστερες πεζές αφηγήσεις. Όταν ήρθε η στιγμή της να ταξιδέψει μόνη της, ψιθύρισε η μια στην άλλη τα ουσιώδη, αυτά που μας έκαιγαν να αφηγηθούμε και να αποτυπώσουμε, και έτσι κι αφέθηκαν αυτά στη δική τους πλέον διαδρομή. Θυμάμαι κάθε στιγμή την αφορμή της αίσθησης, της έμπνευσης, του βιώματος, της επιθυμίας. Όσο περνάει ο καιρός και λαμβάνω τα ερεθίσματα που γεννήθηκαν σε άλλους ανθρώπους από την ανάγνωσή της, όσο συνομιλεί με όσες/ους τη διαβάζουν, τόσο επιβεβαιώνεται εντός μου το πανανθρώπινο, ότι οι πόθοι και οι απώλειες, τα όνειρα και οι εφιάλτες, το μαζί και το χωρίς, το ναι και το όχι, ακουμπούν σε όλους τους ανθρώπους, την κατάλληλη δική τους στιγμή. Για κάποιον που γράφει δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να του μεταφέρεται από τον αναγνώστη αυτή η σύνδεση, το ότι «το έγραψες έτσι όπως δεν μπορούσα να το πω», «εδώ με εκνεύρισες γιατί ήταν σαν να διαβάζω εμένα/αυτόν/αυτήν». Και όσο δίνεις τόσο γεμίζεις, όσο εκθέτεις τα εντός σου τόσο διασφαλίζεις ότι παραμένουν εντός βαθιά σου, αλλά υπάρχουν και στο μέσα των άλλων. Σαν ένας νέος κοινός τόπος. 

Σαν δασκάλα δημιουργικής γραφής, τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που γοητεύει τον κόσμο και ασχολείται με την συγγραφή;

Αυτό που γοητεύει είναι αυτό που αρχικά τρομάζει. Αλλά είναι και αυτό που είναι η βαθύτερη ανάγκη μας. Τι άλλο από την ίδια την έκφραση. Ο κόσμος αναζητά διεξόδους να εκφράσει όλα αυτά που έχει σωρεύσει, τα όμορφα και τα δύσκολα, τα εμπνευσμένα και τα πονεμένα, το φως και τα σκοτάδια του, να δημιουργήσει νέους κόσμους και να καταστρέψει τους παλιούς. Και η συγγραφή είναι ο ιδανικός δρόμος. Ο τρόπος που θα επιλέξεις να βάλεις τις λέξεις που κουβαλάς εντός σου σε μια σειρά, θα έχει να σου πει πολλά, πρώτα σε εσένα για τον ίδιο σου τον εαυτό, και μετά στους άλλους προς τους οποίους θα τα επικοινωνήσεις. Και εκεί ακριβώς έρχεται το δεύτερο μέρος αυτής της γοητείας: η έκθεση. Δεν αρκεί να καταγράψεις, όσο αριστοτεχνικά κι αν το κάνεις. Η πεμπτουσία της διαδικασίας είναι στην έκθεση, στο μοίρασμα. Οι λέξεις σου να συναντήσουν τους άλλους. Να εκθέσεις, να εκτεθείς, να συνδεθείς, να επικοινωνήσεις, να συνυπάρξεις. Καταλήγοντας, ως εμψυχώτρια σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής, θα πω μετά βεβαιότητας και προσωπικών αλλεπάλληλων βιωμάτων ότι για όσους συμμετέχουν σε αυτή τη διαδικασία η συγγραφή είναι μια αποκάλυψη και μια μικρή μεταμόρφωση, του κόσμου και του εαυτού.

Μελλοντικά σχέδια;

Πολλά! Ένας τοίχος γεμάτος todo λίστες. Τα βιβλία των μαθητών μου και των φίλων που με εμπιστεύονται να γίνουν φυσικά όμορφα αντικείμενα και να ταξιδέψουν μαζί με τις εκδόσεις «ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού» στα ράφια των αγαπημένων μας βιβλιοπωλείων και δίπλα στο προσκεφάλι σας. Ένα νέο βιβλίο με δικές μου λέξεις που ήδη έχει φωτιστεί εντός μου και σιγά σιγά θα βρει τον δρόμο του όταν αποφασίσει αυτό. Πολλές μικρές ιδέες που με έναν μαγικό τρόπο θα καταφέρουν να γίνουν μεγάλες πράξεις. Να είμαι γερή να σκέφτομαι και να δημιουργώ και από σχέδια άλλο τι!

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Να είναι αληθινοί, να αφήνονται βαθιά σε ο,τι βιώνουν, να αγαπήσουν το μέσα τους και έτσι να αγαπούν και τους άλλους ανθρώπους και τις αδυναμίες τους. Να τολμούν και να ρισκάρουν. Να εκφράζονται. Να ζουν. Είναι μικρό το πέρασμά μας, ας το κάνουμε να αξίζει!