Καλλιόπη Βελόνια : "Το νέο μου βιβλίο γράφτηκε για να αφυπνίσει, να προβληματίσει και να τονίσει τη σαπίλα της σύγχρονης κοινωνίας."
Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την πορεία σας στον χώρο της λογοτεχνίας μέσα από ένα συναίσθημα ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Η συναισθηματική μου πορεία στον χώρο της λογοτεχνίας, από το 2017 που εκδόθηκε το πρώτο μου μυθιστορήμα φαντασίας (Μυστικό της Προφητείας), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αμφιταλαντευόμενη. Μπήκα στον χώρο της λογοτεχνίας και των εκδόσεων με ουτοπική διάθεση, γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι δεν ήταν όπως τον είχα φανταστεί, αγγελικά πλασμένος. Έχω βιώσει πολλά και αντικρουόμενα συναισθήματα. Ενθουσιασμό, χαρά, ολοκλήρωση, αλλά και απογοήτευση και θυμό. Ένα πράγμα δεν σκέφτηκα ποτέ: να τα παρατήσω. Έχω πολλά ακόμα που θέλω να πω, πολλά που θέλω να επικοινωνήσω.
Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;
Η έμπνευση θα έλεγα ότι μοιάζει με το εγκεφαλικό. Μπορεί να σου έρθει όπου κι αν είσαι, ότι κι αν κάνεις. Γι' αυτό καλό θα ήταν να κρατάς πάντα στην τσάντα σου ένα σημειωματάριο. Μπορεί να σου σώσει τη ζωή!
Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;
Ναι! Η τελειομανία. Τα βασανίζω οικτρά τα κείμενα μου μέχρι να εκδοθούν. Πολλές φορές και αφού εκδοθούν.
Μιλήστε μας για το νέο βιβλίο σας. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Τρι.ένα, οι Φονικοί Οργασμοί. Μια συλλογή διηγημάτων με θέμα την κακοποίηση, όχι μόνο γυναικών, αλλά κι άλλων ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μια κραυγή κατά της βίας. Γράφτηκε για να αφυπνίσει, να προβληματίσει και να τονίσει τη σαπίλα της σύγχρονης κοινωνίας.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε κατά την συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Η συγγραφή ενός βιβλίου με θέμα την κακοποίηση, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολη διαδικασία. Τουναντίον, είναι δύσκολη και απαιτητική. Δεν σας κρύβω ότι υπήρχαν φορές που έγραφα κι έκλαιγα ταυτόχρονα, γιατί βίωνα σφόδρα τον πόνο και την αγωνία των πρωταγωνιστών. Ήταν επίπονη, αλλά ενίοτε και λυτρωτική.
Πώς θα χαρακτηρίζατε τις ανθρώπινες σχέσεις στην σημερινή εποχή;
Με μία λέξη: επιφανειακές. Οι άνθρωποι φοβούνται να συνδεθούν, να νιώσουν και να δώσουν. Και τσιγκούνικες θα πρόσθετα, τώρα που το καλοσκέφτομαι.
Μελλοντικά σχέδια;
Στο συρτάρι μου έχω διάφορα, όπως ποιήματα, διηγήματα και τον σκελετό ενός κοινωνικού μυθιστορήματος που έχω εδώ και δύο χρόνια στο μυαλό. Σύντομα θα δείτε κι άλλα πράγματα από μένα.
Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;
Να φροντίζουν τον εαυτό τους, να αγαπάνε τους συνανθρώπους τους και να διαβάζουν.