Κατερίνα Σολωμού: "Έμαθα να μην τα παρατάω και να μην παραιτούμαι από το όνειρο...."

Πώς και γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την κατασκευή χειροποίητων αντικειμένων;

Ήταν περίοδος της 1ης καραντίνας από 11 Μαρτίου 2020 .Κλεισμένη σε ένα διαμέρισμα ηλιόλουστο μεν μικρό δε έπρεπε να βρω μια διέξοδο όπως έκανα πάντα σε κάθε δύσκολη περίοδο της ζωής μου .Τον άπλετο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου τον χρησιμοποίησα δημιουργικά όπως συνηθίζω από μικρή αρχικά ως εργασιοθεραπεία. Βρήκα τη χαμένη μου παιδικότητα τότε που έπλαθα πλαστελίνες και έπαιζα με τις κούκλες μου.

Γνωρίστε μας με λίγα λόγια τις δημιουργίες σας.

Ξεκίνησα με πηλό που είχα στη διάθεσή μου .Έπλαθα τον πηλό και συγχρόνως έπλαθα όνειρα .Το πρώτο μου έργο το ονόμασα <<Κορωνίδα>> από τον κορονοιό και είναι το αγαπημένο μου .Μου άνοιξε τις πύλες της Τέχνης και μου έδωσε φτερά να συνεχίζω το νέο μου ταξίδι. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου δε βολευόμουν με τα έτοιμα παιχνίδια που είχα πολλά για την εποχή μου μιας και οι γονείς μου ως μετανάστες προσπαθούσαν να καλύψουν την απουσία τους με πολλά δώρα...Τα πρώτα μου χρόνια μεγάλωνα στην επαρχία κι έτσι είχα στη διάθεσή μου διάφορα υλικά όπως πέτρες τούβλα χόρτα χαρτιά κουρέλια κι έφτιαχνα μ αυτά το δικό μου φανταστικό κόσμο. Φανταζόμουν ένα ποδήλατο ραμμένο από ύφασμα που θα το δίπλωνα και θα το έκρυβα κάτω από το κρεβάτι μου μιας και δεν είχα τα πρώτα μου χρόνια ποδήλατο. Ο τρόπος που έβρισκα λύσεις να φτιάχνω παιχνίδια από το μηδέν με βοήθησε να βρίσκω λύσεις και στις πολλές αντιξοότητες της ζωής μου. Έτσι έμαθα να μην τα παρατάω και να μην παραιτούμαι από το όνειρο....Κι όταν ο πηλός τελείωσε και τα μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω κορονοιού δε σταμάτησα άπραγη.

Έτσι σκέφτηκα το χαρτί και το σύρμα .Από παλιότερη ενασχόλησή μου ως ερασιτέχνης πάντα, με το κόσμημα μετά την 27ετή πορεία μου στο ΑΠΘ .βγαίνοντας στη σύνταξη είχα άφθονο περίσσεμα υλικών που ήρθε η ώρα τους να τα αξιοποιήσω. Ξεκίνησα λοιπόν με οδηγό τη φαντασία την επιμονή άλλα και την υπομονή που με διακρίνει να δημιουργώ τις πρώτες μινιατούρες μου. Τα θέματά μου τα αντλώ από τις παιδικές μου αναμνήσεις τα παιχνίδια που παίζαμε παιδιά ....άλλες φορές από φωτογραφίες που βάζω το δικό μου στίγμα ...βλέποντας κάποιο άγαλμα από τη ζωή γενικότερα με το πιο αγαπημένο μου θέμα τον κλόουν. Θέλω οι δημιουργίες μου να έχουν τη δική μου πνοή όπως την εναποθέτω κάτι που βγαίνει αυθόρμητα .Το μεγαλύτερο έργο μου μέχρι στιγμής είναι εμπνευσμένο από τον πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη ....η ορκωμοσία στην Αγία Λαύρα......είναι μια μακέτα με 13 φιγούρες που έγινε για τη συμμετοχή μου στον 11ο Παγκόσμιο Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό για την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση και απέσπασε το Α Βραβείο. Το μικρόβιο της δημιουργίας που πάντα είχα ενεργοποιήθηκε κι έγινε έρωτας πάθος ένας δημιουργικός οίστρος που πριν προλάβω να τελειώσω ένα έργο μου ήδη έχω σκεφθεί το επόμενο.

Δημιουργώντας ως μια εσωτερική ανάγκη πλέον εξελίσσω τις τεχνικές που χρησιμοποιώ, διορθώνομαι από τα λάθη που εντοπίζω παρακολουθώ άλλους δημιουργούς και πολλές φορές βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου στις πιο δύσκολες απόπειρες .....κι εκείνο που πραγματικά με ικανοποιεί ειναι οταν πρέπει να διαλέξω τι ανακυκλώσιμο υλικό μπορώ να χρησιμοποιήσω και να ενεργοποιήσω τη μνήμη μου να το βρω ανάμεσα σε τόσα ποικίλα υλικά που κρύβονται μέσα σε διάφορα κουτιά της βιβλιοθήκης....... Φαντασία και ταλέντο είναι το τραίνο που με ταξιδεύει και μου δίνει τη χαρά του ταξιδιού.Κι αυτό το ταξίδι οποιασδήποτε τέχνης είναι μοναχικό και σε ταξιδεύει από το έξω στο μέσα σου.Είναι ένα εξωτερικό ταξίδι με αφετηρία και τέρμα την ίδια τη δημιουργία και ένα εσωτερικό αέναο ταξίδι αυτογνωσίας.

Ποιές οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε καθημερινά;

Όσον αφορά τις δημιουργίες μου μπήκα εντελώς ανέλπιστα και τρύπωσα στο χώρο της Τέχνης.

Ο χώρος που δημιουργώ και διαμόρφωσα στην πορεία δεν είναι ο καταλληλότερος που θα ήθελα.Οι δημιουργίες μου απαιτούν πληθώρα ανακυκλώσιμων υλικών και φυσικά τον κατάλληλο και επαρκή χώρο αποθήκευσης που προσπαθώ με την καλύτερη οργάνωση να τα αποθηκεύω στο μικρό μου χώρο.Αλλά και οι ίδιες οι δημιουργίες όταν τελειώνουν θέλουν χώρο που όσο δημιουργώ στενεύουν τα περιθώρια εχουν καταλάβει σχεδόν όλους τους χώρους του σπιτιού.

Γιατί πιστεύετε οτι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την παρασκευή χειροποίητων πραγμάτων;

Δεν γνωρίζω πραγματικά τις αιτίες κάθε καλλιτέχνης ή παραγωγός ή χειροτέχνης έχει τους δικούς του λόγους.....ίσως να φταίει η ανεργία οπότε .... <<πενία τέχνας κατεργάζεται>> (Θεόκριτος αρχαίος Ελληνας ποιητής 3ος αιών π.Χ.)και ο καθένας προσπαθεί να αξιοποιήσει το ταλέντο του ευελπιστώντας να πουληθούν οι δημιουργίες του σε τουριστικά κυρίως μέρη.

Προσωπικά δε σκέφθηκα ούτε στιγμή πως αυτό που ξεκίνησα θα είναι το νέο μου επάγγελμα μιας και είχα την 27ετη πορεία μου στο ΑΠΘ. και τώρα είμαι συνταξιούχος.Είμαι ερασιτέχνης και ξεκίνησα καθαρά από εσωτερική ανάγκη ως εργασιοθεραπεία μιας και είμαι ανήσυχο πνεύμα και πάντα θέλω με κάτι δημιουργικό να περνάω το χρόνο μου και όχι να τον σκοτώνω.Η δημιουργία για μένα είναι σαν ένα ποτάμι που ψάχνει να βρει τη θάλασσα δε γνωρίζει τη διαδρομή ούτε πού θα καταλήξει αλλά συνεχίζει να κυλάει αδιάκοπα.Δημιουργώντας δίνω στον εαυτό μου την ευκαιρία να κάνω αυτό που ΘΕΛΩ αντιστεκόμενη στα καθημερινά ατελείωτα ΠΡΕΠΕΙ της ΖΩΗΣ.

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος εμπιστεύεται και στηρίζει τους Έλληνες Δημιουργούς;

Δυστυχώς η οικονομική κρίση καταβροχθίζει μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τους Ελληνες Δημιουργούς.Η Τέχνη είναι για ψυχική ανάταση και την εξέλιξη του ανθρώπου ...νομίζω πως λίγοι είναι που βιοπορίζονται από την τέχνη.Αλλο <<εμπιστεύομαι >> άλλο <<στηρίζω>> Κι εγώ εμπιστεύομαι θαυμάζω λατρεύω απο πολύ μικρή κάθε τι χειροποίητο το εκτιμώ και σέβομαι αυτόν που έβαλε ψυχή και χρόνο και κόπο .....αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να στηρίξω πολλές φορές και στο ελάχιστο τους δημιουργούς όσο κι αν μου αρέσουν τα έργα τους και θα ήθελα να τα αποκτήσω.Είναι η πικρή αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε γιατί προτεραιότητα των περισσοτέρων πλέον είναι τα προς το ζην που ο μέσος Έλληνας μετά βίας τα εξασφαλίζει .Και φυσικά οι κάθε είδους δημιουργίες δε συγκινούν τους πάντες απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό με τις ανάλογες ευαίσθητες κεραίες.Κυρίως όμως χρειάζονται τα ανάλογα βαλάντια και το χειροποίητο νομίζω ακόμα οι περισσότεροι Έλληνες δεν έμαθαν να το εκτιμούν όταν μάλιστα η αγορά κατακλύζεται από τα φθηνά κινέζικα και ακόμα όταν όλα τα σπίτια είναι φορτωμένα από πάμπολλα μικροαντικείμενα ......που όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο αφαιρετικοί.....και επί πλέον κάποιοι που αποφασίζουν να πάρουν κάτι χειροποίητο βλέποντας το υλικό κατασκευής δεν εκτιμούν τον κόπο και την τέχνη του δημιουργού....την πνοή και την ψυχή που έχει το χειροποίητο ......

Ποιά είναι τα σχέδιά σας και ποιές οι επιθυμίες σας για το μέλλον;

Δε συνηθίζω να κάνω σχέδια.Σαν ονειροπόλα που είμαι μόνο ονειρεύομαι .Με όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά το πρώτο που επιθυμώ είναι να έχουμε ΥΓΕΙΑ και ΕΙΡΗΝΗ και μ αυτές τις προυποθέσεις για 2η χρονιά θα συμμετέχω στην 8η πασαρέλα των Φίλων της Νέας Παραλίας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης με 2 μοντέλα (τις ανεψιές μου ) με θέμα <<Ασπρο Μαύρο>> και θα επιμεληθώ τα κοστούμια ως ερασιτέχνης πάντα που θα είναι φτιαγμένα από ανακυκλώσιμα υλικά για να δίνουμε και το μήνυμα της σοβαρότητας της ανακύκλωσης για το ρόλο που παίζει στην προστασία του περιβάλλοντος και του πλανήτη που μας φιλοξενεί και μας δίνει γενναιόδωρα τόσα αγαθά.

Επιθυμία μου είναι να αξιωθώ να κάνω μια έκθεση σε ένα χώρο που θα με εμπνεύσει ...να αγαπηθούν οι μινιατούρες μου και να τις ελευθερώσω απο τον ασφυκτικό χώρο που τις συγκεντρώνω ......

Κλείνοντας, ποιό μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να αφήνουμε τη φαντασία των παιδιών να φτιάχνουν το δικό τους κόσμο και να τα δίνουμε ευκαιρίες να ανακαλύπτουν τα ταλέντα τους.

Να προσπαθούμε πάντα στη ζωή κι ας μην πετυχαίνουμε πάντα.

Μια νέα αρχή σε όλους τους τομείς είναι άχρονη να τολμάμε

Με τη δημιουργία διεγείρονται όλες οι αισθήσεις η καρδιά βγάζει φτερά και ανακαλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας.Και τέλος

Να είμαστε ευγνώμονες χωρίς έπαρση για τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Μεγάλος Δημιουργός και να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή.