Κέλλυ Γιακουμάκη: "Ηθοποιός είναι αυτός καταθέτει την ψυχή του στην σκηνή και επικοινωνεί την αλήθεια του με το κοινό."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ηθοποιός είναι αυτός που μετά από μια διαδικασία παρατήρησης, μελέτης, έρευνας, αυτογνωσίας και σκληρής δουλειάς , καταθέτει την ψυχή του στην σκηνή και επικοινωνεί την αλήθεια του με το κοινό.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Αυτό το διάστημα βρίσκομαι στα γυρίσματα της νέας δραματικής σειράς του ΟPEN «Κόκκινο Ποτάμι» σε σκηνοθεσία του Μανούσου Μανουσάκη. Πρόκειται για μια τηλεοπτική παραγωγή κινηματογραφικών προδιαγραφών,βασισμένη στο ομότιτλο ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρη Τσιρκινίδη. Παράλληλα με τα γυρίσματα, ετοιμάζομαι για live με τους MARACATU, με τους οποίους παίζουμετα τελευταία τρία χρόνια βραζιλιάνικη μουσική, κάνω πρόβες για ένα καινούργιο μουσικό project και συζητάω για τα επόμενα θεατρικά μου σχέδια.

Φέτος θα σας δούμε μπροστά από τις κάμερες, έχετε όμως ζήσει πολλές στιγμές στο σανίδι του θεάτρου! Ποιο από τα δύο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας;

Το θέατρο - αχ το θέατρο! - Οι πρώτες αναγνώσεις, οι αυτοσχεδιασμοί, το στήσιμο, τα κοστούμια, τα φώτα, οι γενικές πρόβες, η πρεμιέρα, η παράσταση που ωριμάζει με τον καιρό σαν παιδί που μεγαλώνει, η επαφή με τους συναδέλφους και με το κοινό,τα αναπάντεχα,όλα αυτά καθιστούν για εμένα την θεατρική πράξη μαγική και αναντικατάστατη.

Σε ένα γύρισμα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, δεν έχεις feedback από το κοινό, είσαι εσύ, ο σκηνοθέτης, οι συνάδελφοι και το συνεργείο. Η διαδικασία μπορεί να έχει ένταση, επειδή τρέχεις να προλάβεις τους χρόνους, το φως, μια πιθανή κακοκαιρία... Για εμένα όλα αυτά είναι ένας καινούργιος συναρπαστικός κόσμος, μιας και ως τώρα δεν είχα ιδιαίτερη εμπειρία από γυρίσματα για αυτό και νιώθω πολύ τυχερή που δουλεύω με τον κ. Μανουσάκη. Είναι ένας άνθρωπος παθιασμένος με τη δουλειά του, που σέβεται, αγαπάει και στηρίζει τους ηθοποιούς βρίσκεται πάντα δίπλα τους την ώρα του γυρίσματος - με τον δικό του μοναδικό διακριτικό τρόπο-, τους συμβουλεύει και τους εμψυχώνει και του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ποια θέση κατέχει η μουσική στην ζωή σας;

Η μουσική υπήρξε για μένα από πολύ μικρή ηλικία τρόπος να εκφράζομαι, να σκέφτομαι και να επικοινωνώ. Σπούδασα πιάνο, κλασσικό τραγούδι και αργότερα musical και θέατρο. Στα 13 μου άρχισα να συμμετέχω σε πανευρωπαϊκούς κ πανελλήνιους διαγωνισμούς κλασσικής μουσικής και αφού ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, άρχισα να πειραματίζομαιτραγουδώντας διάφορα μουσικά είδη με μπάντες σε live σκηνές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Η μουσικήγια εμένα είναι ανάγκη, διέξοδος, δρόμος για να επικοινωνώ με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους και απαραίτητο και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Έχετε ασχοληθεί με το Μιούζικαλ, μιλήστε μας για αυτή σας την εμπειρία. Πιστεύετε ότι το κοινό της Ελλάδας στηρίζει τέτοιου είδους θεατρικές παραστάσεις;

Είχα τη χαρά να συμμετάσχω σε πολλές μουσικοθεατρικές παραγωγές και αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη είναι ότι το ελληνικό κοινό αγκαλιάζει το musical και έτσι το βοηθά να ανθίσει. Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην συνεργασία μου με την Μαριάννα Τόλη, η οποία ήταν από τους πρώτους δημιουργούς που έβαλαν ψηλά τον πήχη στο παιδικό θέατρο και σύστησε το musical στους μικρούς θεατές. Η στάση της απέναντι στην ζωή και την τέχνη που με τόσο αγάπη υπηρετούσε, αποτελεί για εμένα πολύτιμο μάθημα και παράδειγμα προς μίμηση. Μας λείπει πολύ..

Όταν σβήσουν τα φώτα και κοπάσουν τα χειροκροτήματα ποια συναισθήματα μένουν στα άτομα που εργάστηκαν για την παράσταση;

Μετά την υπόκλιση και εφόσον το κοινό απόλαυσε την παράσταση, νιώθεις τεράστια χαρά κ ικανοποίηση. Έπειτα έρχονται σκέψεις ανάμικτες, συναισθήματα πολλά, υπερένταση και μια κούραση γλυκιά...

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Πολλές: ένας σκορπιός που τριγυρνούσε στα πόδια μας στο Αρχαίο Θέατρο Ολυμπίας, μία κουίντα που έπεσε, ένα playback που ποτέ δεν μπήκε, ένα άλλο που μπήκε αλλά κόλλησε, οι φακοί επαφής που με εγκατέλειψαν στην πρεμιέρα στην Επίδαυρο...

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Διάβασα πρόσφατα ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Το Δώρο» του Στέφανου Ξενάκη, και θα ήθελα να μοιραστώ λίγες σειρές μαζί σας:

«Μόνο τον εαυτό σου ορίζεις. Να την ψάχνεις. Να ρωτάς. Να διαβάζεις. Να μην πιστεύεις όλα όσα νομίζεις. Να εξελίσσεσαι κάθε μέρα. Μέχρι την τελευταία σου. Να αγαπάς το διπλανό σου. Πρώτα όμως να αγαπάς τον εαυτό σου. Δεν έχεις άλλο. Μη γελιέσαι. Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις από τον κόσμο αυτό. Χωρίς τα παιδιά σου. Χωρίς το αμάξι σου. Χωρίς τα λεφτά σου. Μόνο η αγάπη χωράει στις αποσκευές σου. Αυτή που πήρες και αυτή που έδωσες. Μόνο αγάπη υπάρχει. Γι' αυτό είσαι εδώ.»