Λίλιαν Αρχοντή: "Ο γνήσιος ηθοποιός, στο θέατρο γεννιέται και στο θέατρο πεθαίνει."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Ο ηθοποιός είναι ψυχή, που μπαίνει μέσα σε μία άλλη ψυχή. Και γίνεσαι ένας άλλος άνθρωπος. Και αυτή την ψυχή την δίνεις κάθε βράδυ στο σανίδι. Και μ' αυτόν τον τρόπο σου δίνεται η ευκαιρία να είσαι ελεύθερος, να γίνεις κάτι άλλο που μπορεί στη ζωή σου να μην είσαι και να μην γίνεις ποτέ!

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;

Έτσι ήταν γραφτό. Φαινόταν από όταν ήμουν πολύ μικρή αλλά εκπληρώθηκε και ολοκληρώθηκε με την επιθυμία της μητέρας μου.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό;

Εκτός από το υπέροχο ξενοδοχείο που ξεκουράζομαι έξω από την Θεσσαλονίκη, θα με βρείτε μαζί με την Louise Charrier στην υπέρλαμπρη μουσική κωμωδία "Το Κλουβί με τις Τρελές" στο πλήρως ανακαινισμένο και φιλόξενο Θέατρο Αθήναιον. Τελευταίες παραστάσεις την Κυριακή 02/04 στις 18:15 και στις 21:00. Σας περιμένουμε όλοι, 17μελής θίασος! 

Έχοντας εργασθεί στο θέατρο και την τηλεόραση ποιες στιγμές θυμάστε πιο έντονα;

Είναι πολλές οι έντονες στιγμές που μπορώ να θυμηθώ, αλλά θα σας αναφέρω δύο ανέκδοτες. Οι παρακάτω ιστορίες είναι αληθινές! Καλοκαίρι του 1998, θέατρο Παρκ. Παράσταση "Σκηνές του Δρόμου" του Elmer Rice, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Μία τεράστια υπέροχη υπερπαραγωγή, 45μελούς θιάσου. Έγινε η πρεμιέρα μας με μεγάλη επιτυχία και ύστερα από λίγες μέρες, σχεδόν κάθε μέρα, χτυπούσε κι από ένας ηθοποιός μέσα στο θέατρο. Κυρίως στα παρασκήνια. Άλλος έβαλε γύψο στο πόδι, άλλος στο χέρι, άλλος χτύπησε στο κεφάλι, άλλος στο μάτι του... 44 άνθρωποι χτυπημένοι και φυσικά δεν τη γλίτωσα ούτε κι εγώ. Διασχίζω τρέχοντας το κάτω μέρος των καμαρινιών για να βγω απ'την αριστερή κουίντα. Υπάρχουν νερά στο πάτωμα που δεν τα είδα, γλίστρησα και έπεσα κάτω ανάσκελα! Βγήκα στη σκηνή και προσπαθούσα να περπατάω χωρίς να κουτσαίνω ενώ πονούσα αφόρητα και πάλευα να κρατηθώ για να μην γελάσω κιόλας γιατί ήταν και αστείο συνάμα αυτό που μου συνέβη! Στο τέλος καταλήξαμε να λέμε όλοι γελώντας και πονώντας, αυτό δεν είναι οι "Σκηνές του Δρόμου" είναι οι "Σκηνές του Πόνου"! Η επόμενη ιστορία είναι... Βράδυ Τσικνοπέμπτης του 2001, θέατρο Βέμπο. Έχει τελειώσει η παράσταση "Η Γυνή να Φοβήται τον Άνδρα", που παίζω και μιλάω με την "συγκάτοικο" του καμαρινιού μου και της λέω: "Φτιάχνω λίγο τα μαλλιά μου και πάω να πάρω τη μανούλα μου και το μωρό μου (την ενός έτους τότε Μπουλίτσα μου) να πάμε σε ταβέρνα να τσικνίσουμε". Καληνυχτιόμαστε κι εκείνη φεύγει λίγο πριν από εμένα. Βγαίνω απ' το καμαρίνι και προς μεγάλη μου έκπληξη βλέπω πως όλοι είχαν φύγει και τα φώτα ήταν σβηστά, το μόνο φως που ήταν αναμμένο ήταν του καμαρινιού μου. Προχωράω και δεν υπάρχει ίχνος από φως. Παλεύω με τα χίλια ζόρια και έχοντας κιόλας τρομοκατηθεί να διασχίσω την τεράστια σκηνή του Βέμπο! Ήταν όλα θεοσκότεινα!!! Ήταν όλα μαύρα!!! Πήγαινα βήμα βήμα νομίζοντας ότι πέφτω στο κενό. Η καρδιά μου χτυπούσε απίστευτα δυνατά και τελικά διαπίστωσα ότι με είχαν κλειδώσει μες στο θέατρο... Ένιωθα ότι έκανα Τσικνοπέμπτη με τη Σοφία Βέμπο!!!

Εν καιρώ οικονομικής κρίσης πιστεύετε πως ο κόσμος συνεχίζει να επενδύει στο θέατρο σαν μέσω πολιτισμού και διασκέδασης;

Πιστεύω πως ο κόσμος, ειδικά μετά τις καραντίνες του Covid-19, έχει πολύ μεράκι, θέληση κι ελευθερία πλέον και παρακολουθεί έντονα τα πολιτιστικά δρώμενα. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο για εμάς τους καλλιτέχνες, γιατί εκτός του ότι για κάποιους είναι μέσο επιβίωσης, είναι και τεράστια ψυχική ικανοποίηση.

Αν στο μέλλον σας γινόταν η πρόταση να εργαστείτε αποκλειστικά και μόνο με την τηλεόραση ή το σινεμά, θα εγκαταλείπατε τον χώρο του θεάτρου;

Έτσι είναι η δουλειά του ηθοποιού, όταν καλείσαι να υπηρετείς και την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφήνεις το θέατρο. Το θέατρο και το σανίδι είναι ηλεκτρισμός, άλλωστε το θέατρο γέννησε τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ο γνήσιος ηθοποιός, στο θέατρο γεννιέται και στο θέατρο πεθαίνει. Δεν θα εγκατέλειπα λοιπόν το θέατρο, θα ξαναγύρναγα σε αυτό!

Μελλοντικά σχέδια;

Αφού ολοκληρωθεί ο κύκλος των παραστάσεων του "Κλουβιού με τις Τρελές", αρχίζουν πυρετώδεις πρόβες για μία σούπερ κωμωδία που έρχεται...! 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Ένα τεράστιο ευχαριστώ και μία μεγάλη αγκαλιά σε όλο τον κόσμο που μου έχει δώσει τόση λατρεία όλα αυτά τα χρόνια και μ' αυτήν δυναμώνω και πορεύομαι!