Μαίη Σεβαστοπούλου: "Η υποκριτική είναι άκρως θεραπευτική."

Ο μεγάλος Δημήτρης Χορν είχε πει «Ηθοποιός σημαίνει φώς!», για εσάς ποια είναι η έννοια του ηθοποιού;

Όποιος δοκιμάσει έστω και μία φορά να εξωτερικεύσει τους καημούς της ψυχής του μέσω της υποκριτικής δεν το ξεχνά ποτέ. Είναι μια καθαρή ψυχοθεραπεία.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς όμως πιστεύετε ότι μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Υποφέρω κι εγώ όπως όλοι μας, επέλεξα όμως να γράψω ένα καινούργιο έργο, να προτείνω τον έναν ρόλο σε μια εξαιρετική ηθοποιό και να ονειρευτώ πως σύντομα θα το ανεβάσουμε.

Πώς μπορεί η Τέχνη να «φωτίσει» το σκοτάδι της απομόνωσης;

Αν σκύψουμε προσεκτικά πάνω από οποιοδήποτε έργο τέχνης θα διαπιστώσουμε πως μας διαπερνά σαν το πιο γλυκό ηρεμιστικό. Η ποίηση, η ζωγραφική, η λογοτεχνία - πάντα φυσικά από εκλεκτούς ανθρώπους της τέχνης - δρα κατευναστικάκαι θεραπευτικά.

Πού ήσασταν πριν την πανδημία;

Τον περασμένο χειμώνα ανέβασα τρία έργα: το «Μπάλαντι» στο θέατρο «Τόπος Αλλού», το PoetryCabaretστον καινούργιο χώρο RedJasperTheaterCabaret, και το έργο μου για τον Βιζυηνό «Μεταξύ Βιζύης και Δαφνίου» στο CabaretVoltaire. Αυτό το τελευταίο πρόλαβε να παιχτεί μόνο ένα βράδυ γιατί την επόμενη ήρθε το πρώτο lockdown.

Γιατί πιστεύετε ότι όλο και περισσότερος κόσμος επιλέγει τον χώρο της υποκριτικής;

Γιατί όπως είπα και πιο πάνω η υποκριτική είναι άκρως θεραπευτική. Έχω μαθητές που αφού συνταξιοδοτήθηκαν τώρα κάνουν θέατρο και είναι ευτυχείς. 

Έχετε να μας διηγηθείτε μια περίεργη κατάσταση που ζήσατε πάνω στη σκηνή;

Η πιο περίεργη κατάσταση ήταν όταν σε γενική δοκιμή ένα αυτοκίνητο σκότωσε τη μητέρα μου. Την επομένη μετά τη κηδεία υποχρεώθηκα να κάνω πρεμιέρα. Έτσι είναι το θέατρο. Γιατί είναι συλλογική τέχνη.

Ποια είναι τα σχέδιά σας και ποιες οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Να ανεβάσω το καινούργιο μου έργο και ν' αγκαλιάσω τους φίλους μου. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Να κοιτάνε βαθιά μέσα τους και να προσπαθούν να υλοποιήσουν τα όνειρά τους.