Μαίρη Φιλιππίδου-Κατσανίδου: "Έμπνευση είναι η κάθε εικόνα στα μάτια μου, την οποιαδήποτε στιγμή , έτσι που μου δίνεται αστραπιαία να ξεφυλλίσω λέξεις από το νου μου για να τις περιγράψω."

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος;

Πιθανόν να συντελέσθηκαν και τα δύο ταυτόχρονα, αν και από μικρή το έλεγα σαν αστείο πως κάποτε θα γράψω ένα βιβλίο. Έτσι μάλλον όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή και έχοντας άπλετο ελεύθερο χρόνο παράλληλα και με την ενθάρρυνση των -δασκάλων μου- σε μαθήματα Δημιουργικής Γραφής, μάλλον επέλεξα εγώ την Γραφή. Ήταν πλέον θεωρώ η κατάλληλη στιγμή να εξωτερικεύσω τις εικόνες και τις σκέψεις που με πλημύριζαν και να γίνουν λέξεις στο χαρτί. Έγιναν κείμενα που αφορούσαν την ζωή , την κοινωνία, αφού ζούμε μέσα της και αφομοιώνουμε το κάθε τι, είτε με έντονο τρόπο ή και παρατηρώντας από μακριά τα γεγονότα.

Όχι, δεν είχα κάποιο κόστος σε αυτή την διάρκεια της συγγραφής, παρά μόνο πως διέθετα λιγότερο από τον χρόνο μου στον άνδρα μου, διότι αλλιώς τον είχα συνηθίσει.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το όποιο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με την γραφή;

Όχι, κανείς από το περιβάλλον μου δεν είχε ενεργό ρόλο στο ξεκίνημα της γραφής. Ένα μεσημέρι καλοκαιριού κάθισα στην αυλή και ξεκίνησα από τη λέξη -Ξαφνικά- ένα κείμενο δύο σελίδων το οποίο έγινε δειλά το πρώτο μου βιβλίο, για μια γυναίκα- την Αριάδνη -και την περιπέτειά της στην ζωή. 

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Έμπνευση για μένα είναι η κάθε λέξη, η κάθε εικόνα στα μάτια μου, την οποιαδήποτε στιγμή , έτσι που μου δίνεται αστραπιαία να ξεφυλλίσω λέξεις από το νου μου για να τις περιγράψω. Αυτό είναι για μένα η μεγαλύτερη χαρά.

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;

Λόγω της έμφυτης ευαισθησίας μου δεν μπορώ να γράψω κάποια κείμενα βιωματικά μου, γεμίζω συναισθήματα, παρασύρομαι, οπότε εγκαταλείπω. Τίποτα δεν μαρτυρά κάτι από την ζωή μου, μόνο στο δεύτερο βιβλίο μου, - Σιωπηλή Φυσαρμόνικα- έχω γράψει κάτι για τον σκύλο μας και αυτές είναι απλά και μόνο λέξεις που τον διακωμωδούν.

Μιλήστε μας για τοβιβλίο σας. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Η ιστορία του βιβλίου κάνει μια αναδρομή στα πριν, τα δύσκολα χρόνια για πολλούς. Ένα μήνυμα που αφήνει το κείμενο, είναι ότι θα πρέπει να εκτιμούμε αυτά που έχουμε, είτε είναι υλικά αγαθά, είτε ανθρώπους δίπλα μας, κοντά μας. Ίσως μας κάνει να αναρωτηθούμε εάν οι επιλογές μας, που συχνά γίνονται εν θερμώ,πληγώνουν αγαπημένους μας ανεπανόρθωτα και μια καθυστερημένη συγγνώμη είναι μια συγγνώμη χωρίς ανταπόκριση και χωρίς ουσία.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Ναι, έχω η αλήθεια διαβάσει πολλά βιβλία, αλλά με έχει ταρακουνήσει μπορώ να πω το - Άκου ανθρωπάκο - του ΒίλχεμΡαιχ. Μου έκανε εντύπωση που πως ξεδιπλώνει τον άνθρωπο και πως τον αναλύει σαν χαρακτήρα.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

«Ποτέ μην λες ποτέ». Αυτή η φράση με αντιπροσωπεύει, αφού πολλά πράγματα που έγιναν στην ζωή μου, ούτε που πίστευα πως θα πραγματοποιηθούν και ευχαριστώ τον Θεό γι αυτό.

Κλείνοντας ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Θα έλεγα πως το κυριότερο όλων είναι η υγεία, έτσι πάνω σε αυτό θα προέτρεπα να είμαστε υγιείς και να απολαμβάνει ο καθένας μας αυτό το δώρο που έχουμε. Την ζωή.

Ευχαριστώ πολύ Βούλα Παπατσιφλικιώτη για αυτή την συνέντευξη. Ήταν χαρά μου για την συνομιλία μου μαζί σου.