Μανώλης Νανούρης: "Το να έρχεσαι αντιμέτωπος με ανεξερεύνητες πλευρές του εαυτού σου κάποιες φορές είναι επίπονο αλλά όλες τις φορές είναι λυτρωτικό."

2023-02-28

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε τον Μανώλη μέσα από πέντε λέξεις, ποιες θα επιλέγατε;

Σινεμά, μουσική, ποίηση, πολιτική, ψυχανάλυση

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Και με ποιο κόστος;

Νομίζω εμείς επιλέγουμε το αν και πότε θα γράψουμε, η μορφή και το περιεχόμενο βέβαια καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τα βιώματα, τα διαβάσματα και τα ερεθίσματά μας εν γένει, που λίγο τα προκαλούμε εμείς, λίγο μας βρίσκουν τυχαία. Το να έρχεσαι αντιμέτωπος με ανεξερεύνητες πλευρές του εαυτού σου κάποιες φορές είναι επίπονο αλλά όλες τις φορές είναι λυτρωτικό.

Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στο λογοτεχνικό μονοπάτι της ποίησης;

Θα χρησιμοποιήσω κάτι που είπε ο ποιητής και πεζογράφος Ε. Χ. Γονατάς σ' ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του που είδα πρόσφατα. Δεν γράφω -λέει- για να φτάσω κάπου, απλώς προσπαθώ να εκφραστώ και να καθησυχάσω την ανησυχία μου. Μόνο που θα πρόσθετα και να συμβάλλω στο μέτρο του δυνατού προκειμένου να βρουν καταφύγιο και φωνή πολλοί άνθρωποι που το 'χουν ανάγκη.

Ποια θεματολογία συνήθως αγγίζετε μέσα από την γραφή σας;

Τα τραγούδια που γράφω είναι κυρίως πολιτικά με την ευρεία έννοια του όρου. Ντάξει η αλήθεια είναι ότι έχω γράψει κι αρκετά-ας τα πούμε- ερωτικά αλλά αυτά συνήθως τα κρατάω για μένα. Με τα ποιήματα είναι αλλιώς, στη πλειοψηφία τους πραγματεύονται μια περιπέτεια που είχα με τη ψυχική μου υγεία και κατά κάποιο τρόπο αποτελούν ένα μέσο αυτο-θεραπείας και μια προσπάθεια εξάλειψης του στίγματος. Αλλά σάμπως κι αυτό πολιτικό δεν είναι;

Τι σημαίνει έμπνευση για εσάς;

Έχω γράψει ένα κείμενο πριν λίγες μέρες που νομίζω είναι σχετικό με την ερώτησή σας οπότε το παραθέτω:

Είναι φορές

Που κοιτάω σιωπηλός

Τη λευκή σελίδα στο word

Για ώρες

Αδυνατώντας να συνθέσω μία έστω πρόταση

Κι είναι άλλες φορές

Όπως τώρα

Που τα δάχτυλά μου χορεύουν στα πλήκτρα του λάπτοπ σα δαιμονισμένα

Πιπιλάω μια καραμέλα halls με γεύση κανέλα

Και σκεπάζω τη γεύση της με τον καπνό απ' το στριφτό μου τσιγάρο

Είναι φορές

Που κοπιάζω μα τελικά γράφω κάποια ιστορία

Που μ' επηρέασε βαθιά

Μ' επίκεντρο την ψυχική μου υγεία

Την πολιτική

Ή τον έρωτα

Κι είναι άλλες φορές

Όπως τώρα

Που πιάνω το γράψιμο

Χωρίς να 'χω τη παραμικρή ιδέα για το τι και εάν θέλω να πω κάτι

Που αφήνω τις ασύνειδες διεργασίες να κάνουν τη δουλειά τους

Κι ακόμη κι αν βρεθώ σ' αδιέξοδο

Επιστρέφω πίσω εκεί απ' όπου ξεκίνησα

Και ξετυλίγω το νήμα απ' την αρχή

Χωρίς να φοβάμαι τις λέξεις

Είναι φορές

Που γυρεύω την έμπνευση

Σ' ένα ουίσκι με πάγο

Η μάρκα μου είναι αδιάφορη

Αρκεί να κάνω κεφάλι

Κι είναι άλλες φορές

Όπως τώρα

Που μια κούπα με καφέ

Κατά προτίμηση γαλλικό

Είναι αρκετή για να περιπλανηθώ

Στον υπό εξερεύνηση κόσμο της ποίησης

Κι ας είναι ολοφάνερο

Ότι απλώς ξεδιπλώνω τετριμμένες προτάσεις

Χωρίς να 'μαι συγκινησιακά φορτισμένος

Χωρίς να καραδοκεί το στοιχείο της έκπληξης

Χωρίς να προχωράω σε κάποια βαθυστόχαστη ανάλυση

Χωρίς να επιτυγχάνω την περίφημη ανοικείωση

Είναι φορές

Που η καταληκτική πρόταση, μου αποκαλύπτει τον σκοπό

Για τον οποίο μπήκα σ' όλη αυτή τη διαδικασία

Κι είναι άλλες φορές

Όπως τώρα

Που το τέλος

Δεν έχει καμία σημασία

Είναι απλώς ένας λόγος

Για να βάλω τελεία.

Μιλήστε μας για την "Σελίδα 17".

Η Σελίδα 17 είναι το βιβλιοπωλείο που άνοιξα πριν από ενάμιση χρόνο στην Αθήνα (Αμπελόκηποι) -σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου- κι έχει ομορφύνει τη καθημερινότητά μου. Μέρα με τη μέρα ανθίζει και πλάι του ανθίζω κι εγώ. Άτομα απ' όλες τις ηλικίες κάθονται και ξεφυλλίζουν βιβλία, πιάνουμε ωραίες κουβέντες και με γεμίζει πολύ όλο αυτό.

Μελλοντικά σχέδια.

Αν και δεν είμαι απ' τους ανθρώπους που κάνουν μακροπρόθεσμα σχέδια, θα 'θελα κάποια στιγμή να εκδώσω μια ποιητική συλλογή και να κάνω μια ηχογράφηση της προκοπής στα τραγούδια μου για να μπορέσω να έρθω σε στενότερη επαφή με περισσότερους ανθρώπους.

Κλείνοντας, ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Για να μη μακρηγορώ, να φροντίζετε τους εαυτούς σας και τους γύρω σας.