Μαρία Αλιφέρη: "Η τέχνη, με οποιαδήποτε μορφή της, θεωρώ ότι δεν πρέπει να διακόπτετε σε οποιαδήποτε συνθήκη."

2021-01-25

Αν σας ζητούσα να μας γνωρίσετε την Μαρία μέσα από λίγες λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;

Σπαρτιάτισσα, εργάτρια, κυνηγός των αξιών και της αλήθειας, εξελισσόμενη. 

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον χώρο της υποκριτικής;

Υπάρχουν κάποιοι σταθμοί στην ζωή μου, στιγμές όπου λέω ότι έχουν συμβεί κάποια μικρά ή μεγάλα θαύματα. Το αποφάσισα μέσα σε ένα βράδυ, χωρίς να έχω δει μέχρι τότε θέατρο λόγω συνθηκών και περιβάλλοντος. Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το βράδυ και την μεγάλη αυτή απόφαση. Ήταν η ανάγκη μου να βρω τον ψυχικό μου κόσμο, να τον εκφράσω και να τον επικοινωνήσω.  

Πού βρισκόσασταν επαγγελματικά πριν ξεσπάσει η πανδημία;

Συμμετείχα σε μια τηλεοπτική σειρά του ALPHA «Σπίτι είναι», η οποία σταμάτησε λίγο πριν ολοκληρωθεί και έκανα ταυτόχρονα και θέατρο «Ο Όσκαρ και η θεία Ροζ» στο θέατρο "FAUST". Ήμουν πολύ ενεργή.

Αυτό με το οποίο ασχολούμαι τώρα είναι διαδικτυακά μαθήματα υποκριτικής. Πάντα βρίσκομαι σε σχολή, λόγω όμως των συνθηκών αυτό τον καιρό πραγματοποιούμε τα μαθήματα διαδικτυακά.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, πώς μπορούμε να τις κάνουμε καλύτερες;

Οι συνθήκες αυτές είναι σχεδόν "βίαιες", αν όχι πολύ σκληρές, για όλους μας. Η πολυτέλεια που έχουμε, ίσως και το μήνυμα των καιρών, είναι να κάνουμε ένα ξεσκαρτάρισμα όχι μόνο στο σπίτι μας και στα αρχεία μας αλλά και στα ψυχοσωματικά μας αρχεία. Αυτό το αναγκαστικό κλείσιμο να είναι μια ευκαιρία για να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, τι κάναμε, τι δεν κάναμε και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε.   

Η Τέχνη πώς μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι της απομόνωσης;

Η τέχνη, με οποιαδήποτε μορφή της, θεωρώ ότι δεν πρέπει να διακόπτετε σε οποιαδήποτε συνθήκη. Το θεωρώ πολύ αυστηρό αυτό το μέτρο. Αυτές τις μέρες, με τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ακουμπήσει στην τέχνη, σε κάτι πιο εσωτερικό. Θα έπρεπε, με προφυλάξεις και σεβασμό στα μέτρα, να μην κλείσουν οι χώροι πολιτισμού. Δεν το λέω αυτό για να μην χάσουμε την δουλειά μας χωρίς φυσικά να υποτιμώ αυτό που συμβαίνει, αλλά ο κόσμος τώρα όσο ποτέ άλλοτε έχει ανάγκη να βρει καταφύγιο στην θαλπωρή της τέχνης. Έχω και παράδειγμα πάνω σε αυτό, στην κατοχή οι θεατρικές σκηνές δουλεύανε πολλαπλάσια κάτω από τις σκληρές αυτές συνθήκες. Είναι κάτι συγκλονιστικό, το έχω ακούσει από τους παλιούς ηθοποιούς εκείνης της περιόδου.

Έχοντας ζήσει στιγμές σε θεατρικές σκηνές και σε τηλεοπτικά πλατό ποιες θυμάστε ποιο έντονα; Το θέατρο ή η τηλεόραση κατέχει μεγαλύτερη θέση στην καρδιά σας;

Ζω τόσο έντονα την κάθε μου δουλεία που δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία. Είμαι τόσο παρούσα και δοσμένη κάθε φορά σε αυτό που κάνω που είναι σαν να είναι πάντα η πρώτη φορά, το κέντρο του κόσμου.

Σέβομαι και αγαπώ όλα τα "χωράφια" που έχω δουλέψει. Όλα μου προσφέρουν αυτό που επιθυμώ, επικοινωνία. Δεν υποτιμώ και δεν ξεχωρίζω κανένα. Το κάθε ένα έχει διαφορετικούς χειρισμούς, όμως όλα τα σέβομαι. 

Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μια περίεργη κατάσταση που βιώσατε πάνω στην σκηνή ή πίσω από την κάμερα;

Βρίσκομαι σχεδόν μισό αιώνα στο σανίδι και τα ατυχήματα που έχω ζήσει εκεί είναι πολλά, όπως για παράδειγμα ένα γλίστρημα και πολλά άλλα. Είναι χιλιάδες τα απρόοπτα που μπορεί να συμβούν και είναι αυτά που καταγράφονται. Πρέπει ότι και να γίνει να είσαι ετοιμοπόλεμη, να το εντάξεις στην παράσταση σαν ρόλος και να συνεχίσεις.

Υπάρχει και το εφιαλτικό "σεντόνι", όπως το λέμε εμείς οι ηθοποιοί, όπου συμβαίνει σπάνια και ξεχνάς τι είσαι, που βρίσκεσαι και τι λες.

Ποια είναι τα σχέδια και οι επιθυμίες σας για την νέα χρονιά;

Γράφω χρόνια, χωρίς ποτέ να έχω εκδώσει κάποιο έργο μου. Ποιο πολύ το κάνω για εμένα. Έχω όμως ένα όνειρο, τα τελευταία χρόνια, για ένα θεατρικό μονόλογο, τον οποίο παλεύω για να γράψω χωρίς να είμαι σίγουρη αν τελικά θα τα καταφέρω. Δεν μπορώ να σας αποκαλύψω το θέμα, γιατί είναι εξαιρετικά σπάνιο. Βρίσκομαι στην πρώτη μου προσπάθεια να εκτεθεί μια συγγραφική μου δουλειά και αυτό να έχει την μορφή του μονολόγου. Μακάρι να τα καταφέρω!

Κλείνοντας ποια ευχή θέλετε να στείλετε στους αναγνώστες μας;

Στις μέρες μας υπάρχει μια δυσκολία που μας λυγίζει, να προσπαθήσουμε να μην λυγίσουμε εσωτερικά αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε το εξωτερικό κομμάτι. Αν δεν λυγίσουμε μέσα μας θα είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα. Πέρα από την εξωτερική μάχη, η μεγαλύτερη που γίνεται είναι μέσα μας. Πρέπει να αντέξουμε και να σταθούμε όρθιοι! Να μην παραδοθούμε σε αυτή την τεράστια δυσκολία που όλοι βιώνουμε.