ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ

Οι φωτογραφίες του άρθρου είναι από τον κύριο Κώστα Σιδηρόπουλου.

Ακόμα εδώ, στη νοητή γραμμή της νύχτας γυρίζω ανάμεσα στο θρίαμβο της ήττας μου.
Δεν χωράω πουθενά και δεν με χωράει τίποτα. Όλα τα συρρικνώνω. Το δωμάτιο διαιρείται δια της ευτυχίας μου.
Το πηλίκο παραμένει πάντα εις βάρος μου.

* * *

Είμαι η συνέχεια του κορμιού σου.
Η αφή στα δάχτυλα σου.
Το μαχαίρι, που μπαίνει καυτό στα παγωμένα σου σπλάχνα.
Η ανησυχία που σε κρατάει ξάγρυπνη.
Η φυλαγμένη οδύνη στα στήθη σου.
Και θα παραμένεις σε μένα, σαν τη ραγισμένη φωνή που πέφτει στο κενό.Μια πικρή πράξη, απαραίτητη για να ζεις.

(Μαριονέτα)

Είναι από τις λίγες στιγμές που μια δράση, η οποία «παντρεύει» την λογοτεχνία με την υποκριτική, δημιουργεί μια τρικυμία συναισθημάτων στην ψυχή σου.

Χθες το βράδυ στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης παρακολουθήσαμε την παράσταση «Μαριονέτα», μια θεατρική προσέγγιση βασισμένη στο βιβλίο της Κερασίας Βούσβουρα «Venceremos» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμόεσσα. Ήταν σαν να κοιτάξαμε από μια κλειδαρότρυπα στιγμές από την καθημερινότητα της ποιήτριας. Ώρες όπου ο πόνος «αγκαλιάζει» την απόγνωση και η ελπίδα φεύγει μακριά. Καταστάσεις που μας κάνουν να γνωρίσουμε τις μαριονέτες της δικιάς μας ζωής και μας προκαλούν να απαλλαγούμε από τα σκοινιά που μας κρατούν φυλακισμένους στο τώρα και το πουθενά.

Οι δυο πρωταγωνιστές της βραδιάς μας καθήλωσαν με τις ερμηνείες τους. 

Η Εύα Παυλίδου, στον ρόλο της ποιήτριας, μας αιχμαλώτισε στην δύναμη του βλέμματός της. Οι κραυγές, που έβγαιναν από την ψυχή της, άνοιξαν το «σεντούκι» της καρδιάς μας και έβγαλαν στο φως τα «όχι», «θέλω» και «ποτέ» που όλοι έχουμε κρυμμένα. Μα πιο πολύ από όλα η παρουσία της επί σκηνής μας έδωσε την ώθηση να παλεύουμε κάθε μέρα για το όνειρο που στοιχειώνει τις νύχτες μας!   

Ο πόνος και η κακία «έσμιξαν» στον δεύτερο πρωταγωνιστή της βραδιάς, Νίκο Κορεξιανό. Επιβλητικός με την παρουσία του, η χροιά της φωνής του υποδούλωνε την σκέψη σου, οι κινήσεις και η γλώσσα του σώματός του προκάλεσαν ένα μούδιασμα, όχι μόνο στην ηρωίδα αλλά και σε όλους εμάς.

Με λίγα λόγια η χθεσινή παράσταση ήταν ένας χείμαρρος συναισθημάτων, λέξεων και σκέψεων! Από τις βραδιές που η Τέχνη «έντυσε» με έναν εντυπωσιακό τρόπο ένα Πολεμικό Μουσείο!

Ήταν η αρχή σε έναν κύκλο ξεχωριστών και ιδιαίτερων παρουσιάσεων λογοτεχνικών έργων από τις εκδόσεις Ανεμόεσσα και περιμένουμε με ανυπομονησία τις επόμενες!

Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους συντελεστές της βραδιάς, προσωπικά στους δύο πρωταγωνιστές Εύα Παυλίδου & Νίκο Κορεξιανό και στον εκδότη και σκηνοθέτη Κ.Σκιπητάρη.

Κλείνοντας μην ξεχάσω να αναφέρω ότι μέρος των εσόδων του βιβλίου διατίθενται για το σπίτι της «ΑΡΣΙΣ».