Νικόλας Κατσαμάκας: "Η μουσική έχει βγει για να εξημερώνει τις ψυχές και να φέρνει κοντά τους ανθρώπους."

Θα ξεκινήσω όπως πρέπει από τα βασικά! Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;

Προέρχομαι από μια μουσική οικογένεια, ο μπαμπάς μου είναι πάνω από 25 χρόνια στον μουσικό χώρο. Έτσι από πολύ μικρός περιτριγυριζόμουν από αυτή την μορφή της τέχνης. Η αρχή έγινε με τις σπουδές μου πάνω στο πιάνο. Τα πρώτα είδα μουσικής που ασχολήθηκα ήταν το έντεχνο και το ελαφρό λαϊκό, το ροκ μπήκε πολύ αργότερα στην ζωή μου.

Στην ηλικία των δεκατεσσάρων χρόνων, στο γυμνάσιο, έφτιαξα την πρώτη μου μπάντα. Δεν πήγε πολύ καλά, αλλά για εμένα ήταν η αρχή μου σε αυτό το μελωδικό μονοπάτι. Στην συνέχεια, όντας ένα παιδί με μια δυσκολία στην όραση ήμουν στο ΚΕΑΤ της Αθήνας. Πήγαινα εκεί για ενισχυτική διδασκαλία, ενώ το πρωί φοιτούσα κανονικά στο δημόσιο σχολείο. Πρέπει να γνωρίζεται ότι τα άτομα που αντιμετωπίζουν κάποια δυσκολία με την όρασή τους αναπτύσσουν μια καλή και ουσιαστική σχέση με τον χώρο της μουσικής, είναι τα πιο δημιουργικά άτομα που έχω συναντήσει, χωρίς να θέλω να υποβιβάσω τους υπολοίπους και έχουν καλύτερη αντίληψη με τα μουσικά όργανα και το τραγούδι. Έτσι στο ΚΕΑΤ είχαμε δημιουργήσει μια μουσική μπάντα. Με αυτή την ομάδα κάναμε συναυλίες και ήταν ένα καθοριστικό βήμα για εμένα που μου έδωσε το βάπτισμα του πυρός στην επαφή με τον κόσμο και την αλληλεπίδραση μαζί του.  

Μιλήστε μας για τους "Anima".

Οι "Anima" είναι το μεγαλύτερό μου όνειρο αλλά ταυτόχρονα και εφιάλτης μου. Καταρχάς να αρχίσω διευκρινίζοντας ότι η τωρινή μορφή του συγκροτήματος δεν είναι αυτή που ξεκίνησε από την Θεσσαλονίκη. Μπορεί να ξεκίνησε σαν project από εκεί και να συνεχίζεται, τα άτομα όμως έχουν αλλάξει.

Στην όμορφη συμπρωτεύουσα είχα μια παρέα που μας άρεσε να περνάμε όμορφα αράζοντας και "ντύνοντας" τον ξέγνοιαστο χρόνο μας με μουσική και τραγούδι. Μια τέτοια στιγμή στην νέα παραλία της πόλης, μας άκουγαν οι περαστικοί και μας έλεγαν ότι είμαστε πολύ καλοί. Τότε αποφασίσαμε αυτό μας κάνει να περνάμε όμορφα να το εξελίξουμε σε μια ποιο ουσιαστική μορφή και να το επικοινωνήσουμε στον κόσμο. Η Θεσσαλονίκη είναι μια μουσική πόλη οπότε εκεί μπορούν να ευδοκιμήσουν τέτοιες αποφάσεις. Είχαμε στην παρέα μια κοπέλα που είχε δυνατό λόγο και δημιουργικές σκέψεις, οπότε μας βοήθησε πολύ να κλείσουμε κάποιες εμφανίσεις. Λίγο πριν το πρώτο μας live σκεφτόμασταν ποιο θα είναι το όνομα της μπάντας μας. Είχαν πέσει πολλές ιδέες στο τραπέζι. Ήμασταν παιδιά που ότι γράφαμε έβγαινε από την ψυχή μας, πολύ συναισθηματικά και ονειροπόλα, μποέμ καλλιτέχνες. Οπότε η λέξη ψυχή άρχισε να γυρίζει στην σκέψη μας, αλλά σε όποια γλωσσική μορφή της και να την σκεφτόμασταν δεν μας ταίριαζε. Η τότε τραγουδίστρια του συγκροτήματος είπε κάποια στιγμή την λέξη "Anima", ήταν αυτό που ψάχναμε και όλοι συμφωνήσαμε μια ένα στόμα και μια φωνή. Ξεκινήσαμε, κάποια live και ο κόσμος μας έμαθε και μας αγκάλιασε. Ήρθε και μια πρόταση για δισκογραφική, αλλά επειδή είχα κλείσει όλα τα κεφάλαιά μου με την πόλη και είχα ολοκληρώσει και τις σπουδές μου σκέφτηκα να πάω παρακάτω. Τότε δεν είχα πάρει πολύ σοβαρά και την πορεία αυτής της μπάντας και η πένα μου δεν ήταν ακόμα πολύ μεστωμένη. Έτσι σταματάνε οι "Anima" και κατέβηκα στην Αθήνα το 2016 και πήρα μια απόσταση από την μουσική. Κάποια στιγμή το 2017 αποφασίζω να ξανακάνω μια μπάντα και ψάχνω για κιθαρίστες, χωρίς να έχω σκεφτεί να βγουν ξανά οι "Anima" στην επιφάνεια. Μέσα από αυτή την αναζήτηση γνώρισα τον Dask, τον κιθαρίστα του συγκροτήματος. Σκεφτήκαμε να βρούμε ακόμα έναν κιθαρίστα για να γίνουμε ένα έντεχνο σχήμα. Εκείνος, που δεν βρίσκεται αυτή την στιγμή στο συγκρότημα, μας λέει να κάνουμε full band. Και το αποφασίσαμε. Πάλι μέσα από την ονομασία μας μάς περιτριγύριζε το "Anima".

Πέρασαν πολλά άτομα από την συντροφιά μας μέχρι να καταλήξουμε στην σημερινή μας μορφή. Αυτοί είναι τώρα οι "Anima", έξι παιδιά τα οποία γράφουν με την ψυχή τους. Οι πένες και οι φωνές τους ενώνονται και δημιουργούν έναν κόσμο που για εμάς είναι οι "Anima"! "Anima" για εμάς πέρα από ψυχή σημαίνει το φως που θα φωτίσει κάθε σκοτάδι μοναξιάς,. Μέσα από τα τραγούδια μας στέλνουμε μηνύματα όπως να αγωνιζόμαστε για τα όνειρα μας, να μην σβήνει το χαμόγελο από τα χείλη μας. Η μοίρα είναι στα χέρια του ανθρώπου!  

Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείστε;

Οι "Anima" ξεκινάνε από το έντεχνο, περνάνε ξυστά από το ποπ, φλερτάρουν με το πανκ, για να καταλήξουν στο ροκ.

Ο δίσκος που ετοιμάζουμε είναι ένα πάντρεμα όλων των παραπάνω, κάθε ένα κομμάτι μας ανεβάζει τον πήχη και δείχνει στον κόσμο πως έχουν να περιμένουν από εμάς αυτό που θέλει και επιζητά η ψυχή τους και όχι αυτό που πιστεύουν τα αυτιά τους.

Πού σας βρίσκουμε αυτό τον καιρό σαν γκρουπ και ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας; Επίσης ποιο προσωπικά, με τι άλλο ασχολείται ο Νικόλας εκτός από τους "Anima";

Σαν γκρουπ μας βρίσκεται σε φουλ δημιουργικότητα.

Καταρχάς να σας εξηγήσω ότι όλο αυτό που βλέπετε εσείς και το ονομάζουμε «Σημεία των ψυχών» είναι ένας δίσκος που θα τον γνωρίσετε σιγά σιγά, βγαίνοντας το κάθε νέο κομμάτι ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αυτό το κάνουμε γιατί θέλουμε να μας μάθει ο κόσμος και να καταλάβει την οπτική μας, ώστε ο κόσμος να νοιώθει και να αγαπάει ξεχωριστά το κάθε κομμάτι. Ο δίσκος ονομάζεται «Δώδεκα» και έχει να κάνει με τα δώδεκα σημεία της ψυχής. Θα μου πείτε γιατί δώδεκα και θα σας απαντήσω ότι στοχεύουμε στα δώδεκα σημεία της ψυχής. Μπορώ να σας πω μόνο τα δύο που έχουμε βγάλει έως τώρα, παράνοια στον έρωτα μέσα από το τραγούδι «χάνω τον εαυτό μου» και την ψυχική ή σωματική απώλεια μέσα από το «κομμάτια» που κυκλοφόρησε και πρόσφατα. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσουμε να τα φαντάζεστε.

Όπως είπα παραπάνω πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο μας τραγούδι «κομμάτια». Το κομμάτι αναφέρεται στο ξαφνικό θάνατο του κολλητού του τραγούδιστη των Αnima, ο οποίος έβαλε τέλος στη ζωή του πριν από 10 χρόνια. Σκοπός του τραγουδιστή είναι να αναδείξει την αιτία θανάτου του φίλου του ως παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους, θίγοντας και κατακρίνοντας με αυτόν τον τρόπο την ενδοοικογενειακή βία, τα ναρκωτικά, τον αλκοολισμό, αλλά και την αυτοκτονία ως μέσα παραίτησης. Συνεπώς, το τραγούδι «Κομμάτια» μιλάει για ένα παιδί που πριν απο 10 χρόνια έβαλε τέλος στη ζωή του, αφού πρώτα υπήρξε θύμα ενδοοικογενειακής βίας. Μέσα από αυτή την κατάσταση κατέληξε στη χρήση ουσιών (κάπνισμα, αλκοόλ) και με «θολωμένες» σκέψεις πήρε την απόφαση να βάλει τέλος στη ζωή του. Ένας στίχος εντός του κομματιού λέει «Τι λάθος κάνω σε αυτή τη ζωή, και πάλι απ' την αρχή, και όλα στο μηδέν γυρνάνε». Ο τραγουδιστής μέσα από αυτόν το στίχο θέλει να μας πει πως είναι φυσιολογικό και όμορφο να κάνεις λάθη, έτσι ώστε να μαθαίνεις μέσα από αυτά και να μην παραιτείσαι. Το αποτέλεσμα αυτού; Μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου. Γιατί, όπου υπάρχει σκοτάδι, υπάρχει και μια ποσότητα φωτός. Αρκεί να βρεις μέσα σου την δύναμη να τη δεις και να την αντιστρέψεις. Μέσα από το τραγούδι τιμηθήκε το «χαμένο» παιδί, ενώ ταυτόχρονα περάστηκε το μήνυμα πως η αυτοκτονία δεν αποτελεί τρόπο σωτηρίας, αλλά παραίτησης.

Σε αυτό το όμορφο μουσικό δημιούργημα έδωσε ζωή και εικόνα ο σκηνοθέτης ThanosSkillet, αντικατοπτρίζοντας κάθε σκήνη σαν να είναι πραγματικότητα. Στο video clip βλέπουμε τον κολλητό του τραγουδιστή, τον οποίο ενσαρκώνει ο Νικόλαος Μουδρέας. Τον ίδιο το ρόλο του τραγουδιστή σε νεότερη ηλικία, ενσαρκώνει ο Πέτρος Παναγιώτης Παπαδάκης. Στο ρόλο του πατέρα ο Νάσος Τσάκαλος, και στο ρόλο της κοπέλας του πρωταγωνιστή, η Σοφία Πιτυκάκη. Παράλληλα λαμβάνει μέρος και ο τραγουδιστής Νικόλας Κατσαμάκας, ως πρόσωπο από το μέλλον, συμπαραστεκόμενος στον ίδιο του τον εαυτό. Στον ρόλο της αποθανούσας μητέρας, που απεικονίζεται στην κορνίζα, η Γιώτα Δουγαλή. Ευχαριστούμε πολύ για την επιμέλεια του μακιγιάζ την Ελευθερία Παπασαββίδου. Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering αποδίδονται στον Γιώργο Διακουμή (Jam2studio).

Τα μέλη των ΑnimaBand:

Ερμηνεία: Νικόλας Κατσαμάκας

Κιθάρα Solo: Γιάννης Ξερέας

Κιθάρα Rhythm: Dask

Πιάνο: Βασίλης Παναγιωτόπουλος

Μπάσο: Νίκος Μπαγκ

Ντράμς: Θοδωρής Βέργαδος

Προσωπικά εκτός από την μουσική μου ασχολία με ακούτε μέσα από την εκπομπή μου στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Www.Ldradio.eu

Στην σημερινή εποχή του «κοινωνικού πανικού» επιβιώνει ένας καλλιτέχνης; Υπάρχουν οι δυνατότητες να επικοινωνήσει την τέχνη του;

Στην σημερινή εποχή υπάρχουν και δεν υπάρχουν αξιόλογες μουσικές δουλειές. Ο κόσμος τείνει να θέλει να ακούει πιο πολύ μουσική και όχι στίχους. Η μουσική έχει βγει για να εξημερώνει τις ψυχές και να φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Δυστυχώς έχουμε καταλήξει, χωρίς να θέλω να στοχοποιήσω, να τραγουδάμε για σωματικά μέλη και να τα υμνούμε κιόλας. Ο μουσική όμως δεν έχει φτιαχτεί για αυτό τον σκοπό, είναι εδώ για αναδεικνύει την καθημερινότητα, την ψυχή.

Από εκεί και πέρα ο καλλιτεχνικός χώρος βρίσκεται σε μια άθλια και πιεστική κατάσταση. Όλοι οι άνθρωποι της τέχνης είμαστε στο «περιθώριο». Σεβόμενος όλους τους εργαζόμενους, έχω να πω ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτών μπορεί να ασκήσει κανονικά την εργασία του. Για εμάς μόνο δεν έχει βρεθεί κάποιος τρόπος ώστε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να επικοινωνούμε την δουλειά μας στον κόσμο.   

Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;

Το internet είναι και δεν είναι σύμμαχος των καλλιτεχνών. Δυστυχώς πρέπει να πληρώσεις για κάποιες προβολές και να καταβάλεις πολύ προσπάθεια για να χτίσεις μια καλή επαφή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ένα κακό στοιχείο του ίντερνετ που διαμορφώνει άσχημες συμπεριφορές και χαρακτήρες είναι ότι δεν μπαίνουν κάποιες ηλικιακά φίλτρα σε βιντεάκια στο youtube. 

Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;

Θεωρώ ότι πρέπει να ασχοληθεί κάποιος με την μουσική, γιατί εξημερώνει την ψυχή, τους ανθρώπους, φέρνει πιο κοντά τον κόσμο. Κρατάει τον άνθρωπο μακριά από ναρκωτικά και εθιστικές συμπεριφορές και ουσίες. Σου μαθαίνει να έχεις ήθος, ηθική και παιδία. 

Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;

Εύχομαι ο κόσμος μια μέρα να καταλάβει τι αξίζει ο κάθε ένας από εμάς και αυτοί που πιστεύουν ότι δεν αξίζουν έρχομαι για να τους πω ότι κάνουν ένα μεγάλο λάθος. Μπορεί να κάνετε τις πιο σκοτεινές σκέψεις, γιατί ίσως να έχετε βιώσει μπούλινγκ ή κάποια άλλη μορφή υποτίμησης, αλλά κάθε πράγμα έρχεται για να μας δείξει ότι είμαστε δυνατότεροι. Όπου υπάρχουν σκοτάδια μέσα στο μυαλό σας να ξέρετε ότι υπάρχει και μια ποσότητα φωτός και είναι στο χέρι σας. Με χαμόγελο λοιπόν να γίνεται δυνατοί και να καταφέρετε ότι επιθυμείτε και ας μην πιστεύει κανείς σε εσάς.