Παναγιώτης Κουτσούμπας: "Ο κόσμος πλέον έχει κουραστεί να ακούει τα ίδια πράγματα αναμασημένα, δεν θα είχε νόημα να ακούνε κάποιον άλλον μέσα από εμένα."
Πότε άρχισες να σεργιανάς στους δρόμους της μουσικής; Κοινώς, πότε συνειδητοποίησες πως η μουσική είναι για σένα κάτι παραπάνω από μια ασχολία απλά στον ελεύθερο σου χρόνο;
Βασικά από μικρό παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να μην μπορεί να πάρει το βλέμμα του από βιτρίνες με μουσικά όργανα. Ήταν κάτι αφάνταστο για εμένα η απόκτηση ενός μουσικού οργάνου... Γύρω στα 14 μου χρόνια στο χωριό που έμενα τότε στη Γαστούνη υπήρχε ένα υπόγειο στο οποίο έκανε πρόβες ένα συγκρότημα. Δεν είναι ανάγκη να πω ότι ήμουν συνεχώς εκεί. Με τον καιρό ο ντράμερ του συγκροτήματος μετά από αρκετή πίεση (Χαχαχα) άρχισε να μου δείχνει κάποια βασικά πράγματα για τα τύμπανα.. Έτσι ξεκίνησα ως ντράμερ. Αυτό διήρκεσε λίγο όμως καθώς ένα βράδυ πήρα στα χέρια μου ένα μισητό ως τότε για εμένα όργανο, μια κιθάρα. Αυτή η επαφή, η αγκαλιά , οι δονήσεις που ένιωσα προσπαθώντας να βγάλω κάποιους ήχους ήταν για εμένα κάτι εντελώς μοναδικό σαν εμπειρία... Χωρίς να ξέρω καν άρχισα να παίζω κάποιες μελωδίες και κάποια απλά τραγούδια και κάποια άτομα μου είπαν ότι τα πάω καλά για πρώτη επαφή. Μετά από λίγες μέρες απόκτησα την πρώτη μου κιθάρα. Εκεί πιστεύω άρχισα να ζω και να αναπνέω. Κάποιους μήνες αργότερα ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα της περιοχής τότε έψαχνε κιθαρίστα. Χωρίς εμπειρία πήγα απλά να δω πως είναι να παίζεις πάνω στη σκηνή έστω και υπό την μορφή της οντισιόν. Κατά περίεργο τρόπο με πήραν και κάπου εκεί ξεκινάει το επαγγελματικό ταξίδι με την μουσική. Η αίσθηση όμως βασικά δεν έχει αλλάξει ποτέ. Πάντα όταν φοράω την κιθάρα και περνάω το βύσμα, νιώθω το ίδιο δέος όπως εκείνη την πρώτη φορά στο υπόγειο.
Με ποιο ή ποια είδος/η ασχολείσαι;
Σαν
Καλλιτέχνης το ύφος μου θα έλεγα κινείται στο alternative - avant - garde rock.
Στο στούντιο μου όμως , σαν παραγωγός φιλοξενώ συγκροτήματα που το στυλ τους
ποικίλλει.
Μουσική... Ένας μαγικός τρόπος έκφρασης και δημιουργικής ανησυχίας για πολλούς. Για σένα;
Για εμένα δεν θα μπορούσε να διαφέρει. Θα προσέθετα μόνο ότι μέρα με την μέρα γίνεται όλο και περισσότερο ζωή μου..κάποτε ήταν κομμάτι, αλλά πλέον πραγματικά 18-19 ώρες την ημέρα ασχολούμαι με την μουσική.
Ποιες είναι οι ιδιαίτερες μουσικές σου επιρροές; Υπάρχουν τυχόν καλλιτέχνες οι οποίοι λειτουργούν ως πρότυπο για σένα;
Οι επιρροές μου είναι altermative rock , με ποιο underground ύφος θα έλεγα. Καλλιτέχνες αγαπημένοι.. Από την στιγμή που ήρθα στη Μόσχα σταμάτησα να ακούω μουσική γενικότερα. Οι ανάγκες με ήθελαν να δημιουργώ τα δικά μου θέματα στα συγκροτήματα που έπαιζα. Οπότε θέλοντας να βγάλω τον δικό μου ήχο, την δική μου ψυχοσύνθεση πάνω στην κιθάρα, σταμάτησα να έχω πρότυπα και να "κλέβω" πράγματα από άλλους καλλιτέχνες. Ούτως ή άλλως ο κόσμος πλέον έχει κουραστεί να ακούει τα ίδια πράγματα αναμασημένα. Δεν θα είχε νόημα να ακούνε κάποιον άλλον μέσα από εμένα.
Πού σε βρίσκουμε αυτό τον καιρό;
Αυτό
τον καιρό βρίσκομαι στη Μόσχα. Εδώ πέρα από τις συναυλίες που κάνω με τα
συγκροτήματα που έχω αναλάβει να τους κάνω τις παραγωγές λειτουργώ και το δικό
μου στούντιο. Παράλληλα λειτουργώ ως ανεξάρτητος συνεργάτης με αρκετά μεγάλα
στούντιο σαν mixing engineer. Ωστόσο είμαι κοντά στην έναρξη μιας underground
δισκογραφικής εταιρείας η οποία θα στεγάσει καλλιτέχνες που έχω κάνει τις
παραγωγές αλλά και όλους όσους δεν τους αρέσει το κατεστημένο που έχει στηθεί
από τις "μεγάλες" υποτίθεται δισκογραφικές εταιρείες. Κάπου εκεί
ανάμεσα στις ώρες που μένουν δουλεύω και τον προσωπικό μου δίσκο.
Πώς είναι η ζωή ενός μουσικού στη Μόσχα;
Η ζωή ενός μουσικού εδώ... υπάρχουν δύο όψεις. Η μία που βλέπει ο κόσμος και έχει φώτα, λάμψη και άλλα τέτοια ωραία εντυπωσιακά πραγματάκια και από την άλλη η πραγματικότητα η οποία σε θέλει να ταξιδεύεις αρκετά για να βρεθείς στην οποιαδήποτε σκηνή, πόλη, χώρα. Ατελείωτες ώρες δουλειάς στο στούντιο για να βγει ένας δίσκος και η προσωπική ζωή σου παύει να υπάρχει. Θέλει 100% αφοσίωση το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Ποιες οι ευκαιρίες και η δυσκολίες που συναντάς εκεί;
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα ειδικά σε μια χώρα που έχει πληθυσμό γύρω στα 150 εκατομμύρια κόσμο. Το ευτυχές γεγονός για εμένα είναι ότι πήρα μια σειρά διακρίσεων που με έφεραν στο προσκήνιο και μου έδωσαν εισιτήριο για αυτό που λέμε "κύκλωμα" της μουσικής. Σε προσωπικό επίπεδο εισπράττω την αγάπη και την στήριξη του κόσμου και αυτό είναι κάτι που με λέξεις δεν μπορώ να το αποδώσω σωστά. Οι δυσκολίες είναι με την γλώσσα καθώς εδώ δεν μιλάνε Αγγλικά και τα Ρωσικά είναι αρκετά δύσκολα. Η ενασχόληση μου με την μουσική σε αυτό το κομμάτι με έχει πάει πίσω καθώς σε αυτό το επάγγελμα οι ορολογίες είναι ως επί το πλείστον παγκόσμιες.
Πως επηρέασε η διάδοση του Internet τη μουσική βιομηχανία και τους καλλιτέχνες τα τελευταία χρόνια; Είναι σύμμαχος ή εχθρός για τους νέους καλλιτέχνες;
Πιστεύω
πως οτιδήποτε υπάρχει σήμερα είναι θέμα το πώς θα το διαχειριστεί ο καθένας.
Κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο κατευθυνόμενα. Πχ στην Ελλάδα ακόμα από
περιοχή σε περιοχή έβλεπες ότι "προωθούσαν" συγκεκριμένα συγκροτήματα
του εξωτερικού. Σήμερα όλα αυτά είναι ελεύθερα και στο διαδίκτυο μπορείς να
βρεις οτιδήποτε θελήσεις. Σίγουρα υπάρχουν και πολλά αδιάφορα θέματα αλλά είναι
προτιμότερο να έχεις την επιλογή παρά να δίνουν κατευθύνσεις οι περισσότερες
δισκογραφικές. Οι νέοι καλλιτέχνες πρέπει να το διαχειριστούν έξυπνα γιατί
είναι ένα όπλο το οποίο όμως με λάθος κινήσεις μπορεί να τους σημαδέψει.
Τι θα έλεγες στους νέους που θα θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με τη μουσική στην χώρα μας, κρίνοντας με την προσωπική σου εμπειρία;
Θα τους
έλεγα να μην κάνουν διασκευές. Τα χρόνια πέρασαν και πρέπει να αφήσει ο καθένας
το στίγμα του. Δεν μπορείς να χτίσεις καριέρα πάνω στην επιτυχία που είχε κάνει
κάποιος. Εάν θέλω να ακούσω το συγκεκριμένο τραγούδι θα το ακούσω από τον ίδιο
τον δημιουργό. Προτείνω να βγάλει ο καθένας τις ιδέες του.
Κλείνοντας ποιο μήνυμα θέλεις να στείλεις στους αναγνώστες μας;
Να τους
πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που έκαναν τον κόπο να διαβάσουν όλες αυτές τις
γραμμές. Επίσης ότι ο άνθρωπος είναι ον με αιώνια προοπτική και για αυτό πρέπει
να τολμάει. Να ονειρεύεται όσο πρέπει και έπειτα να περνάει στην προσπάθεια της
υλοποίησης. Τέλος να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για τον συνάνθρωπο γιατί όλα
λειτουργούν με την μορφή της αλυσίδας. Έτσι ίσως κάποτε οι κοινωνίες να γίνουν
πιο όμορφες. Την αγάπη μου και την θετική μου ενέργεια!