Τελευταία φορά

"Πόσος χρόνος μας μένει; Αντέχεις;

Όλο και λιγότερο να με θυμάσαι. Κι εγώ να φοβάμαι.

Αυτό το δωμάτιο. Εσένα. Την τελευταία φορά μαζί..."

Το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, η ΑΜΚ Εταιρία Πολιτισμού EPOPSIS και η 2ART παρουσιάζουν το βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» της Γεωργίας Βεληβασάκη, υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρίας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών και με την υποστήριξη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αθυρίδη.

Στο έργο παρακολουθούμε την καθημερινότητα ενός ζευγαριού, Αυτού και Αυτής, όπου η νόσος Alzheimer τους χτυπάει την πόρτα. Η καθημερινότητα ανατρέπεται, ένα project χάνεται, ο εκνευρισμός γίνεται κομμάτι της ζωής τους και το σπίτι η φυλακή τους. Αυτός «ταξιδεύει» με σταθερό βηματισμό προς το ποταμό της λήθης, Αυτή παλεύει με τις μνήμες και τα συναισθήματα, ένας προϊστάμενος, ο γιός του, ο γιατρός του και ένας τρόφιμος του Κέντρου Ανοϊκών τρυπώνουν στις ζωές τους και προκαλούν επιπλέον φουρτούνες.

Η συγγραφέα, Γεωργία Βεληβασάκη, φαίνεται από την εξέλιξη της ιστορίας ότι έχει πραγματοποιήσει μεγάλη και λεπτομερείς έρευνα γύρω από το επίμαχο θέμα. Ο σκηνοθέτης, Κωνσταντίνος Αθυρίδης, έχει «ντύσει» το έργο με μια απλή και συνάμα έντονη δράση επί σκηνής. Να μην ξεχάσω να αναφέρω την έξυπνη προσθήκη του τρισδιάστατου πίνακα με τις εικόνες του ζωγράφου William Utermohlen, ο οποίος έπασχε από την νόσο Alzheimer και είχα αποτυπώσει τον εαυτό του σε όλα τα στάδια της ασθένειας. Οι εικόνες εναλλάσσονται και συμβαδίζουν με την κατάσταση υγείας τους πρωταγωνιστή. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών ήταν συγκλονίστηκες. Ο Σπύρος Σαραφιανός στον ρόλο του επιστήμονα που νοσεί μας έκανε να τον συμπονέσουμε, αλλά ταυτόχρονα μας διασκέδασε με έξυπνες ατάκες και ένα ύφος γεμάτο από χιούμορ και παιδικότητα. Βλέποντάς τον επί σκηνής νόμιζες ότι συναντούσες κάποιον αληθινό ασθενή, στοιχείο που οφείλετε στην εξαιρετική του ερμηνεία. Η Βανέσσα Μπαρρέ στον ρόλο της συζύγου σε μεταφέρει μέσα από την δυνατή και γεμάτη συναισθήματα ερμηνεία της την κραυγή για ελπίδα και ζωή! Τέλος ο Δημήτρης Ελιάς ενσάρκωσε επί σκηνής τέσσερις χαρακτήρες δίνοντας στον καθένα την απαραίτητη βαρύτητα που έπρεπε.

Με λίγα λόγια ένα είναι ένα έργο που σε φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με την νόσο Alzheimer και τις ζωές των ανθρώπων που πάσχουν και των συγγενών τους. Σου θέτει πολλούς προβληματισμούς, αρχίζεις να αναθεωρείς και να βάζεις πιο ουσιαστικούς στόχους, μα πάνω από όλα να εκτιμάς και να σέβεσαι τα πρόσωπα που έχεις στην ζωή σου. Το γέλιο βαδίζει χέρι με χέρι με τον πόνο και το τέλος του βγαλμένο από την ίδια την ζωή. Η κραυγή για αγάπη και ζωή μένει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή σου!

Τέλος μην ξεχάσω να αναφέρω ότι μέρος των εσόδων διατίθεται για τους σκοπούς της Εταιρίας Νόσου Αλτσχάιμερ.